Συ που κόσμους Κυβερνάς
και ζωή παντού σκορπάς
Συ που τα Σύμπαντα ορίζεις
και τα πάντα καθορίζεις
Συ που θα ‘ρθεις καθισμένος πάνω σε Νεφέλες
θα ξεχωρίσεις τα Αρνιά από τις βδέλλες
Συ που είσαι ο θησαυρός μας, ο Θεός μας
ο Γλυκύτατος Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μας
Συ που είσαι ο ΩΝ, ο ΗΝ και ο ερχόμενος
και ο εκ του ουρανίου Πατρός,
ο αιωνίως Αναγενόμενος και προερχόμενος.
Συ που “Άνευ – Εσού” τα πάντα θα ήσαν
χάος, τοτέμ, συνήθεια, παραμύθια.
Συ που είσαι το Άλφα και το Ωμέγα
ο πρώτος και ο Έσχατος
το φως· το Ατέλειωτο φως
Η Αλήθεια· Η μεγάλη Αλήθεια
Η ζωή! Και η Ανάσταση!
Κύριε!!!
Ο των πάντων και Απάντων Κύριος.
Άκου τούτη τη στιγμή των παιδιών σου την κραυγή
των παιδιών σου την κραυγή, που δονούνε οι λυγμοί,
που ζητούν παρηγοριά, μα προπάντων το Έλεός σου
γιατί ζουν στον κόσμο που τον έφτιαξες Εσύ, στον κόσμο τον δικό σου
που πονούν κι αναστενάζουν και τα Σύμπαντα συθέμελα τραντάζουν.
Τόσος πόνος, τόσο δάκρυ
τόσο κλάμα κι οδυρμός
τόσοι πόλεμοι κι αρρώστιες
όλεθρος, σεισμός, καταποντισμός
τι φρικτός, μα τι φρικτός
Απολογισμός.
Δώσε Θε μου το Έλεός σου, Εις τον κόσμο τον δικό σου
Δώσε Θε μου το Έλεός σου, γιατί πονά το σπλάχνο σου,
ο Εαυτός σου, ο Άνθρωπός σου
που θυσιάστηκε για Κείνον ο Θεόσταλτος Χριστός σου
ο άκακος σαν τον Αρνίον, γλυκύτατος Υιός σου.
Αμήν! Αμήν!
Και εις τους Αιώνας των Αιώνων Αμήν!!!
