Πατρίδα – Ελπίδα

ΠΑΤΡΙΔΑ όνομα ιερό και τόπος ανιασμένος, ανδρειωμένος, παλληκαρήσιος, ευλογημένος, λατρευτός και πολυ αγαπημένος.

Είναι ο τόπος που ανοίγουμε διάπλατα τα μάτια μας μεσ’απο την ψυχή μας.
Εκεί που πρωτοβλέπουμε το φως όταν η μελωδία της καρδιάς αρχίζει τη ζωή μας.
Εκεί που προσπαθούμε να κάνουμε αργά αργά τα πρώτα βήματά μας.
Εκεί η πρώτη λύπη μας κι η πρώτη η χαρά μας.

Στον τόπο αυτό γνωρίζουμε τους φυσικούς γονείς μας, τα αδέλφια μας, τους φίλους μας κι όλους τους συγγενείς μας. Μαθαίνουμε όλα αυτά του έθνους μας που είναι τα δικά μας.
Τη γλώσσα, την ιστορία, τη θρησκεία, τα σύμβολα, τα ιερά, τις παραδόσεις μας, τα ήθη και τα έθιμα και όλες τις αξίες μας και τα ιδανικά μας.

Και μεγαλώνοντας ανακαλύπτουμε και πάμπολλες άλλες ομορφιές καί χάρες και χαρές και αρετές που έχει η πατρίδα και νιώθουμε ασφάλεια και σιγουριά πατώντας τα ιερά τα άγια χώματά της κι η αγάπη μας φουντώνει, θεριεύει, γιγαντώνεται κι απλώνουμε ατσάλινα κλαδιά για να την προστατεύσουμε εχθρός να μην τη φτάνει και ορκιζόμαστε πως θα θυσιαστούμε να την κρατήσουμε περήφανη κι ελεύθερη όσο εμείς θα ζούμε και στις επόμενες γενιές θα την εμπιστευθούμε.

Είν’η πατρίδα βάση, θεμέλιο για την θρησκεία, την οικογένεια, σε κάθε κοινωνία.
Δεν είναι κανενός η ιδιοκτησία.
Η πατρίδα δεν πουλιέται,
δεν αγοράζεται, δε δανείζεται,
δεν προσφέρεται, δε δίνεται, δε χαρίζεται.
Ανήκει στα έθνη στους λαούς
σ’αυτούςπου τη λατρεύουνε
την υπεραγαπάνε και
αγωνίστηκαν και αγωνίζονται
γι’αυτήν.

Όλοι οι λαοί την ίδια έχουν πίστη και ελπίδα για μια μοναδική, πανέμορφη ελεύθερη, περήφανη πατρίδα.
Γι’αυτό σ’εσάς που διαφεντεύετε του κόσμου τις πατρίδες, έκκληση κάνω δυνατή, παράκληση μεγάλη.

Σταματήστε τον πόλεμο, την ισοπέδωση, την καταστροφή και μην τους αναγκάζετε για τα συμφέροντά σας να πολεμούν, να μάχονται, να εκδιώκονται, ν’αφήνουν την πατρίδα τους να φεύγουν, να πνίγονται στις θάλασσες και να πεθαίνουν στις στεριές, μα βοηθήστε τους στον τόπο τους να μένουν και ν’αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή σ’αυτή τη λατρεμένη γη, ώστε όλοι να μπορούν να λεν, όχι είχα, αλλά έχω κι εγώ πατρίδα.

Κι ακόμα σε τούτον τον πλανήτη γη που ζω απ’τις αμέτρητες του ήλιου χρυσακτίδες, δικαιούμαι κι εγώ μια ακτίδα.
Πίστη στο παρόν μα και στο μιέλλον να έχω κι εγώ.
Να’χω κι εγώ ΕΛΠΙΔΑ.