Πεζοί στη βροχή…

Πεζό το θέμα, όμως αν το καλοσκεφτείς έχει κι αυτό τη σημασία του!
Γιατί, για σκέψου να είσαι πεζός, να πηγαίνεις μια ηλιόλουστη μέρα στις δουλειές σου -μακρινές ή κοντινές- με τα δυο σου ποδαράκια, και ξάφνου να ξεσπά καταρρακτώδης βροχή που να μη λέει να σταματήσει;
Πόσο θα μείνεις κάτω απ’ τις μαρκίζες; Κάποτε θα το τολμήσεις να πέσεις στα ρυάκια των ρείθρων των δρόμων ή ακόμα χειροτέρα να τους διασχίσεις.
Σκέτο τόλμημα κι αυτό, αφού ως γνωστόν οι οδηγοί… δεν πτοούνται! Καλά ασφαλισμένοι κάτω απ’ το ατσαλένιο καβούκι του οχήματός τους μοιάζουν να μην σε βλέπουν, περνούν χωρίς να σταματήσουν και το ίδιο κάνουν  κι όσοι  ακολουθούν!
Μικροπράγματα θα μου πείτε μπρος στα ορμητικά ρέματα που ξεχύνονται από ψηλά και σκεπάζουν τα πάντα ή στη λασπουριά που πνίγει ολόκληρες πόλεις κι όλοι τρέχουν να βοηθήσει ο ένας τον άλλο! Υπάρχει ανθρωπιά βεβαίως! Αλλά να εκδηλώνεται παντού και πάντα, στην κάθε μικρή μας πράξη – αντίπραξη!