Στέλιος Ράμφος
* Νομικός Παν/μίου Αθηνών
* Φιλοσοφίας, Παρίσι
* Παν/μιο Βενσέν όπου και δίδαξε, 1969 – 1974
* Συγγραφέας πολλών σημαντικών βιβλίων
* Συνεχίζει να διδάσκει στο Ιδρυμα
Βασίλη – Μαρίνας Θεοχαράκη
Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ (3η έκδοση), 2016
Με σκέψεις και παρατηρήσεις του συγγραφέα με αφορμή τον ψυχανεμισμό για το ενδεχόμενο μιας κυβερνήσεως της αριστεράς, καταγράφοντας τα βράδια -συχνά πυκνά- τις παρατηρήσεις του ώστε να αντιστίξει τα εν εξελίξει δρώμενα με τις σκέψεις του…
Mέσα μια έγνοια αυστηρώς προσωπική. Η οποία αναπάντεχα από τον Μάιο 2016 δημιούργησε την έκδοσή του σε βιβλίο. Για να προκύψει το έργο (σε 3 μέρη, δηλαδή, στα 3 χρόνια από τις αρχές του 2014) με τον τίτλο “Πολιτική από στόμα σε στόμα”.
Μια πολιτική πέρα από τις ως τώρα ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ της βοής. Για να γράψει στο τέλος της μικρής εισαγωγής του με τίτλο “ΠΡΟΒΑΣΙ” ότι: για το ενδεχόμενο, πέρα από την πολιτική πλειονότητα των άκρων, η οποία διαθέτει χώρο μόνο για το αποκλειστικό και τα βαριά ψυχολογικά του σύνδρομα. Οπου, ίσως έρχεται η ώρα να συμπληρώσει εναλλακτικά τη διά βοής πολιτική, πολιτική από στόμα σε στόμα… Μια πολιτική που θα μεταδίδει από τον έναν πολίτη στον άλλο τις αιτίες, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις για τις συνεχιζόμενες κρίσεις, η οποία όπως γράφει ο Στέλιος Ράμφος «την ανάταξη και ελπίδα δεν θα φέρει τόσο η “ανάπτυξη” όσο η υπέρβαση του αρνητικού μας εαυτού». “Πολιτική από στόμα σε στόμα”, μιας πρωτοποριακής λόγω σοφίας από μια μεγάλη πνευματική προσωπικότητα.
ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΟΔΥΝΗΡΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Η πολιτική εδώ χρόνια και ιδιαίτερα τελευταία βρίσκεται σε βαρύτατη κρίση στη χώρα μας, σε ολόκληρη τη βόρεια και νότια Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή η πολιτική κρίση επιτείνει την οικονομική και κοινωνική κρίση με αδιέξοδες καταστάσεις δραματικών συνεπειών τόσο για τον δικό μας τον λαό όσο και για άλλους λαούς στην εύφλεκτη ζώνη της Μ. Ανατολής. Με ευρύτερες επιβαρύνσεις της κρίσης από το πρόσθετο πρόβλημα του προσφυγικού και μεταναστευτικού. Με την Ελλάδα να έχει πληγωθεί ιδιαίτερα απ’ αυτό το γεγονός της οδυνηρής πραγματικότητας που συνεχίζεται.
O AΛΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ κ.λπ.
Αλλά, γι’ αυτή όλη, την πολιτική κρίση, ο σημαντικός σύγχρονος Ελληνας διανοούμενος, φιλόσοφος, συγγραφέας και καθηγητής, ο Στέλιος Ράμφος, παράλληλα με τα μεγάλα σημαντικά έργα του έχει εκδώσει μερικά, μικρού σχήματος, δοκίμια πνευματικής κριτικής, για την κρίση, όπως το “TIMEOUT”, τη “ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ” και “Ο ΑΛΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ”.
Τρία – τέσσερα απ’ αυτά τα έχω παρουσιάσει, με σημαντική απήχηση στη σελίδα “Με την ευθύνη του πνεύματος” των “Χανιώτικων νέων”.
