■ Ο Καπετάν Καλογερής και ο δεξιός βασιλικός ψάλτης
Πλέον των εκατό ετών έχουν συµπληρωθεί από την εποχή του Εθνικού ∆ιχασµού – ρήξη Ελευθερίου Βενιζέλου (κόµµα Φιλελευθέρων) µε Βασιλιά Κωνσταντίνο Α’ (κόµµα Εθνικοφρόνων) – η οποία διήρκεσε ουσιαστικά µέχρι και τη Γερµανική Κατοχή (άλλωστε δι αυτό δεν επολέµησαν οι 300 Ευέλπιδες κατά τη Μάχη της Κρήτης).
Για τη χώρα ήταν µια περίοδος εντελώς ανώµαλη µε πλήθος θλιβερών γεγονότων και αποκορύφωµα τη µικρασιατική τραγωδία.
Στους Κάµπους, στο χωριό του Καπετάν Καλογερή, υπήρχαν αρκετοί προσκείµενοι στη βασιλική πτέρυγα, µε µοναδικό λόγο υποθέσεις του δικηγορικού γραφείο του Βενιζέλου, όπου η συµµετοχή του Βενιζέλου σε δίκες, είχε ως αποτέλεσµα να καταδικαστούν αθώοι, όπως στην υπόθεση Λαρεντζάκη – Παπαδάκη, και άλλες.
Εξαίρεση αποτελούσε ο οπλαρχηγός Παπαδάκης Κωνσταντίνος του Εµµανουήλ ο οποίος ήταν φανατικός οπαδός του Παλατιού.
Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους βασιλικούς περί το 1921, µεταξύ των άλλων είχε εξοριστεί στην Τρίπολη και ο Καπετάν Γιάννης Καλογερής προσωπικός φίλος του Βενιζέλου.
Όπως λοιπόν διηγούνται οι παλιοί:
‘Ητονε λέει την ηµέρα τω φώτω και ο παπά – Αντρέας Παπαδάκης επόρισε πρωϊ πρωί να ‘γιάσει τα κονάκια, τσ’ αθρώπους και τα έχνη.
Εποχές µεγάλης φτώχειας έδουδε ο καθένας ότι είχε του παππά και γι αυτό ακλούθιε και ο παντέρµος ο δεξιός βασιλικός ψάλτης ο Νικολακαναγνώστης για να αειδάρει το µ παππά και µη µπα να ξεσκουδάρει και φτος πράµα.
Αρχίνιξε ο παππά Αντρέας από τ Απανωχώρι και έπερνε στη ν αράδα τα σπίθια και άγιαζε µαζί µε το ψάλτη.
Εφτάξανε και στου Καπετάνιου το κονάκι, απού δεν ήτονε πολύς καιρός απού είχε γαήρει από την εξορία στη Τρίπολη και µόλις είδε το ξάδερφο του, το δεξιό βασιλικό ψάλτη, του ‘ρθε στο νου το ξεγιβέντισµα τση Τρίπολης.
Στην Τρίπολη ούλοι ήτονε βασιλικοί και ο καπετάνιος Βενιζελικός και µε τσοι βράκες, το ν ε πειράζανε και τον επεριπαίζανε µιτσοί και µεγάλοι.
Απής εγάηρε στο χωριό είχε αβιζάρει κάµποσες φορές το ξάδερφο ν του, το δεξιό ψάλτη να µην ψάλει το πολυχρόνιο να µνηµονεύει τσοι προδότες τσοι βασιλιάδες και να ανωχλίζει τσ’ αθρώπους, µ αυτός δεν εγροίκα* πράµα, παρά κανε τση κεφαλής του.
Για ούλα κι ούλα ήτονε διαολισµένος ο Καλογέρης και αρπά τη κατσούνα (µαγγούρα) από το γύρο απού την είχε θεσµένη και θέτει καµπόσες γερές κατσουνιές του δεξιού ψάλτη και εξεσµηλώθηκε ούλο το χωριό από τσοι φωνές και τη ν τραβάγια* απού εγίνηκε στ’ Απανωχώρι.
Εγλάκα* ο παντέρµος ο παππά Αντρέας να ξεµιστέψει το ψάλτη. Μα δεν εµπρόκαµε και τσοι κατσουνιές ο ψάλτης τσοι ‘χε γερά φαοµένες.
Εγούζιουντανε ύστερα ο παππά Αντρέας, για το «κέρασµα» του ψάλτη, πως δε ν το ν ε σεβάστηκε ο Καλογερης, µα η γ εζηµιά είχε γενεί και η κεφαλή του δεξιού ψάλτη είχε σπάσει.
Ο ζόρες είναι να µη γενεί µια φορά γιατί ύστερα ξαναγίνεται….
ΤΟΥ ΓΚΑΡΆ ΤΑ… ΤΈΜΠΛΑ
Εκείνες σας τσοι µέρες ήτονε που οι γ αθρώποι είχανε µε τα κοµµατικά ξαγριγευτεί γερά και διάλε τη τρίχα ο Γκαράς (Μαυρεδάκης Γιάννης) να σπάσει µέσα στην εκκλησία τη γ κεφαλή του παππά Σφακιωτάκη (Σπύρο;) απού ήτονε βασιλικός.
Ανοίξανε πολιτική κουβέντα απάνω στη λουτρουγιά και ο παππάς επερίπαιζε το συναγωνιστή του Βενιτζέλο κι ήλεγέ ν του:
-Βρε Γκαρά φουκαρά…..
Κι ο Γκαράς µανισµένος γυρίζει και του λέει :
-Παππά,… αν ε ξεστελιώσω κιανένα ταβλί απού τα τέµπλα, θα σου κάµω τη γ κεφαλή παζάρι….
(Όντως τα τέµπλα της εκκλησίας ήταν παλαιά και λίγο αργότερα αντικαταστάθηκαν).
Υ.Γ.
Ο Νικολακάκης Κωνσταντίνος ή Αναγνώστης ήταν ίσως ο καλύτερος – χαρισµατικός –
τραγουδιστής της Ρίζας
κατά την εποχή του µεσοπολέµου.
*Ο Μιχάλης Κατσανεβάκης
είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός,
Συγγραφέας – Ιστορικός Ερευνητής.
