Η ζωή, σαν µια παρτίδα, σε προσκαλεί να συµµετάσχεις
και εσύ ένας παίκτης της από τους πολλούς που τη δοκίµασαν.
Αποφασισµένος να κερδίσεις, να παίξεις µέχρι τέλους,
προσπαθείς να κατανοήσεις τη στρατηγική κάθε αντιπάλου.
Επενδύεις ποντάροντας σε καταστάσεις αβέβαιες·
Κάποιοι µπλοφάρουν άλλοι αδύναµοι να ρισκάρουν.
Άλλοι τρελοί και πωρωµένοι, άλλοι τρελά κουρασµένοι,
µια δεύτερη ευκαιρία ελπίζοντας να βρουν.
Και συ αφεντικό, κυρίαρχος των χαρτιών σου,
συλλογίζεσαι ποιο θα ‘ναι το επόµενο φύλο που θα ρίξεις.
Κάθε σου κίνηση µία νέα ανατροπή.
Αγωνία, φόβος, αδρεναλίνη σε δένουν σαν λουριά, τα πάντα µήπως χάσεις.
Μα κι αν ο επόµενος γύρος καραδοκεί να σε καταστρέψει,
να επιστρέψεις για τη ρεβάνς.
Ειρήνη Καραντωνάκη
φοιτήτρια
‘‘Μητέρα Γη’’
Σε κήπο που είναι γεµάτος µε άγριες τσουκνίδες,
να ‘σαι το τριαντάφυλλο µε ρίζα τις ελπίδες.
Κι αν απ’ τ’ αγκάθια τρυπηθείς, δεν θέλω να τροµάξεις,
µε θέληση κόβονται αν θες να τα πετάξεις.
Θα καρτεράς να σε δουν, σε βάζο να σε βάλουν,
µα µαργαρίτες κι αν µαδούν, στα «Σ’ αγαπώ» θα σφάλλουν.
Απαντήσεις ψάχνουνε βαθιές, σε πέταλα ριγµένα,
µα εσύ φύτρωσες αλλού, σε χώµατα χαµένα.
Τα συναισθήµατα που νιώθεις, αιώνιο λίπασµά σου,
σε κρατούνε ζωντανό, µη χάσεις τα βήµατά σου.
Ο φόβος σε ξεραίνει και η λύπη σε σαπίζει
ξερίζωσε ό,τι σε κρατά, αν η ψυχή σου θες ν’ ανθίζει.
Ειρήνη Καραντωνάκη
φοιτήτρια
Μεσόγειος (24-06-2023)
Για τόσα παιδιά
Που τους… έµαθαν να κολυµπούν ,
Όχι προσθίως, υπτίως ή ως πεταλούδα
Αλλά σε ακανόνιστη όσο και βραδεία πορεία
Προς το βυθό της Μεσογείου
Ανησυχώ, ναι.
Μη και στην άλλη τους ζωή
Όστρακα πια
Γαντζωµένες στην αγκαλιά της µάνας , πεταλίδες
Θαλάσσια φυτά
Αλλά και άσπρος αφρός ακόµα, που εµφανίζεται και σβήνει
Με αναστεναγµούς σ ακρογιαλιές
Και κλάµατα σε βραχονησίδες
Αντικρίζοντας το ανθρώπινο είδος
Ησυχία δε βρουν.
Γιάννης Μανουσάκης
Εκεί στο Νότο….
Ωγυγία (Γαύδος)
Εκεί στο νότο ! ένα αστέρι λαµπερό
σου κάνει φίνις φώτο
Είναι η Γαύδος το νησί της Καλυψώς
Θεάς βαθέων υδάτων
Εδώ ο χρόνος σταµατά
και πίσω σε γυρίζει
στην ιστορία να βρεθείς….!
Μιά Θεά πεντάµορφη
χαιρότανε τον ήλιο
ελάτρευε τη θάλασσα
κοιµόταν πάνω στα νερά
το σπίτι της ολόχρυσο….
την βρήκε την σηµαδεψε
ο έρωτας στο στήθος
Ο Οδυσσέαςς ναυαγός
βρέθηκε στα νερά της
µε δυό κουπιά στον ώµο του
ζήτησε βοήθεια της
Και αυτή µετά χαρά της !
Έγινε ένα ειδύλιο
κι ο έρωτας εχτύπησε
µε βέλος την καρδιά της
Ανεπανάληπτες στιγµές
είθε ακολουθήσουν
µα ο Οδυσσέας κατά νούν
το σχέδιο του και όνειρο
να φθάσει στην Ιθάκη
και η καρδιά του Φρούριο
ούτε δυνάµεις Θεϊκές
µπορούσαν να εκπορθήσουν
Της Ωγυγίας το νησί
του νότου είναι στολίδι
της Καλυψώς ολόχρυσο
αφηµένο δαχτυλίδι
Ο Φάρος του περήφανος
σαν νάναι ∆ών Κιχώτης
ελπίδες δίνει στίς καρδιές
οµορφοταξιδέψετε…..
η Γαύδος είναι το όνειρο
και κανενός ∆εσµώτης,
Κι αν ήρθανε Σαρακινοί
κι αν ήρθανε Κουρσάροι
δεν της χτυπήσαν την καρδιά
Γοργόνα είναι αθάνατη
του Λυβικού καµάρι !
Την χαιρετούν από µακρυά και από ψηλά
Λευκά Όρη -Ψηλορείτης
του Νότου άστρο φαίνεται
καρδιάς αποσπερίτης
ΤΑΞΙ∆ΕΨΕΤΕ στην ΓΑΥ∆Ο
να τη ΖΗΣΕΙΣ να τη ΧΑΡΕΙΣ…
Μιχάλης Παπαδερός