Για να προσθέσει σ’ αυτή τη δική του σειρά το νέο του πόνημα (που από την έκδοσή του, μεσούσης του 2016) κυκλοφορεί ήδη στην τρίτη του έκδοση· τίτλος αυτού του έργου είναι: “ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΣΤΟΜΑ ΣΕ ΣΤΟΜΑ”.
ΝΥΚΤΟΛΟΓΙΟ ΜΕ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΜΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Για να μας πει (προλογικά) με τον τίτλο “ΠΡΟΒΑΣΙ” ότι «το βιβλίο τούτο προέκυψε αναπάντεχα. Ψυχανεμιζών το ενδεχόμενο μιας κυβερνήσεως της Αριστεράς και μου πέρασε από τον νου να κρατήσω επί τούτοις “νυκτολόγιο”. Έτσι, από την αρχή του 2014, άρχισα να καταγράφω συχνά – πυκνά παρατηρήσεις και παράπλευρους ελεύθερους συνειρμούς, ώστε να αντιστίξω τα εν εξελίξει δρώμενα με τις σκέψεις μου. Οπωσδήποτε δεν απέβλεπα σε δημοσίευση. Ηταν έγνοια αυστηρώς προσωπική. Αυτά ως τον περασμένο Μάιο, οπότε ξεφυλλίζοντας το σημειωματάριο, συνειδητοποίησα πως η συγκομιδή παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον και σκέφθηκα και πλέον την έκδοση».
ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ “ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ”
…Τίθεται όμως ένα ερώτημα: Γιατί δεν περιμένει να κλείσει εντελώς αυτό το κεφάλαιο της πρόσφατης ιστορίας μας; Απαντώ: Το “τέλος” για εμένα, που δεν είμαι ιστορικός, έχει να κάνει με το πνεύμα των γεγονότων και όχι με την ύλη, εν προκειμένω με το τέλος της φαντασιώσεως “πρώτη φορά Αριστερά”, το οποίο και επήλθε εκπνέοντας το 2015, ασχέτως εάν το σενάριο έχει ακόμη επεισόδια. Κρίνω, επομένως, θεμιτό να μοιραστώ και με άλλους τις παρατηρήσεις μου, παρατηρήσεις ενός ανθρώπου ο οποίος παρουσιάζει τις αποτιμήσεις του σαν τρίτη ματιά, σε μια κοινωνία κλειδωμένη στις προκαταλήψεις της και αρνούμενη πεισματικά να κοιταχθεί για το καλό της στον καθρέφτη.
ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ: ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ…
Ακολουθώντας, την ορθογραφία του κειμένου του συγγραφέα ΣΤΕΛΙΟΥ ΡΑΜΦΟΥ (εκτός από το πολυτονικό που δεν χρησιμοποιείται από την εφημερίδα) παρουσιάζω τις περαιτέρω σημαντικές σκέψεις – απόψεις του τόσο για τις δυνατότητες και τις αδυναμίες της σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας όσο και για την απαξίωση της πολιτικής και τι ζητείται από αυτήν στον σημερινό κόσμο.
Γράφει, λοιπόν, ο Σ.Ρ. ότι: «Χάρι στην ψηφιακή τεχνολογία καθένας μπορεί να είναι μόνος του και με ΟΛΟΥΣ, ωστόσο, ο όγκος των πληροφοριών τείνει να καταβροχθίζει το νόημα που τις δένει μεταξύ τους…».
Η ΠΟΛΩΤΙΚΗ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ
Κι ενώ αγγίζουν τους ανθρώπους μικρά και μεγάλα ζητήματα, ο πολιτικός λόγος και τρόπος τους αφήνει υπαρξιακά ακάλυπτους και τους σπρώχνει να απέχουν μαζικά και πώς να συγκινεί η πολιτική όταν η εμπιστοσύνη αρχίζει από την και αμοιβαία περιχώρηση και η τελευταία δοκιμάζεται σκληρά;
Στην παγκοσμιότητα που μας περιλαμβάνει έναν προς ένα, όπως βεβαιώνει το μέγεθος του διαδικτυακού διαστήματος, η απαξίωση της πολιτικής συνδέεται με την αδυναμία της να αναβαθμίσει ακριβώς την ατομικότητα στο καινούργιο περιβάλλον. Ζητείται συνεπώς μια πολιτική που ανοίγει διαρκώς την κοινωνία στη διαύγεια του νοήματος, πέρα από ΠΟΛΩΤΙΚΗ κλεισούρα των άκρων, η οποία διαθέτει χώρο μόνο για το αποκλειστικό και τα βαριά ψυχοπαθολογικό του σύνδρομο. Όμως, ίσως, έρχεται η ώρα να συμπληρώσει εναλλακτικά τη διά βουής πολιτική.
