Πίσω από τη “βιτρίνα” της εύρωστης πόλης, ζει ένας άλλος κόσµος. Είναι οι “αόρατοι” των Χανίων. Ανθρωποι που έχουν σπίτι τους τον… δρόµο, που είναι άποροι ή που αντιµετωπίζουν άλλα σοβαρά -ψυχοκοινωνικά- προβλήµατα.
Ευτυχώς, δεν είναι µόνοι. Ευτυχώς, υπάρχουν εκείνοι οι ευαισθητοποιηµένοι πολίτες, εργαζόµενοι ή εθελοντές σε κοινωνικές δοµές, που βρίσκονται κοντά τους.
Για παράδειγµα, τα συσσίτια Σπλάντζιας που συνεχίζουν το πολύτιµο έργο τους το οποίο δεν αφορά µόνο την παροχή φαγητού. Στο πλαίσιο των συσσιτίων λειτουργεί οδοντιατρείο µε εθελοντική εργασία οδοντιάτρων.
Υπάρχουν, όµως, και ευαισθητοποιηµένοι Χανιώτες που λειτουργούν στο “εµείς”, χωρίς να εντάσσονται σε δοµές ή οµάδες.
Προ ηµερών επαγγελµατίας της πόλης, παρατήρησε σε περιοχή του κέντρου δύο ξένους να έχουν βρει καταφύγιο στην αυλή ενός ερειπίου. Πήγε και τους ρώτησε αν χρειάζονται βοήθεια ή φαγητό. Εκείνοι, µιλώντας Ελληνικά, του είπαν πως δεν θέλουν κάτι και τον ευχαρίστησαν.
«Στη θέση αυτών των ανθρώπων θα µπορούσε να ήταν ο καθένας µας», έλεγε.
Οσο υπάρχουν άνθρωποι µε ευαισθησία για τον συνάνθρωπο, τόσο θα υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
*φωτ. αρχείου
