Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 1 Ιούνη η πολιτική εκδήλωση της ΤΕ Λασιθίου του ΚΚΕ στο Μνημείο Δολοφονημένων στον Κρούστα με το σύνθημα «Τιμάμε τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, βαδίζοντας το δρόμο των Κρουστιανών συντρόφων μας, με πιο δυνατό ΚΚΕ παντού!» ενώ στη συνέχεια έγινε προβολή του ντοκιμαντέρ της ΚΕ του ΚΚΕ “Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος – 80 χρόνια μετά” στο Πολιτιστικό Κέντρο Κρούστα.
Σύμφωνα με την σχετική ανακοίνωση: «Στην ομιλία της στο Μνημείο Δολοφονημένων, η Λαμπρινή Δεσποτάκη, στέλεχος του ΚΚΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Εδώ και πολλά χρόνια ως Κομματική Οργάνωση Λασιθίου του ΚΚΕ προσπαθούμε να καταγράψουμε όσο το δυνατό περισσότερα ιστορικά στοιχεία για την κρίσιμη δεκαετία του 1940 που ο λαός βγήκε στο προσκήνιο με καθοδηγητή το ΚΚΕ και μέσα από το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, την ΟΠΛΑ, τον ΔΣΕ έγραψε λαμπρές σελίδες στην ιστορία του λαϊκού κινήματος στη χώρας μας, όχι μόνο να τιμήσουμε τους αγωνιστές συντρόφους μας εκείνης της περιόδου αλλά και να γίνει γνωστή η ιστορία του λαού του τόπου μας ενάντια στην παραχάραξη της ιστορικής μνήμης. Εμπνεόμαστε, διδασκόμαστε από την ηρωική στάση όλων όσων όρθωσαν ανάστημα, κράτησαν παλικαρίσια στάση δίνοντας και τη ζωή τους απέναντι στη ναζιστική-φασιστική πολεμική μηχανή. Τιμούμε επίσης τα 84 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης, με τον κρητικό λαό να γράφει το δικό του έπος. Ο ν. Λασιθίου δεν υστέρησε στους αγώνες εκείνης της περιόδου. Ηταν από τις πρώτες περιοχές που συγκροτήθηκαν οργανωμένα σώματα αντίστασης. Στο Ανταρτοχώρι του Κρούστα είχαμε τις οικογένειες Ρουκουνάκη και Γεροντή να δίνουν τα περισσότερα θύματα στη περιοχή μας και είναι σύμβολα των διαχρονικών αγώνων για την ελευθερία, τη δημοκρατία, το σοσιαλισμό. Χρέος και τιμή αποτελεί για το Κόμμα μας, τις νέες γενιές αγωνιστών, να κρατάμε την κόκκινη κλωστή που δένει το χτες με το σήμερα, συνεχίζοντας τον μακρύ, δύσκολο αλλά και σίγουρο δρόμο του αγώνα που άνοιξαν με την περπατησιά τους χιλιάδες αγωνιστές πριν από εμάς, δινόντας όρκο ότι συνεχίζουμε στα σίγουρα χνάρια τους, ότι κάνουμε πιο βαθύ το αποτύπωμα τους!
Οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Η εργατική τάξη κρατάει το μέλλον της ανθρωπότητας. Ας θυμηθούμε τους πάνω από 1,500,000 διαδηλωτές, που στις 28/2, δύο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών, πλημμύρισαν τις πλατείες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Μίλησε ο λαός και επιτέλους έβγαλαν τον σκασμό οι ρήτορες της κυβέρνησης και του αστικού κράτους. Αυτή την περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη μεγάλες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης που σφαγιάζεται από το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ με τις πλάτες ΗΠΑ, ΕΕ. Οπως η προχθεσινή συγκέντρωση στην Ιεράπετρα, στον Άγιο Νικόλαο την προηγούμενη εβδομάδα και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας όλες αυτές τις μέρες που το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ, με τις πλάτες ΗΠΑ, ΕΕ, περνάει στην τελική φάση του εγκλήματος, με την επιχείρηση “Άρμα του Γεδεών” που εξαπέλυσε μετά από 19 μήνες σφοδρών, πολύνεκρων βομβαρδισμών και πολεμικών επιχειρήσεων. Ολα αυτά αναδεικνύουν ότι, παρά τον αρνητικό συσχετισμό, οι λαοί έχουν αστείρευτη δύναμη. Οι εργαζόμενοι έχουν νεύρο, η νεολαία σηκώνει ανάστημα, αναδεικνύοντας και φέτος την Πανσπουδαστική για 4η συνεχόμενη χρονιά 1η δύναμη πανελλαδικά. Η ακούραστη δράση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών που δρούμε μαζί, συμβάλλει ώστε να υπάρχει συνέχεια και να σημαδεύονται οι πραγματικοί ένοχοι και οι αιτίες για όλα τα εγκλήματα σε βάρος του λαού και της εμπλοκής της χώρας στον πόλεμο, το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης και του κέρδους που όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα της ΕΕ υπηρετούν.
