Οι Πηγές των Αρµένων δεν είναι απλώς ένα φυσικό τοπίο σπάνιας οµορφιάς. Είναι µια πηγή ζωής – κυριολεκτικά και συµβολικά.
Το νερό τους τρέχει αδιάκοπα, ποτίζει τη γη, συντηρεί καλλιέργειες, ενώνει γενιές. Είναι ένα κοινό αγαθό που ανήκει σε όλους, όχι σε λίγους. Και όµως, για χρόνια τώρα, η αντιµετώπιση αυτού του πολύτιµου στοιχείου υπήρξε επιεικώς αποσπασµατική – και, συχνά, αναποτελεσµατική.
∆εν αµφισβητούµε ότι ο ∆ήµος Αποκόρωνα έχει κατά καιρούς εκφράσει τη βούληση να διασφαλίσει τον δηµόσιο χαρακτήρα της περιοχής. Όµως η πραγµατικότητα µιλά από µόνη της: οι καθυστερήσεις, η έλλειψη αποφασιστικών ενεργειών, και οι ανοιχτές νοµικές εκκρεµότητες δηµιουργούν εύλογα ερωτήµατα. Πώς φτάσαµε στο σηµείο να συζητάµε για εµπόδια πρόσβασης σε έναν χώρο που από τη φύση και την ιστορία του ανήκει σε όλους;
Το νερό αυτών των πηγών δεν είναι εµπόρευµα. Είναι συλλογική ευθύνη και πολιτιστικός πυλώνας. Και το γεγονός ότι ακόµη συζητάµε για τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης σε έναν τέτοιο χώρο δείχνει πως κάτι έχει πάει στραβά,κυρίως από πλευράς θεσµικής θωράκισης και πολιτικής βούλησης.
Το ζητούµενο σήµερα δεν είναι να επιρρίψουµε ευθύνες µε διάθεση αντιπαράθεσης. Είναι, όµως, καθήκον όλων µας — πολιτών και αιρετών — να θέτουµε τις ευθύνες εκεί όπου πραγµατικά υπάρχουν, ώστε να δηµιουργούνται και οι συνθήκες για λύσεις. Κι εδώ είναι το κρίσιµο σηµείο: η τοπική κοινωνία έχει κάνει το καθήκον της. Έχει διαµαρτυρηθεί, έχει οργανωθεί, έχει προτείνει. Το ερώτηµα είναι: ο ∆ήµος είναι έτοιµος να περάσει από τα λόγια στις πράξεις;
Η υπεράσπιση του δηµόσιου χώρου, του πολιτιστικού αποθέµατος και της ιστορικής µνήµης δεν µπορεί να αντιµετωπίζεται περιστασιακά ή ευκαιριακά – ούτε να λειτουργεί ως άλλοθι πολιτικής παρουσίας χωρίς ουσία. Χρειάζεται πολιτική βούληση, νοµική στήριξη και, κυρίως, διαφάνεια.
Γι’ αυτό λοιπόν όλοι µας, µε πνεύµα συνεργασίας αλλά και επιµονή, συνεχίζουµε να πιέζουµε για µια ουσιαστική λύση. Μια λύση που δεν θα στηρίζεται σε εντυπωσιακές δηλώσεις ή ευχολόγια, αλλά σε πράξεις που θωρακίζουν τον δηµόσιο χαρακτήρα των Πηγών, διασφαλίζουν την ελεύθερη πρόσβαση και αποδίδουν στην κοινωνία αυτό που της ανήκει.
Το νερό δεν γνωρίζει ιδιοκτήτες. ∆εν φράζεται, δεν “προσφέρεται” υπό όρους. Ρέει ελεύθερα, όπως πρέπει να ρέει και η πολιτική βούληση όταν πρόκειται για το κοινό καλό.
Η τοπική κοινωνία έχει δείξει ωριµότητα. Τώρα ήρθε η ώρα και η Τοπική Αυτοδιοίκηση να δείξει υπευθυνότητα. Οι Πηγές των Αρµένων δεν είναι σηµείο πολιτικής εκµετάλλευσης,είναι σηµείο ευθύνης….
*Ο Στρατής Φλεµετάκης είναι περιφερειακός σύµβουλος Κρήτης Πρόεδρος Περιφερειακής Αναπτυξιακής Εταιρίας ΑΕ
