INTERSTELLAR
(2014 ΕΓΧ 169’)
Επιστημονικής φαντασίας
Σκην.: Κρίστοφερ Νόλαν Μουσ.: Χανς Ζίμερ Ηθ.: Μάθιου Μακόναχι, Αν Χαθαγουέι, Τζέσικα Τσαστέιν, Κέισι Άφλεκ
Ο πλανήτης πάντα κινδυνεύει… αλλά πάντοτε σώζεται…
Τα μέλη μιας ομάδας ερευνητών, αναλαμβάνουν την πιο σημαντική αποστολή στην ανθρώπινη ιστορία: να ταξιδέψουν, μέσω μιας πύλης στο χρόνο, προκειμένου να ανακαλύψουν αν η ανθρωπότητα έχει μέλλον ανάμεσα στα αστέρια…
Σε μια εποχή, όπου το περιβάλλον έχει καταστραφεί και η τροφή γίνεται όλο και πιο σπάνιο αγαθό, ένα ταξίδι πέρα από το γαλαξία είναι το μόνο που μπορεί να προσφέρει ελπίδα. Το νέο κινηματογραφικό επιχείρημα του Κρίστοφερ Νόλαν, βασίζεται στις επιστημονικές θεωρίες του γνωστού φυσικού, Κιπ Θορν, που είναι και συμπαραγωγός της ταινίας. Γυρισμένο αποκλειστικά και μόνον σε φιλμ, το «Interstellar», αποτελεί τη συναρπαστική ιστορία του διαχρονικού αγώνα της ανθρώπινης φυλής, ώστε να κατανοήσει τη θέση της στο σύμπαν, μέσα από ένα σκηνικό ταξίδι γεμάτο αγωνία και σασπένς. Το ανθρώπινο στοιχείο, αλλά και το προϊόν αυτού, δηλαδή οι επιστημονικές ανακαλύψεις, οι εφαρμογές τους και οι επιτεύξεις του, κάνουν το φιλμ περισσότερο ρεαλιστικό, αν και μέσα μας, όλοι είμαστε συμβιβασμένοι με την ιδέα, του πόσο μακριά είναι αυτή η εποχή. Έτσι, το «Interstellar», αφηγείται ένα επικό ταξίδι στα αστέρια, μέσω τεχνικών, που προσομοιώνουν το κάλπικο με το αληθινό, σε όλο το πλάτος της οθόνης.
Ο Κρ. Νόλαν, είναι ένας σπάνιος και χαρισματικός σκηνοθέτης. Μπορεί να δουλεύει στα πλαίσια ενός ‘mainstream studio’, αλλά διαθέτει τη δημιουργική ελευθερία και τεχνικές, που –λόγου κόστους- σπανίζουν όλο και περισσότερο στις μέρες μας. Συνεχίζει με εμμονή, να γυρίζει ταινίες σε φιλμ και αντιστέκεται εεε… ας πούμε, στις ψηφιακές τεχνικές όσο μπορεί.
Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην Ισλανδία, όπου ο Νόλαν και το συνεργείο του είχαν γυρίσει το «Batman Returns», μια τοποθεσία ιδανική και επική, αφού από τη φύση της, αποπνέει, το συναίσθημα του μακρινού και του ξένου, όπως ο παγωμένος πλανήτης στον οποίο ταξιδεύουν ο πιλότος Κούπερ και η ομάδα των εξερευνητών, με σκοπό να σώσουν την ανθρωπότητα. Όσο πιο ασυνήθιστος και ακραίος είναι ο σκηνικός χώρος μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας, τόσο πιο ρεαλιστικό είναι και το αποτέλεσμα.
