Σήμερα μνημονεύουμε τον μεγάλο Νίκο Ξυλούρη, ο οποίος πριν από 38 χρόνια αποχαιρέτησε όλους όσους τον αγαπούσαν, αλλά μόνο με το σώμα του, γιατί η φωνή του έμεινε αθάνατη δίπλα μας. Ένα σύμβολο της Κρήτης που στάθηκε με λεβεντιά στην εποχή και στέκεται ακόμη με τα τραγούδια του. Το αγαπημένο μου είναι το «Πώς να σωπάσω» και αυτό γιατί σε ελάχιστους στίχους συγκλονίζει την καρδιά μου. Αν έμαθα κάτι από το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ότι οι ομορφιές του κόσμου, σου φανερώνονται στα πιο απροσδόκητα μέρη. Και είναι εκείνες οι στιγμές που αλλάζουν όλα τα δεδομένα της ζωής σου και έρχεσαι αντιμέτωπος με τον κίνδυνο. Γιατί περί κινδύνου πρόκειται όταν βρίσκεσαι μπροστά από τα λόγια και τις σκέψεις σου και πρέπει να επιλέξεις να σωπάσεις ή να μιλήσεις!
…
Η αμυγδαλιά που βλέπω στον απέναντι δρόμο μου αποσπάει την προσοχή. Παρατηρώ ότι δεν πτοείται από τις σκέψεις των περαστικών και έχει αρχίσει να ανθίζει σιγά – σιγά. Ενα ξερό δέντρο, με σκόρπια κλαδιά, γυμνά και αδύναμα που τώρα από κάτω προς τα πάνω σκεπάζεται με τα πρώτα μπουμπούκια. Θα ντυθεί και θα στολιστεί σαν γαμπρός, θα πάρει πνοή και χρώμα και θα καμαρώνει για την ομορφιά του.
Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουμε τόσο εύκολα όσο το δέντρο, ότι πρέπει πρώτα να μείνουμε γυμνοί, να μας χτυπήσει ο αέρας, να φανούμε αντάξιοι του κορμού μας και μετά να καλυφτούμε από τον καρπό της υπομονής μας. Βιαζόμαστε. Να βγάλουμε συμπεράσματα, να κρίνουμε καταστάσεις, να μας μάθουν οι άλλοι, να τους καταλάβουμε εμείς, να ζήσουμε..
Κανένα αριστούργημα δεν δημιουργήθηκε σε μία ημέρα και καμία μεγάλη αγάπη δεν γεννήθηκε μέσα σε ένα βράδυ. Ολα θέλουν το χρόνο τους. Να ωριμάσουν, να διαμορφωθούν, να πάρουν σχήμα και υπόσταση.
Ο χρόνος είναι πιο ισχυρός από τον καθένα από εμάς. Όλα θα γίνουν.
Αρκεί να μην σωπάσουμε την ομορφιά του κόσμου!
Τις καλύτερες ευχές μου!
* www.meaformhtagegonota.com
Ευχαριστώ που μου θυμίζεις να μη βγάζω γρήγορα συμπεράσματα.