Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα

«Εμπρός στο φως!»

Μπαίνει η μέρα κι η αυγή
νωρίς μέσα στο σπίτι,
μπαίνει η αύρα το πρωί
τίποτα δεν την πλήττει!

Σε λίγα μέτρα είναι η χαρά
στον κάμπο η ευδοκία,
από τον έβδομο ουρανό
στη μέρα η ευλογία!

Έκαμε γόνιμη τη γη
με ακτίδες θα ανθίσει,
χέρι Θεού που ευλογεί
κι από ουράνια βρύση.

Ανθένιο άπλωσε χαλί
όλο στο χρώμα του ήλιου
και δίπλα θάλασσα γυαλί
π’ άλλοτε μ’ οργή εδήλου…

Πολύχρωμη έστρωσε ακτή
εμπρός στο φως! Στο Φως Του!
Μια εκκλησία ορατή
κυκλώνει ο ουρανός Του!

Ορίζοντα θαλασσινό
ξεπέρασε κι η σκέψη
κι ό,τι οικείο, κοντινό
έχει το φως του στέψει.

Σ’ ένα τοπίο ονειρικό
έχει κι ο νους φυτέψει,
ό,τι αγαθό κι ειρηνικό
σκοπούς του έχει θέσει.

Θεέ μου σκοποί αλαργινοί
οικείοι και προσήλιοι,
στο Φως Σου κι οι κατοπινοί
απ’ το πρωί ως το δείλι!

Ωσάν τα φύλλα μη χαθούν
στην ιαχή τ’ ανέμου,
ως άνθη να μη μαραθούν
όλοι οι σκοποί μας Θεέ μου!

Μα σε χωράφια θαλερά
πλάι μας μες στον κάμπο,
σ’ ελιόφυτά μας καρπερά
σε τόπο ονείρου να ‘μπω!

Σε περιβόλια ευωδιά
λευκών ανθέων να ‘βρω,
να τα μαζέψω στην ποδιά
απ’ τ’ όραμα πριν να ‘βγω!

Να τα συνάξουν τα παιδιά
μπρος στην “Ζωή εν Τάφω”,
που πήρε του Άδη τα κλειδιά
τ’ άνθη στο Θείο Πάθος!

Μα μπαίνει η μέρα κι η αυγή
πάντα μέσα στο σπίτι,
μπαίνει η ελπίδα κι η Ζωή
τίποτα δεν την πλήττει!!

Λένα Αλυγιζάκη

(Αφιερωμένο σε κάθε σπιτικό και οικογένεια)

Ριζίτικα – Λαογραφία

Μάνα σιμώνουν οι γιορτές σιμώνει και το Πάσχα
σύρε να πας στην Παναγιά να την παρακαλέσεις
να σταματήσουν οι καιροί, να πάψουν κι γι ανέμοι
να δέσουν τα καράβια, να ‘ρθει κι εμένα άντρας μου.

Μαντινάδες

Όμορφα τραγούδησες ωραίο παλικάρι
θα σε παρακαλέσουμε να τραγουδήσεις πάλι.

Σεβντά ‘χεις κακορίζικο δεν έχω ντα σου κάμω
γιατί τονε βαστώ κι εγώ στην κεφαλή μου απάνω.

Έχεις πολλά χαρίσματα και να μου δώσεις ένα
τα μαλλιά σου τα κομμένα κάψανε πολλούς κι εμένα.

Ο Ριζίτης Μ.Τ.

Ο Μάης μήνας του Παραδείσου

Ο Μάης μήνας είναι η επί Γης, «φώτο» του Παραδείσου
λουλούδια και αρώματα, ζωή, χαρά και χρώματα
γιορτάζει η φύση ! νερά, αέρας, κάμποι, υψώματα…..
Όλα βρίσκονται σε συναγερμό και ανθοστολισμό
Χαρά Θεού που λένε! Μήνας με δύναμη και ενθουσιασμό!

Γειά και χαρά σου Μάη και χίλια καλώς μάς όρισες
λουλούδια και αρώματα και χρυσά μάς φόρεσες..
Στην ομορφιά σου τα πάντα ξεμυαλίζονται
και πώς να σου μοιάσουν όλα συνορίζονται..
Στήνεται ένα μεγάλο, τρικούβερτο της φύσης πανηγύρι
που όλα μπαίνουν στο χορό για του Μάη το χατήρι!
Όλα ξυπνάνε από τον χειμερινό τους ύπνο
καλημέρα ζωή, όλα απαγγέλουνε ένα ύμνο!

