Σκελετωµένα σώµατα
Τση Παλαιστίνης τα παιδιά αυτά που ζουν ακόµη
δεν παίζουν πια κυνηγητό, αδειάσανε οι δρόµοι.
Ο πόλεµος κι η συµφορά, έχουν κυριαρχήσει
κι η Γάζα αποκλείστηκε χωρίς να υπάρχει λύση.
Οι πάντες αδιαφορούν για την κατάντια τούτη
που σ’ όλη την περιοχή βρωµεί πολύ µπαρούτι.
Η πείνα και η δυστυχιά, συχνά αποτελειώνει
σκελετωµένα σώµατα µα δεν λογούνται φόνοι.
Παγκόσµιοι Οργανισµοί, φιλόπτωχα ταµεία
τρόφιµα στέλνουν καραβιές, µ’ υπάρχει τρικυµία.
Ελάχιστα από αυτά, φτάνουνε στα παιδάκια
και γίνονται ανάρπαστα, από ξυπολιτάκια.
Ελπίδες δεν υπάρχουνε ν’ επικρατήσ’ Ειρήνη
σε κείνη την περιοχή που βράζει σαν καµίνι.
Αυτοί που εσταυρώσανε κάποτε τον Σωτήρα
όλα τ’ ισοπεδώσανε σαν τον οδοστρωτήρα.
Είθε ο Παντοδύναµος το χέρι του να βάλει
να σταµατήσει το κακό κι η συµφορά η µεγάλη.
Εννιαχωριανός
Στους 10 των Στερνών
Ιούνιος 1941- Ιούνιος 2025
Τρέχει µπροστά η Λευτεριά
τους ∆έκα ν’ ανταµώσει
ποδοπατώντας τα θεριά
για να τους εµψυχώσει.
Μα σαν τα φρούδια έφτανε
οιδέ να σκοτεινιάζει
τους Στεριανούς σκοτώνανε
κι άρχισε να φωνάζει.
∆όξες στεφάνια φέρτε µου
να δαφνοστεφανώσω
θρύλοι ελάτε πέστε µου
σε ποιον να πρωτοδώσω;
Απούχουν όλοι ορφανοί
και πώς θα τ’ αντικρίσω
πατέρα δεν θα δουν ξανά
στεφάνια πως θ’ αφήσω.
∆όξες και θρύλοι στέκουνε
κοιτώντας ξαφνιασµένοι
τη Λευτεριά µας βλέπουνε
να είναι πενθισµένη.
Να πας µητέρα Λευτεριά
να δαφνοστεφανώσεις
κι αν θες του Χίτλερ τα θεριά
µπορείς να τα σκοτώσεις.
Άλλους να µη µας πάρουνε
άλλοι να µη χαθούνε
‘λεύτεροι γεννηθήκαµε
‘λεύτεροι θα γενούµε.
Τιµή στους δέκα των ΣΤΕΡΝΩΝ
τιµή στα παληκάρια
αθάνατοι θα µείνετε
της Λευτεριάς Λιοντάρια.
Αντώνης Μπριτσάκης
