«Βιώνουμε μια βαθιά κρίση,
φοβόμαστε μάλιστα κάποια καταστροφή,
αλλά η πολιτική σκηνή είναι άδεια»(Alain Touraine (1925-), Γάλλος συγγραφέας και κοινωνιολόγoς, “Μετά την κρίση”)
ΤΟ αν θα έχουμε θερμό επεισόδιο, στην Κύπρο ή το Αιγαίο, κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει. Oμως, οι πιθανότητες, μέρα τη μέρα αυξάνονται. Πολλές προκλήσεις στο προσκήνιο, πολλά που αποτρέπονται, μερικά αποσιωπούνται και άλλα αποσβένονται με τη διπλωματία. Αλλά ως πότε όλα αυτά;
Η ΧΩΡΑ βρίσκεται εδώ και δυο μήνες σε ένα κομβικό σημείο κινδύνου, ανάμεσα στις μυλόπετρες των ποικίλων οικονομικών και ενεργειακών συμφερόντων Ανατολής και Δύσης. Με «λαγό» την Τουρκία.
Η ΔΥΣΗ στερείται ενός στιβαρού ηγέτη, ο Ερντογάν καθίσταται αχαλίνωτος μεγαλοϊδεάτης Οθωμανός και εμείς υποφέρουμε από έλλειψη μιας στοιχειώδους σύμπνοιας πολιτικών και λαού.
ΜΕΤΑ από 8 χρόνια εξουθενωτικής κρίσης, κανείς δεν αμφιβάλλει για την οικονομική, ηθική και αξιακή εξαθλίωσή μας. Παρά τις “ενέσεις” αισιοδοξίας και τους συμβολισμούς από Καστελόριζο, παρά τα “καλομαγειρεμένα” οικονομικά μεγέθη των αρμοδίων… Η κατάσταση παραμένει κρίσιμη και η χώρα πάντα «επί ξυρού ακμής».
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, εδώ και τρία χρόνια η «πρώτη φορά» (και εντελώς ετερόκλητη) «αριστερή» κυβέρνηση, δυσκολοσυντόνιστη και ρηξικέλευθη, έστω κι αν τελικά υπακούει πειθήνια σε όλα τα κελεύσματα της Ε.Ε., προσπαθεί να κατασκευάσει ένα αφήγημα περί «καθαρής εξόδου» της χώρας στις αγορές. Χωρίς η ίδια να το πιστεύει ή να είναι βέβαιη για την έκβασή του…
ΙΙ.-ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι σε μια τόσο κρίσιμη καμπή για τη χώρα, δεν υπάρχει σύμπνοια μεταξύ λαού και κυβερνώντων! Πολλοί το «φωνάζουν» αυτό, λίγοι το ακούν: Σε συνέντευξή του («Κ», 10/4) ο Αντώνης Κουνάδης, Ακαδημαϊκός από το 1999 και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, είναι καταλυτικός: «Συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, εθνική ενότητα, συνοχή, ομοψυχία και συστράτευση των απανταχού της γης συνελλήνων». Να, τι απαιτείται ώστε η χώρα να εξέλθει από την πολυεπίπεδη κρίση που τη μαστίζει, αλλά και για να αντιμετωπίσει την προκλητικότητα του γείτονα. Και δεν είναι ο μόνος που το λέει: «Εγρήγορση και ενότητα» συνιστά κι ο Γιάννης Μήτσιος, διεθνολόγος καθηγητής Πανεπιστημίου σε εκπομπή κρητικού καναλιού, ενώ ο Χρ. Ροζάκης, παλιός έμπειρος διπλωμάτης, προτείνει «ψυχραιμία, χαμηλούς τόνους και υπομονή» («Κ», 15-4-18) σχετικά με τους Τούρκους. Τους ακούει κανείς;
…ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΕΣ, όπως πάντα, οι προτροπές και οι επισημάνσεις των ειδημόνων, αλλά, δυστυχώς, εις ώτα μη ακουόντων. Η ουσία είναι μία: Πόσο έτοιμοι είμαστε ψυχικά οι Ελληνες για το χειρότερο; Σε μια καταστροφή της χώρας, ποιοι πολιτικοί από το παρόν πολιτικό σύστημα θα επιβιώσουν; Μάλλον κανείς τους.
