Πορεία προς την κάλπη

Μοιάζει απλό. Οι Έλληνες πολίτες θέλουν να διατηρήσουν την πολιτική ζωή σχεδόν ως έχει, επειδή όλα τα άλλα είναι τόσο απρόβλεπτα. Λογικό και αναμενόμενο μετά την πανδημία, τον πόλεμο, τις πληθωριστικές πιέσεις. Η κρίση με την Τουρκία μετράει και αυτή. Κανείς δεν θέλει να ρισκάρει. Καμιά φορά στην Ελλάδα οι πολιτικοί αρχηγοί τα μπερδεύουν. Θέλουν να μοιάσουν τα κόμματά τους σε θρησκευτική αίρεση, όχι σε πολιτικούς οργανισμούς.
Τους νιώθω.
Η παραφορά της κάλπης.
Η Ελλάδα έχει και κυβέρνηση, έχει και αντιπολίτευση. Καθένας κάνει τη δουλειά του.
Η σταθερότητα της χώρας, όμως, δεν πρέπει να αμφισβητείται. Οι εκλογές δεν είναι απειλή για τη Δημοκρατία. Κάποιος κερδίζει, κάποιος χάνει και πάει σπίτι του. Το ματσάκι τώρα ξεκινά. Πρόσφατα ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε με τον Γάλλο πρέσβη. Είναι σαν να ‘θελε να του πει: «Είμαι και εγώ εδώ, να το ξέρεις…».
Δεν κατάλαβα μόνο σε τι διαφωνεί – σε σημείο ρήξης με τη φίλη και σύμμαχο Γαλλία;
Οι συμφωνίες είναι για να μένουν.
Δεδομένων όλων αυτών, αυτές οι εκλογές δεν θα είναι “μουγκές”.