Αυτή την εναλλακτική πολιτική την οποία κατέγραφε από τις αρχές του 2014 που τη διατύπωσε σ’ ένα “ΝΥΚΤΟΛΟΓΙΟ” καταγράφοντας συχνά – πυκνά “παρατηρήσεις και συνεργασίες” -όπως ήδη ανέφερα από την αρχή του εισαγωγικού κειμένου της “ΠΡΟΒΑΣΙΣ” γράφοντας στο αξιόλογο κείμενο και τα εξής: «Να παρατηρήσω εδώ ότι δεν σχολιάζω “αντικειμενικά” το περιεχόμενο του διαθέσιμου υλικού προς άγραν αποδείξεων, κατά τις επιταγές μιας μηχανικής αιτίας και αποτελέσματος, αναζητώ την πνευματική του σημασία».
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ
Αυτή την πνευματική αναζήτηση μέσα από το νυκτολόγιό του την κατέθεσε στο κομψό, μικρού σχήματος, βιβλίο του, 282 σελίδες (εκδόσεις ΑΡΜΟΣ) ο Στέλιος Ράμφος. Τη νυκτολογική του αναζήτηση, μέσα στο πνεύμα των γεγονότων τη χώρισε σε τρία μέρη με εξαιρετικά σημαντικούς πνευματικοπολιτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς, ευρωπαϊκούς και οικουμενικούς, των γεγονότων… περίμενε να τον βρουν μέσα στα ιδιαίτερα κρίσιμα χρόνια που βιώσαμε και βιώνουμε από το 2014 ως τον Αύγουστο του 2016 που ολοκλήρωσε ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο τις σκέψεις του τις οποίες παράλληλα εξακολουθεί να γράφει.
ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;
Εμείς, θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε τις κατά την κρίση μας πυκνότερες σκέψεις, σε τρεις συνέχειες:
2014 – 2015 – 2016.
Το πρώτο μέρος εκτείνεται από τη 13 ως την 92 σελίδα. Το δεύτερο, από τη 93 έως την 192 και το τρίτο μέρος από την 193 έως την 282.
1. Σε ποιον ανήκει το μέλλον; Σε όποιον θα δώσει μορφή στο αίτημα της συνθέσεως, που δεν αφήνει τίποτε ορφανό.
2. Αν είναι για την εξουσία και όχι για την αλλαγή των πολιτικών θεσμών, η πολιτική διαπάλη καταντά ειρηνικός εμφύλιος.
3. Οι κλειστοί θεσμοί, οδηγούν σε ισχυρούς άνδρες, αλλά με τους κλειστούς θεσμούς η Ελλάδα καταπίνει τα παιδιά της.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΑΡΠΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ
4. Η δημοσιογραφική αλήθεια.
5. Είμαστε λαός που αρπάζεται με το παραμικρό και τα καταπίνει όλα. Όλα!
6. Δημοκρατία είναι η απευθείας συμμετοχή των πολιτών σε αξιοκρατικές αρχές, χωρίς την καθοδηγητική μεσολάβηση του κράτους.
7. Δεν δημιουργεί η μνήμη την αιωνιότητα, αλλά η αιωνιότητά της τη μνήμη.
8. Πρέπει να σκέπτεται κανείς τον δρόμο που πήρε η Ελλάδα με την εθνική ανεξαρτησία. Δεν έχει λάβει ακόμη μορφή η άτακτη εσωτερική διάθεση των ανθρώπων που ελλείψει Παιδείας και πνευματικής ζωής που να προετοιμάζουν για τα γεγονότα. Εμείς εξακολουθούμε να υφιστάμεθα τα σπασμένα.
