Ολιγοήμερη άδεια πήρε ο κάπταιν Μανούσος ο τυροκόμος από το μιτάτο του
ψηλά στις Σφακιανές μαδάρες… για να κάμει κι αυτός μερικά μπανάκια σα τον άθρωπο, όπως του παράγγειλε ο αγροτικός γιατρός κι η κόρη ντου από το Αμέρκα.
-Να πάεις άντρα μου στον γιαλό, να πας που κάνει καλό τσι ρεματισμούς σου, να ξεμαγαρίσεις μια ουλιά από τσι αθοτύρους και τσοι χουμάδες… τον μαλαγάνιαζε κι η κερά ντου η Μαριγώ, για να μην τον έχει στα πόδια της..
Την επόμενη μέρα έβγαλε τα ρούχα του μιτάτου, έβαλε ένα λουλουδάτο σορτσάκι του εγγονού του, ένα μακό μπλουζάκι adidas, άσπρα σπορτεξάκια, άσπρο καπελάκι… άρπαξε την κατσούνα, και καβάλα στο άλογο του πήρε την κατηφόρα για τον γιαλό.
Ήταν πρωϊ του Αυγούστου, κι ο μπάρμπας Μανούσος ο μαδαρίτης έκανε το πρώτο μπανάκι στη ζωή του.
Στην αρχή μπήκε μέχρι τους αστραγάλους, για να συνηθίσει το κρύο, συνέχισε μέχρι τη μέση πλατσουρίζοντας σαν μωρό, είχε λίγο κυματάκι ο γιαλός, κάπου γλίστρησε στα γυαλιστερά βοτσαλάκια… και νάσου τον καπετάνιο ανάσκελα να σκυλοπνίγεται…
Ηπιε την πρώτη γουλιά σαν την νερόκουπα κι άρχισε να ρίχνει καντήλια, ήπιε τη δεύτερη και δεν έβγαλε άχνα και στην τρίτη που είδε τα ζόρια άρχισε τα παρακάλια…
Βοήθα Παναγιά μου και στη χάρη σου θα φέρω ένα μεγάλο κεφάλι τυρί… βοήθα Αγιε μου Νικόλα και στη χάρη σου θα φέρω το καλύτερο μου σφαχτό…
Βοηθάτε μου μωρέ συντέκνοι και πνίγομαι…
Ενα ζευγάρι Γερμανών που είχε κατασκηνώσει στις σπηλιές έτρεξε βολίδα και με 2-3 μακροβούτια τον έβγαλαν έξω σηκωτό…
Υ.Γ. Ένα μικρό δείγμα του βιβλίου μου που κυκλοφορεί τον άλλο μήνα… με τίτλο «Ένα γομάρι θύμησες»!!