Φέτος τιμήσαμε τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Στις μεγάλες εργατικές – λαϊκές εποποιίες, η 9 Μάη θα είναι για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας ως η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, ως μέρα που η Κόκκινη Σημαία της ΕΣΣΔ υψώθηκε θριαμβευτικά στο Ράιχσταγκ από τον Κόκκινο Στρατό, ως μέρα τιμής και υπόκλισης στα εκατομμύρια που έπεσαν στον αγώνα για να συντριβεί ο ιμπεριαλιστικός φασιστικός – ναζιστικός άξονας. Ο Β΄ΠΠ, όπως και ο Α΄ΠΠ, αλλά και δεκάδες άλλοι τοπικοί και περιφερειακοί πόλεμοι που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα και συνεχίζονται έως τις μέρες μας, ήταν πόλεμος ιμπεριαλιστικός, για το μοίρασμα αγορών, αποικιών και σφαιρών επιρροής, των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και ενέργειας. Αυτοί οι ανταγωνισμοί είναι και σήμερα παρόντες. Λυτοί και δεμένοι έχουν πέσει πάνω μας για να μας πείσουν ότι πρέπει να κάνουμε δική μας αγωνία, το πόσο μεγάλο κομμάτι από την «πίτα» των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των επενδύσεων για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας και πάει λέγοντας, θα καταλήξει σε χέρια εγχώριων καπιταλιστών. Και εμείς θα επισκεπτόμαστε τα νοσοκομεία, που θα παραμένουν διαλυμένα για να εξασφαλίζονται αυτοί οι πόροι. Τα παιδιά μας θα κάνουν μάθημα σε τάξεις που θα πέφτουν σοβάδες. Κυρίως, όμως, τα δικά μας παιδιά θα είναι που θα φεύγουν για τα πολεμικά μέτωπα όταν αυτό απαιτηθεί.
Σήμερα, 15 χρόνια μετά την ένταξη της Ελλάδας στα μνημόνια, όλοι οι βασικοί μνημονιακοί νόμοι παραμένουν σε ισχύ και ο λαός ματώνει μέσω της ακρίβειας, της φοροληστείας, της στροφής στην πολεμική οικονομία, ενώ ο κίνδυνος μιας νέας και πιο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης είναι πιο ορατός από ποτέ. Το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» αποτυπώνει το πραγματικό πολιτικό και κοινωνικό δίλημμα της εποχής μας, ότι δηλαδή οι πολιτικές εξελίξεις μπορούν να είναι προς όφελος του λαού μόνο αν το ίδιο το εργατικό-λαϊκό κίνημα βάλει τη σφραγίδα του σε αυτές, πολλαπλασιάζοντας τις εστίες αντίστασης, οργάνωσης, αναπτύσοντας ένα πανελλαδικά συντονισμένο, ενιαίο κίνημα, το οποίο θα διαμορφώνει κοινές θέσεις και στόχους διεκδίκησης σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, αμφισβητώντας την εξουσία του κεφαλαίου.
Δεν χωράει αναμονή, ούτε αυταπάτες αλλά μόνο δράση για να μπουν μπροστά οι λαϊκές ανάγκες, ξεμπερδεύοντας με το σύστημα της βαρβαρότητας, της ανασφάλειας, των αλλεπάλληλων κρίσεων, των πολέμων. Απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός. Είναι η απαλλαγή της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση, η θεμελίωση των νέων κοινωνικών σχέσεων, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, της ενεργητικής συμμετοχής των εργαζομένων στην οργάνωση – διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών. Για αυτήν την κοινωνία αξίζει να παλέψουμε με κάθε θυσία, με όλες μας τις δυνάμεις! Με το ΚΚΕ μπροστά, δυναμώνουμε την πραγματική εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση στην κυρίαρχη πολιτική, ενισχύουμε την αμφισβήτησή της, την αμφισβήτηση του σημερινού κράτους. Τιμή και δόξα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης. Καλούς αγώνες!».
