Η εν υπνώσει χαρά
Ο χρόνος είναι το περιβάλλον της κτίσεως.
Τα δάκρυα των ρολογιών είναι αλµυρά σαν τα δάκρυα
των εφήβων µετά από την πρώτη τους ερωτική απογοήτευση.
Καθένας κουβαλάει στην πλάτη του, την ιστορία του και
σηκώνει τον Σταυρό του.
Το γείσο του καπέλου και ο πολυεστέρας του µπουφάν
βρίσκουν λόγο ύπαρξης το καλοκαίρι ή τον χειµώνα.
Η λογική αλληλουχία της ζωής καταργείται για να πάρει
τη θέση της η πικρή σοκολάτα που τρώνε οι νηστευτές τη Σαρακοστή.
Εσύ, παρά το θέατρο του παραλόγου παρέµεινε νήδυµος: Γράψε
τη συνάρτηση στην πεπλεγµένη της µορφή και περίµενε
στην κορυφή προσπαθώντας να λύσεις κάποιο σηµαντικό
µαθηµατικό πρόβληµα που είναι στοιχειωµένο εδώ και αιώνες.
«Κάθε ψυχή και τα πάθη της», είπε, κι εσύ τον ακούς ευλαβικά
έως ότου οι αρετές γίνουν η καινούργια πραγµατικότητα
της καρδιάς.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Η ζωή στα Κ.Α.Π.Η.
Μπιλότα παίζαν στο Κ.Α.Π.Η, τέσσερις που ΄χαν γνώση,
όταν κοπέλα, τσι φτυσε, για να µη τσι λαβώσει.
∆εν επερνούσε, από κει, διά το θεαθείναι,
φυσικοθεραπεύτρια, εις τσι γερόντους είναι.
Μα κάνει και γυµναστική, σε µεγαλοκοπέλες,
που στο Κ.Α.Π.Η προσέρχονται, δεν µοιάζουν µε ντεµπέλες.
Γυµνάζουνται καθηµερνά κι ύστερα καφεδάκι,
απολαµβάνουνε µαζί, ως το µεσηµεράκι.
Γυναίκες απ’ τα Παχιανά, µα και τον Αϊ Γιάννη,
µαζεύονται σε αίθουσα, που όλους µασέ βάνει.
Η φασαρία βέβαια, που κάνουνε, στο χώρο
έδωσ’ αιτία κι αφορµή, στο ντόπιο ριµαδόρο.
Και έγραψε τη ρίµα του κι αν δεν εβγήκ’ ωραία,
πάλι εµείς το Κ.Α.Π.Η., θα κάνουµε παρέα.
Υγεία και καλή καρδιά, σε όλους και σε όλες
και εις τους κουτσοµπόληδες και εις τις κουτσοµπόλες.
Εννιαχωριανός
Μαντινάδες
Ζω και αγαλλιάζω
ζω και αγκαλιάζω.
Θε µου πως µπορώ
χωρίς να είσαι εδώ.
Νύχτα µελανή αγριεµένη
θάλασσα απλή γαληνεµένη
είµαι τόσο πλανεµένη
και στ’ αλήθεια κουρασµένη.
Φέζα
Αικατερίνη Αρχοντάκη