Το πράσινο χαλί της Άνοιξης είναι πολυστολισμένο
κάθε λογής λουλούδια και τραγούδια είναι κεντισμένο..
Τα φτερωτά βρίσκουνε χαρά και ευκαιρία να πετούνε
και τα επίγεια στους δρόμους βγήκαν για να περπατούνε
τα θαλασσινά σχίζουν το νερό και ευχαριστούνε..
Ο Μάης είναι παράδεισος που απλώνεται μπροστά σου
αρώματα και χρώματα ήλιος και φεγγαρώματα
του έρωτα καμώματα των άστρων ξεφαντώματα!!
Όλη η ζωή σε κίνηση, χαρές, ελπίδες, ποίηση!!

Μάης μήνας ώρα για να δέσουν του έρωτα οι καρποί,
της Γης ο Παράδεισος να βρει νέα χαρά και προκοπή,
στο Καλοκαίρι όταν έλθει η ώρα να του παραδώσει
τους καρπούς από τον κήπο της Εδέμ θέλει να δώσει!!
Το καλοκαίρι ξέρει την προσφορά, θα ανταποδώσει
και ο κύκλος των εποχών με ευπρέπεια να κλειδώσει…
————

Μιχάλης Παπαδερός

“αγαπάμε τη φύση”

Μικρό μου αηδόνι

Μικρό μου αηδόνι.
Πόσο μοιάζουμε!
Όχι στο τραγούδι. Εκεί δεν έχεις το ταίρι σου!
Στην ταπεινότητα μόνο.
Στη μικρή μας διάσταση.
Στο ελάχιστο της ύλης μας
και στο άπειρο της καρδιάς μας…
Δεν θαμπώνουμε τα μάτια που μας κοιτάζουν.
Μας προσπερνούν αδιάφορα.
Μ’ αν μπορούσαν,
αν μπορούσαν να δουν μέσα μας
τον όμορφο κόσμο που κλείνουμε…
Μικρό μου αηδόνι.
Εσύ μπορείς να τέρπεις τους πάντες
– όλους εκείνους που διψάνε για φως-
με το υπέροχο κελάηδημα σου,
μα το δικό μου τραγούδι, το τραγούδι της σιωπής,
πώς να τ’ ακούσουν;
Μικρό μου αηδόνι.
Δάνεισε μου τις χορδές σου να τραγουδώ!
Όχι για τίποτε άλλο,
παρά μονάχα να λέω το σ’ αγαπώ στους ανθρώπους
έτσι όπως το λες εσύ καθημερινά στο Θεό
κι είσαι σίγουρο πως σ’ ακούει!

Ελισάβετ Διαμαντάκη – Κωνσταντουδάκη

Μα σήμανε η ώρα…

Τέσσερις αιώνες
οι Έλληνες ζούσαν
στη μαύρη σκλαβιά.

Των βάρβαρων Τούρκων
την κάθε ανομία
σα μια μαχαιριά,

την ένιωθαν πάντα
με βία να σχίζει
βαθιά την καρδιά…

Μα σήμανε η ώρα
οι σκλάβοι να πάρουν
τα όπλα ξανά,

τ’ αγροίκου δυνάστη
να διώξουν τ’ ασκέρια
αυτή τη φορά!

Παλεύαν μ’ ανδρεία
με πίστη κι ελπίδα,
με λιόντα καρδιά!

Ποτάμι το αίμα,
ποτάμι το δάκρυ
στο χώμα κυλά…

Μα τέλος γκρεμίσαν
απ’ άνομο θρόνο
τη μαύρη Σκλαβιά,

και σ’ άλλον καινούργιο,
θρονιάσαν τη ώρια
γλυκιά Λευτεριά!

Ελισάβετ Διαμαντάκη – Κωνσταντουδάκη

Για τον κορωνοϊό

Από τη Κίνα ήρθενε τούτη η πανδημία,
σ’ όλες τις χώρες άπλωσε μ’ εξαίρεση καμία.

