Την επόμενη Κυριακή, 110 εκατομμύρια Ρώσων καλούνται στις κάλπες για να αναδείξουν τον πρόεδρό τους, για τα επόμενα έξι χρόνια . Αν και το αποτέλεσμα των εκλογών είναι προδιαγεγραμμένο, καθώς οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον Βλάντιμιρ Πούτιν να εξασφαλίζει ποσοστό 70% περίπου, αναδεικνύοντάς τον για τέταρτη φορά πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας (2000-2004, 2004-2008, 2012- 2018), τα γεγονότα δείχνουν πως θα έχει να αντιμετωπίσει πολλά ακανθώδη ζητήματα της χώρας.
Στις εκλογές, λαμβάνουν μέρος 8 υποψήφιοι, συμπεριλαμβανομένου του Πούτιν, όμως δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για ανατροπή του εκλογικού αποτελέσματος. Αυτό γιατί, ο μόνος υποψήφιος που θα μπορούσε να αντιπροσωπεύσει την αντιπολίτευση, ο φιλελεύθερος ακτιβιστής Αλεξέι Ναβάλνι, ο οποίος έχει οργανώσει πολλές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, και κατηγορεί τον Πούτιν για αυταρχισμό και διαφθορά, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για μια υπόθεση υπεξαίρεσης που τον ανάγκασε να μη συμμετέχει στις εκλογές. Ο ίδιος δήλωσε πως η καταδίκη του ήταν πολιτική και προσπάθησε να πάει την υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ρωσίας, χωρίς το αίτημά του να εγκριθεί. Έτσι, την αντιπολίτευση έρχονται να εκπροσωπήσουν μικρότεροι υποψήφιοι, όπως ο Πάβελ Γκρουντίνιν, ο αποκαλούμενος και «Βασιλιάς της Φράουλας» λόγω της τεράστιας φάρμας φράουλας που κατέχει, στηριζόμενος από το Κομμουνιστικό Κόμμα, συγκεντρώνοντας 7,5% των ψήφων. Επίσης στον εκλογικό στίβο συμμετέχει η Ξένια Σόμπτσακ, ως υποψήφια του κόμματος Πρωτοβουλία Πολιτών, πρώην τηλεπαρουσιάστρια, που προσπαθεί να εμφανιστεί ως νέο πρόσωπο στην πολιτική της χώρας, ωστόσο οι στενοί δεσμοί του πατέρα της (πρώην δημάρχου Αγίας Πετρούπολης) με τον Πούτιν, καθιστούν την προσπάθειά της ιδιαίτερα δύσκολή. Τέλος άλλοι υποψήφιοι όπως ο Σεργκέυ Μπαμπούριν και ο Μπόρις Τίτοβ συγκεντρώνουν πολύ μικρότερα ποσοστά των ψήφων.
Είναι γεγονός, πως παρά τη μακρά θητεία του στην ηγεσία της χώρας η δημοτικότητα του Πούτιν παραμένει υψηλή. Ο ίδιος παρουσιάζεται ως επιτυχημένος ηγέτης στην πιο δημιουργική του περίοδο, εγγυητής της σταθερής ανάπτυξης της χώρας την περίοδο 2002-2012, και ελλείψει εναλλακτικών επιλογών η 4η θητεία είναι σίγουρη. Την ίδια στιγμή όμως, η Ρωσία βρίσκεται σε μια κρίσιμη περίοδο. Η χώρα βίωσε 5 χρόνια ύφεσης και μεγάλης μείωσης μισθών, τόσο λόγω της οικονομικής κρίσης αλλά κυρίως λόγω της τεράστιας πτώσης της τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου την περίοδο 2012-2015, αλλά και λόγω των κυρώσεων δυτικών χώρων για την προσάρτηση της Κριμαίας. 20 εκατομμύρια κατοίκων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ η περικοπές δαπανών στην υγεία και την εκπαίδευση οξύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Στον τελευταίο του λόγο πριν τις εκλογές, την 1η Μαρτίου, ο Πούτιν τόνισε τις προτεραιότητες της ερχόμενης θητείας του, στηρίζοντας το πρόγραμμά του σε δύο πυλώνες. Αρχικά ως πρώτη προτεραιότητα έθεσε τον εκσυγχρονισμό του οπλοστασίου της χώρας. Μέσα σε κλίμα νέου Ψυχρού Πολέμου ο Πούτιν κατηγόρησε τις Η.