9. Σαν τα μικρά παιδιά φωλιάζουμε στο τώρα που επιμένει νευρωτικά στον εαυτό του, “αντί να συνδέει το “πριν” και το “μετά”.
10. Η πολιτική τακτική ενοχοποίησης κάνει τους ανθρώπους κανίβαλους.
11. Το “μνημόνιο” είναι συμβολική παράσταση όλων των καταπιεσμένων επιθυμιών. Το είδωλο του κακού. Δεν υποφέρουν όμως και όσοι “προσδοκούν” με “προσπάθεια”…
12. Λέμε εύκολα: “Δεν βλέπω φως”. Η απάντηση είναι “Να το φτιάξεις!”.
13. Ύψιστο κίνδυνο για τη Δημοκρατία αποτελεί ο ανηλεώς κομματικός ανταγωνισμός που φέρνει στην επιφάνεια τον κυνισμό.
14. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο οι εξωτερικοί μετανάστες, όσο ότι στον διαρκή ειρηνικό μας εμφύλιο, γίνεσαι μετανάστης στον τόπο σου.
15. Χρόνος του πολιτικού είναι η δυνατότητα νέας αρχής. Ως δημιουργία ή ως αφετηριακή δύναμη.
16. Το ελληνικό πρόβλημα, ανθρωπολογικά έγκειται σε δημιουργία αυτοκαταστροφής ανθρώπων. Διέξοδος. Να σταθούμε απέναντι στο υπερπροστατευτικό περιβάλλον της θρησκείας και της ιστορίας. Προ αυτού και μετά από αυτό η οικογένεια, η εντοπιότης, η πατρίδα.
ΑΛΛΑ ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΤΟ 1981;
17. Αλλά τι συνέβη το 1981; (δηλαδή, όταν ήρθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής;). Ο Στέλιος Ράμφος απαντά στο αυτοερώτημά του ως εξής: «Το 1981, τη θέση του καθολικού νοήματος κατέλαβε η εξουσία και μια κουλτούρα με υπέρτατη αξία, το σύστημα των διαδικασιών. Το έσχατο στο σχετικό…
18. Να αφήσουμε τη σφαίρα της κοινής γνώμης, εάν μας ενδιαφέρει στ’ αλήθεια… Πάντως την ανάγκη αλήθειας συμβολίζει “ο πατέρας” και την παρηγοριά η “μητέρα”. Μητρικό ρόλο διεκδικεί η Αριστερά;
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΙΟ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
19. Το έθνος έχει χάσει πλέον το βάρος του, ενώ το μεταεθνικό δεν έγινε ακόμα πειστικό. Ταυτόχρονα, οι ψυχές δεν έχουν άλλο τρόπο να αισθάνονται από τον παλαιό. Το παρωχημένο εθνο-θρησκευτικό είναι ψυχικά ισχυρότερο από το μεταεθνικό. Ωσπου να αποκτήσει πνευματικά ερείσματα, το τελευταίο θα ακολουθήσει μία περίοδο αναστατώσεων…
20. Είμαστε οι πιο απαισιόδοξοι άνθρωποι στην Ευρώπη, προφανώς ελλείψει ανοιχτού μέλλοντος. Αυτό μας οδηγεί σε αποκαλυπτικά οράματα, επερχόμενου “τέλους” και σε εσχατολογική προσδοκία για τελική πολιτική, κοινωνική λύτρωση. Μήπως, η απαισιοδοξία πάει κατά βάθος με δυσπιστία; Οπου, όταν το μέλλον είναι άπρακτο, φέρνει μελαγχολία.
21. Λόγος πυκνός, σοφίας και αγωνίας από το πρώτο μέρος του Νυχτολόγιου μιας ελληνικής πνευματικής προσωπικότητας ξεχωριστής… (συνέχεια από το δεύτερο μέρος του έργου του Στέλιου Ράμφου “ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΣΤΟΜΑ ΣΕ ΣΤΟΜΑ”).
