ΘΥΜΟΥΜΑΙ άλλες εποχές Μεγάλο Σάββατο ψάχναμε με το “κιάλι” τις ειδήσεις. Ηταν, βλέπεις, η εποχή με… τα ρόδα τα μυρωμένα του “κομπραδόρικου, ελληνικού καπιταλισμού” και οι μύγες γεννούσαν αμεριμνησία… Τώρα Μέγα Σάββατο και στα πηγαδάκια συζητούν για εκλογές, κλείσιμο της αξιολόγησης, τη στάση των σκληρών του Δ.Ν.Τ.
Η ΚΡΙΣΗ εκτός από πολιτική ανασφάλεια παράγει και ειδήσεις και ένα μουντό, θέατρο σκιών όπου όλα τα ενδεχόμενα μοιάζουν ανοικτά. Ετσι, ο φετινός οβελίας έχει για μυρωδικό την κόντρα κυβέρνησης – αντιπολίτευσης, την παύση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ., τις δηλώσεις Γιούνκερ και τον σκεπτικισμό του κ. Τσίπρα.
ΦΑΙΝΕΤΑΙ πως με τούτη την κρίση, η πολιτική ζωή του τόπου δεν πρόεκιται να ησυχάσει. Θα έχει τη νοημοσύνη του Άμλετ και την προφητική διορατικότητα των αρχαίων τραγωδών. Η χώρα και η κυβέρνηση είναι σε μια συσκότιση, την οποία επιτείνει η σεναριολογία, ο φθαρμένος λόγος των πάσης φύσεων αναλυτών κάτι σαν το τριμμένο κουστούμι ενός ξεπεσμένου δον Ζουάν της πολιτικής.
ΠΟΥ ΚΑΙΡΟΣ όμως τώρα για πολιτική ρομαντζάδα ή για πολιτικάντικη ευφορία; Φοβούμαι μήπως και το βράδυ της Ανάστασης στο προαύλιο της εκκλησίας συζητάμε τις εξαγγελίες Τσίπρα για “ανάσταση” της Οικονομίας…