Π.Α την ανάπτυξη των αμυντικών της πυραυλικών συστημάτων, αναγγέλλοντας τη δημιουργία «ανίκητων πυρηνικών όπλων» που μπορούν να φτάσουν σε «οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη», προβάλλοντας μάλιστα και βίντεο στο οποίο ένας εικονικός διηπειρωτικός πύραυλος καταστρέφει την Φλόριντα των Η.Π.Α. Ακόμη υποσχέθηκε νέους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους νέας γενιάς και υπερηχητικά τζετ. Το μήνυμα ήταν διττό: η Δύση να σταματήσει να προκαλεί την Ρωσία και ο Πούτιν είναι ο καλύτερος υποψήφιος για να παραμείνει η Ρωσία μια παγκόσμια στρατιωτική υπερδύναμη. Ως δεύτερο στόχο ο Πούτιν έθεσε την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ρώσων. Η αύξηση της απασχόλησης, η καταπολέμηση της φτώχειας και η βελτίωση της μακροζωίας των πολιτών αποτελούν το κεντρικό οικονομικό του σχέδιο. Ήδη τον περασμένο μήνα, αύξησε τον κατώτατο μισθό σε 11,163 Ρούβλια (197$) για να αντιμετωπίσει τις αυξημένες ανάγκες της κοινωνίας. Τέλος δεσμεύτηκε για καλύτερους μισθούς στους εκπαιδευτικούς, αλλά και καλύτερη προσβασιμότητα στο διαδίκτυο και σε υπηρεσίες υγείας στις απομακρυσμένες περιοχές της χώρας.
Οι εκλογές αυτές αν και αδιάφορες ως προς το αποτέλεσμά τους, καθώς ο νικητής έχει ήδη κριθεί, θα αναδείξουν το ζήτημα νομιμοποίησης της πολιτικής του Πούτιν μέχρι το 2024. Αυτό γιατί, πολλές δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλη αποχή από αυτές καθώς ο φυλακισμένος Ναβάλνι έχει καλέσει για μποϊκοτάρισμα της διαδικασίας, ενώ το γνωστό αποτέλεσμα δεν φαίνεται να κινητοποιεί του ψηφοφόρους. Ωστόσο το Κρεμλίνο στοχεύει σε μια νίκη άνω του 70% με 70% συμμετοχή των ψηφοφόρων ώστε να έχει καθαρή εντολή για να πραγματοποιήσει την πολιτική του ατζέντα καθώς η Ρωσία βρίσκεται περιορισμένη τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Η οικονομία της μόλις αρχίζει να βλέπει σημάδια ανάκαμψης από πέρυσι ενώ οι πραγματικοί μισθοί έχουν συρρικνωθεί κατά 10% τη διάρκεια της κρίσης. Η συμμετοχή στο Συριακό εμφύλιο έχει κοστίσει σημαντικά στον προϋπολογισμό, ενώ η ασφυκτική συνεργασία πολιτικής ελίτ και οικονομικών ολιγαρχών, αφήνει μικρά περιθώρια ανάπτυξης της οικονομίας. Εξωτερικά, ο Πούτιν ανοίγει μέτωπα με τις Η.Π.Α παρά την αρχική «επίθεση φιλίας» από μέρος του Ντόναλντ Τράμπ ενώ φαίνεται να ενισχύει τις οικονομικές σχέσεις του με την Κίνα και τις Ασιατικές χώρες.
Οι εκλογές της 18ης Μαρτίου, οι οποίες διεξάγονται 4 ακριβώς χρόνια από την προσάρτηση της Κριμαίας, θα κρίνουν το κατά πόσο ο Πούτιν είναι ικανός να διατηρήσει τη νομιμοποίησή του ακλόνητη, ώστε να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες παγκοσμίως εξασφαλίζοντας το μέλλον της χώρας ως παγκόσμιας υπερδύναμης.