Άπλωσε τα πλοκάμια της παγκόσμια, σε χώρες
και στην Ελλάδα έφερε μέρες θανατηφόρες.

Έφτασε κορονοϊός μαζί και στη Ελλάδα,
εις των ανθρώπων τα κορμιά βρήκε αμαλαγάδα.

Αόρατη εμφανίστηκε τούτη η πανδημία,
με όνομα κορονοϊός έκανε παρουσία.

Αποκλεισμός εγίνηκε, τα μαγαζιά εκλείσαν, ανθρώπους να κυκλοφορούν στους δρόμους δεν αφήσαν.

Μεζούρα πρέπει να κρατάς, στη τσέπη φυλαγμένη,
δυο μέτρα την απόσταση να έχεις κρατημένη.

Με το μυαλό μου σκέφτηκα πως θα βρεθεί η λύση,
ο μόνος είναι ο Θεός, μπορεί να βοηθήσει.

Ξανά εις το φθινόπωρο κρούσματα εφανήκαν,
θάνατο περισσότεροι άνθρωποι τον εβρήκαν.

Οι άνθρωποι ξεχάστηκαν, το νόμο δε τηρούσαν
τη μάσκα την αφήσανε, καθόλου δε φορούσαν.

Ξανάρθε η διαταγή μέσα για να κλειστούμε,
πως θα τα καταφέρουμε, δύσκολο θα μπορούμε.

Τα μαγαζιά ξανάκλεισαν και οι συγκοινωνίες,
μ’ ελέγχους αυστηρότερους οι επικοινωνίες.

Έντυπο να ‘ναι το χαρτί της δικαιολογίας,
συμπλήρωση να ‘ναι σωστή εξόδου της αιτίας.

Και τα σχολειά να κλείσουνε ο νόμος επιβάλλει,
πότες θα ξανανοίξουνε άγνωστο είναι πάλι.

Η καραντίνα άγνωστο πόσο θα παραμείνει,
αυτοί που το διέταξαν δε ξέρουνε κι εκείνοι.

Χρειάζεται υπομονή και χρόνο να περάσει
και η κατάλληλη στιγμή με το καλό να φτάσει.

Χιλιάδες είναι οι άνθρωποι οι αδικοχαμένοι,
που φάρμακο δε βρέθηκε τη νόσο να τη γαίνει.

Όλους για τον κορονοϊό φόβος μας έχει πιάσει,
να ‘χουμε πίστη στο Θεό, σύντομα θα περάσει.

Και γενικά οι άνθρωποι εγίναν μασκοφόροι,
οι τσέπες τους εμείνανε με άδειο πορτοφόλι.

Οι εκκλησίες έκλεισαν, να πάμε δε μπορούμε,
μάσκα και έντυπο χαρτί πρέπει να το κρατούμε.

Ακόμα κι αν αρρωστήσουμε τη μάσκα να φοράμε,
είναι απαραίτητο και στο γιατρό να πάμε.

Ο νόμος δεν επέτρεψε τα κάλαντα να πούνε,
παιδάκια εις τα σπίτια μας Χριστούγεννα να ‘ρθούνε.

Λόγω του κορονοϊού εμπόδια μεγάλα,
τα πρόστιμα μεγάλωσαν, οι υπουργοί τα βάλαν.

Τα πρόστιμα εβάλανε για να συμμορφωθούμε,
μα ‘μεις δε τα τηρούμενε ούτε και δεν ακούμε.

Όλοι οι επιστήμονες άρχισαν ‘ξερευνούνε,
εμβόλιο με φάρμακο ψάχνουν για να το βρούνε.

Ασία με Αμερική δίνουν μεγάλη μάχη,
εμβόλιο που θα βρεθεί, επιτυχία να ‘χει.

Εμβόλιο εβρέθηκε, είναι δοκιμασμένο,
η νόσος για να γιατρευτεί το έχουν ελεγμένο.

Εις την Ελλάδα έφτασε Δεκέμβρη η πρώτη δόση,
αεροπλάνο το ‘φερε να μας το παραδώσει.

Τώρα ο κορονοϊός ίσως να μας αφήσει
που βρέθηκε το γιατρικό τη νόσο να ξορίσει.

Αρολιθιανάκης Γ. Ανδρέας


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα