Ειδήσεις από το παρελθόν, από τα άρθρα του Bill Wall
Τιµωρήθηκε για τη σάτιρα
Τον Αύγουστο του 1624, ο θεατρικός συγγραφέας Thomas Middleton (1580-1627) συνελήφθη στο Λονδίνο µετά την παραγωγή ενός θεατρικού έργου, µε τίτλο «Ένα Παιχνίδι Σκακιού», το οποίο σατίριζε τον προτεινόµενο γάµο του Πρίγκιπα Καρόλου Α’ (1600-1640) της Αγγλίας µε µια Ισπανίδα πριγκίπισσα. Αργότερα παντρεύτηκε την Ερριέτα Μαρία της Γαλλίας το 1625. Το έργο ήταν η µεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στο πρώιµο σύγχρονο Λονδίνο, γεµίζοντας το Θέατρο Globe για εννέα συνεχόµενες ηµέρες. Μετά τη σύλληψη του Middleton, το έργο λογοκρίθηκε και δεν του επιτράπηκε να προβληθεί ξανά ως ποινή.
Η Βασίλισσα του Σκακιού
Το 1893, η Βρετανίδα συνθέτρια σκακιστικών προβληµάτων Edith Elina Helen (το γένος Winter-Wood) Baird (1859-1924) κέρδισε ένα διεθνές τουρνουά σκακιστικής σύνθεσης εναντίον αρκετών από τους πιο αξιοσηµείωτους σκακιστές της εποχής της. Οι γονείς της, οι δύο αδελφοί της και η κόρη της ήταν όλοι καλοί σκακιστές ή έξυπνοι προβληµατιστές. Η Edith συνέθεσε πάνω από 2.000 σκακιστικά προβλήµατα κατά τη διάρκεια της ζωής της. Λιγότερα από 25 προβλήµατα ήταν ελαττωµατικά. Το 1902, δηµοσίευσε το Seftahundred Chess Problems. Το 1907, δηµοσίευσε το The Twentieth Century Retractor. Τα βιβλία της τυπώθηκαν και βιβλιοδέθηκαν από τον Βρετανό βασιλιά Henry Sotherman. Στην εποχή της, ήταν η πιο παραγωγική συνθέτρια σκακιστικών προβληµάτων στον κόσµο. Αναφέρθηκε… στον Τύπο ως η «Βασίλισσα του Σκακιού». (πηγή: Hooper και Whyld, “Baird,” The Oxford Companion to Chess, 1084, σελ. 22)
Οι Ταλιµπάν απαγόρευσαν το σκάκι στο Αφγανιστάν
Η κυβέρνηση των Ταλιµπάν πρόσθεσε στη λίστα των απαγορευµένων δραστηριοτήτων και το σκάκι.
Το δηµοφιλές παιχνίδι, «µέχρι νεωτέρας» θα θεωρείται «τυχερό», κάτι που αντίκειται στη νοµοθεσία περί ηθών, ανακοίνωσε εκπρόσωπος της ∆ιεύθυνσης Αθληµάτων, ο Ατάλ Μασουάνι.
Το σκάκι «θεωρείται µέσο στοιχηµατισµού για χρηµατικό κέρδος», κάτι που απαγορεύεται από τον νόµο για την Προώθηση της Αρετής και την Πρόληψη της Έκλυσης των Ηθών, εξήγησε µιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο. Ο Μασουάνι δεν διευκρίνισε ποια θα είναι η ποινή για τους παραβάτες.
Ο 46χρονος Αζιζουλάχ Γκουλζάντα, ιδιοκτήτης ενός καφενείου στην Καµπούλ, όπου οι θαµώνες έπαιζαν σκάκι, είπε ότι θα τηρήσει την εντολή αλλά δεν έχει πειστεί από τα επιχειρήµατα των αρχών ότι η θρησκεία απαγορεύει το παιχνίδι αυτό. «Πολλές µουσουλµανικές χώρες έχουν παίκτες διεθνούς επιπέδου που συµµετέχουν σε διεθνή τουρνουά. Πολλοί νέοι έρχονταν εδώ καθηµερινά και δεν στοιχηµάτιζαν χρήµατα», σχολίασε. «Οι άνθρωποι που αγαπούν το σκάκι θλίβονται», είπε.
Αφού ανέλαβαν και πάλι την εξουσία το 2021, οι Ταλιµπάν επέβαλαν σταδιακά την ακραία εκδοχή του Ισλάµ που έχουν υιοθετήσει, απαγορεύονταν ορισµένες δραστηριότητες και αθλήµατα. Το 2024 απαγορεύτηκαν οι αγώνες µικτών πολεµικών τεχνών γιατί η κυβέρνηση τους έκρινε «βίαιους» και πιθανόν «αντίθετους µε τη σαρία». Το κρίκετ επιτρέπεται ακόµη, αλλά µόνο για τους άνδρες.
Οι γυναίκες εξοστρακίστηκαν από την κοινωνία αφού τους απαγορεύτηκε να συχνάζουν σε πάρκα, σε γυµναστήρια, σε ινστιτούτα οµορφιάς και να φοιτούν στο πανεπιστήµιο, ωθώντας τον ΟΗΕ να καταγγείλει ότι οι Ταλιµπάν επέβαλαν ένα είδος «απαρτχάιντ φύλου.
Μίσος και Λατρεία
Το 1925, εκδόθηκε το βιβλίο του Aron Nimzovitch (1886-1935) για τη θεωρία του σκακιού, µε τίτλο Mein System (Το Σύστηµά µου). Η αγγλική έκδοση (µετάφραση από τον Philip Hereford και έκδοση από την G. Bell and Sons, Ltd.) δεν εκδόθηκε µέχρι το 1929. Αρχικά, επρόκειτο για µια σειρά από πέντε φυλλάδια που εκδόθηκαν από το 1925 έως το 1927, ενώ ο Nimzovitsch δηµοσίευσε το επόµενο βιβλίο του, Chess Praxis, στα γερµανικά το 1929. Ο GM Nigel Short της Αγγλίας µισούσε το βιβλίο και ήθελε να απαγορευτεί. Ο Tigran Petrosian το λάτρευε.
∆ύο ώρες σκέψης για να χάσει κοµµάτι
Το 1928, σε ένα σκακιστικό τουρνουά στο Βερολίνο, ο Efim Bogoljubov, παίζοντας µε µαύρα εναντίον του Lajos Steiner, χρειάστηκε 2 ώρες για την 24η κίνησή του (24…Qc4) και στη συνέχεια επέλεξε µια κίνηση που έχανε ένα κοµµάτι. Ο Μπόγκο παραιτήθηκε µετά από 58 κινήσεις. Ο Στάινερ νίκησε τους 3 πρώτους παίκτες (Μπογκογιούµποφ, Νίµζοβιτς και Ταρτακόβερ), αλλά κατέλαβε µόνο την 8η θέση.
Ο λευκός παίζει και κερδίζει
Το 1939, ο Weaver Adams (1901-1963) έγραψε ένα βιβλίο µε τίτλο «White to Play and Win». Μετά την έκδοση του βιβλίου, έπαιξε στο U.S. Open στο Ντάλας. Έχασε όλα τα παιχνίδια του ως λευκός και κέρδισε όλα τα παιχνίδια του ως µαύρος! Το 1948, κέρδισε το U.S. Open. Κέρδισε το Πρωτάθληµα Πολιτείας της Μασαχουσέτης το 1937, το 1938, το 1941 και το 1945. Ο Γκρανµαίτρ Άρνολντ Ντένκερ ανέφερε για τον Γουίβερ ότι ήταν «ένας δάσκαλος που κληρονόµησε µια φάρµα µε κοτόπουλα». Ο Άνταµς ζούσε σε ένα Λευκό Σπίτι στην οδό Γουάιτ, µασούσε αντιόξινα χάπια που άφηναν το εσωτερικό του στόµατός του για πάντα λευκό και εξέτρεφε µόνο λευκές κότες που γεννούσαν λευκά αυγά. Ο Χάρι Γκόλοµπεκ έγραψε το 1977 ότι ο Άνταµς ήταν εθισµένος στο διττανθρακικό νάτριο και βρισκόταν στη λίστα «εφεδρικών» του Γκόλοµπεκ για «τις δέκα πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες» των τελευταίων 100 ετών.
Επικίνδυνο παιχνίδι
Τον Απρίλιο του 1930, το σκάκι (Xiangqi) απαγορεύτηκε στο Χαρµπίν της Κίνας ως πολύ επικίνδυνο και ενάντια στο δηµόσιο συµφέρον. Η κινεζική αστυνοµία της Μαντζουρίας έκανε έφοδο σε καφετέριες για να εµποδίσει οποιονδήποτε να παίξει σκάκι. Οι παίκτες διαµαρτυρήθηκαν ότι δεν τζογάρουν ούτε παίζουν για χρήµατα. Η κινεζική αστυνοµία απάντησε: «∆εν πειράζει. Τέτοια παιχνίδια είναι επικίνδυνα».
Regina Wender
Στις 4 Νοεµβρίου 1933, η Regina Wender παντρεύτηκε τον Hans-Gerhardt Fischer στη Μόσχα. Η κόρη της, Joan Targ, γεννήθηκε το 1937. Ο γιος του, Robert (Bobby) Fischer, γεννήθηκε το 1942. Η Regina Firscher χώρισε τον Hans-Gerhardt το 1945. Παντρεύτηκε τον Cyril Pustan (1929-1977) το 1961. Ο Pustan ήταν υδραυλικός και µέλος του Βρετανικού Κοµµουνιστικού Κόµµατος. Ήταν επίσης καθηγητής Αγγλικών σε κολέγιο. Ο Πούσταν έκανε πρόταση γάµου στη Ρεγγίνα το 1961 σε ένα τρένο που αναχωρούσε από τη Μόσχα µετά την Πορεία Ειρήνης από το Σαν Φρανσίσκο στη Μόσχα το 1961. Αυτοκτόνησε το 1977. Ήταν σπουδαίος ηµερολογιογράφος και η συλλογή του αρχείου δωρίθηκε στο Πανεπιστήµιο του Μπράντφορντ.