Μήπως όμως, δεν είναι και τόσο απαραίτητο το ταξίδι στο αχανές σύμπαν, για να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε και ποια είναι η σημασία της ανθρωπότητας; Λέω τώρα. Η απάντηση είναι και δική σας υπόθεση…
ΟΙ ΥΠΕΡΕΞΙ
(2014 ΕΓΧ 103’)
Κινούμενο, εμπνευσμένο από το ομότιτλο κόμικ της Marvel
Σκην.: Ντον Χολ, Κρις Γουίλιαμς Μουσ.: Χένρι Τζάκμαν
Μια ταινία Disney… με DNA Marvel…
Ο Χίρο Χαμάντα, ένα παιδί θαύμα της ρομποτικής, ζει στη φανταστική μητρόπολη του Σαν Φρανσόκιο, κάτι μεταξύ Σαν Φρανσίσκο και Τόκυο. Η ζωή, του επιφυλάσσει περίεργα παιχνίδια και σύντομα βρίσκεται αντιμέτωπος με μια επικίνδυνη και μυστηριώδη απειλή. Ο Χίρο δεν έχει άλλη επιλογή, από το να επιστρατεύσει τις δεξιότητες του και να μετατρέψει μια αλλόκοτη παρέα από συντρόφους σε ατρόμητη ομάδα σούπερ ηρώων. Με σύμμαχο τον καλύτερό του φίλο, τον Μπέιμαξ, ένα τουρλωτό ρομπότ, την εθισμένη στην αδρεναλίνη Γκο-Γκο Τομάγκο, τη μάγισσα της χημείας Ξινομελένια, το τέρας της καθαριότητας Γουασάμπι και τον παθιασμένο Φρεντ, ο Χίρο κάνει ό,τι μπορεί για να λύσει το μυστήριο…
ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΧΡΟΝΟ
(2013 ΕΓΧ 106’)
Θρίλερ
Σκην.: Στίβεν Νάιτ Μουσ.: Ντίκον Χιτσλάιφ Ηθ.: Τομ Χάρντι, Ρουθ Γουίλσον, Άντριου Σκοτ
Η διαφορά μεταξύ του ποτέ… και μόνο μια φορά…
Ο Ίβαν Λόκε, επιβλέπων μηχανικός μιας κατασκευαστικής εταιρίας, είναι ένας απλός άνθρωπος, παντρεμένος με δύο παιδιά Ένα βράδυ, καθώς έρχεται να τον στοιχειώσει ένα γεγονός που του συνέβη λίγους μήνες νωρίτερα, ο Ίβαν, υποχρεώνεται να πάρει αποφάσεις που πρόκειται να αλλάξουν για πάντα τόσο τη δική του ζωή, όσο και των ανθρώπων που αγαπάει. Ταυτόχρονα όμως, απειλείται και ο επαγγελματικός του χώρος. Στην προσπάθεια του να κάνει το σωστό και να μην επαναλάβει τα λάθη του πατέρα του, πρέπει να ρισκάρει τα πάντα: τη δουλειά του, τη φήμη του, την οικογένεια του, τη ζωή του τελικά, που πάλεψε τόσο σκληρά να χτίσει…
Η ταινία, είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου γυρισμένη μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Το μόνο πρόσωπο που βλέπουμε είναι του Ιβάν, ενώ οι υπόλοιπες φωνές ακούγονται μόνο από το τηλέφωνο. Το σκηνικό είναι τα φώτα του δρόμου. Η ιδέα είναι να βάλεις κάποιους ανθρώπους σε ένα δωμάτιο, να κλείσεις τα φώτα και να τους πείσεις να κοιτούν στην οθόνη και να δεσμευτούν με ότι βλέπουν, όπως και να το κάνουμε είναι πρόκληση για τον οποιονδήποτε ηθοποιό. Με αυτή τη ματιά, λοιπόν, η ταινία καταλήγει σε ένα μαγικό αποτέλεσμα, με τον Τ. Χάρντι σε μεγάλες στιγμές. Η σκηνοθεσία, η φωτογραφία και οι γωνίες των κάδρων, αλλά και ασφαλώς οι φωτισμοί, αποτελούν το περιβάλλον και τον καμβά ενός αμιγώς θεατρικού μονόπρακτου, με λίγες εμβόλιμες σκηνές τρίτων προσώπων. Μια δύσκολη κινηματογραφική αφήγηση για απαιτητικούς θεατές, οι οποίοι, ωστόσο αποζημιώνονται από το αποτέλεσμα παρακολουθώντας -σε πραγματικό χρόνο- την ιστορία ενός ανθρώπου, που ξεκινά με μια δουλειά και οικογένεια και που στο τέλος του ταξιδιού δε του έχει μείνει πλέον τίποτε…
ΓΡΟΘΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ
(2013 ΕΓΧ 106’)
Δραματική
Σκην.: Ντέιβιντ Μακένζι Ηθ.: Τζακ Ο’Κόνελ, Ρούπερτ Φρεντ, Μπεν Μέντελσον, Σαμ Σπρούελ
Ο καθένας μας… είναι διαφορετικός από τους υπόλοιπους…
Ο Έρικ, ένας βίαιος νεαρός, βρίσκεται στο σκοτεινό κόσμο μιας φυλακής ενηλίκων. Καθώς προσπαθεί να επιβιώσει σε αυτό το εχθρικό περιβάλλον, έρχεται αντιμέτωπος με τον πατέρα του, Νεβ, έναν άνδρα που έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη φυλακή και που ο Έρικ έχει να δει από την ηλικία των 5 ετών. Ο Έρικ αρνείται τις προσπάθειες του πατέρα του, για προστασία και αγωνίζεται να επιβληθεί στους φύλακες, αλλά και στους άλλους κρατούμενους. Ένας ψυχοθεραπευτής, ο Όλιβερ, προτείνει στον Έρικ να ενταχθεί στην ομάδα κρατουμένων, που προσπαθεί να βοηθήσει, μαθαίνοντας τους να διαχειρίζονται την οργή και το δολοφονικό τους ένστικτο. Μέσα σε αυτήν την ομάδα, ο Έρικ για πρώτη φορά βιώνει εμπειρίες όπως, φιλία και εμπιστοσύνη στο διπλανό και κατανοεί, ότι η βίαιη συμπεριφορά του έχει τις ρίζες της στην εγκατάλειψη από τους γονείς του όταν ήταν παιδί. Η αλλαγή και η ελπίδα, είναι άγνωστες μέχρι τώρα έννοιες για τον Έρικ που, μεγαλωμένος μέσα σε ιδρύματα, έχει μάθει να μην εμπιστεύεται κανένα και να επιτίθεται αντί να ακούει…
Πρόκειται για μια δυνατή και ωμή ταινία, που απεικονίζει με ρεαλισμό τη σκληρότητα και τη βία που κυριαρχούν πίσω από τους τοίχους μιας φυλακής, ενώ ταυτόχρονα, εστιάζει στο πεδίο της συντροφικότητας και της ελπίδας, που κρύβεται μέσα σε αυτή τη βία. Το σενάριο της ταινίας, είναι μια πλατφόρμα, που πάνω της διαφαίνεται έντονα η συναισθηματική αλήθεια και αυτό είναι το δεδομένο και ο αρχικός στόχος του Μακέντζι. Όχι, σε καμία περίπτωση η ιστορία δεν αποτελεί ένα συνηθισμένο δείγμα του στυλιζαρισμένου χολιγουντιανού μοντέλου που αναζητάει τον κλισέ ήρωα που αφού σώσει τον εαυτό του, στη συνέχεια σώζει και τους υπόλοιπους. Παρά τις δυνατές εντάσεις, η ματιά του σκηνοθέτη Μακένζι είναι τελικά συμπονετική. Μπορεί ο Έρικ να ολοκληρώσει το ταξίδι της μεταμόρφωσης του, ξεπερνώντας τις έχθρες και το μίσος, τα ορατά και αόρατα κάγκελα που κυριαρχούν στη φυλακή; Μπορεί να μάθει αρκετά για να καταφέρει να σώσει το εαυτό του και να συμφιλιωθεί με τον πατέρα του;
Στο μεγαλύτερο μήκος της ταινίας, διαχέεται μια νευρική, απρόσμενη ενέργεια, πάνω στην οποία βασίζεται όλη η ιστορία, καθώς πλαισιώνεται από δύο αντίρροπες δυνάμεις: τον πατέρα του και τον ψυχοθεραπευτή του. Από τη μία πλευρά, το εκρηκτικό πορτραίτο ενός ανθρώπου κατεστραμμένου από το σύστημα, που προσπαθεί να αποδείξει, έστω κι αργά, ότι είναι καλός πατέρας. Στο άλλο άκρο βρίσκεται ο ψυχοθεραπευτής του Έρικ, ο Όλιβερ, ένας χαρακτήρας που μπορεί ανά πάσα στιγμή να «σπάσει» και που ίσως έχει και ο ίδιος μια μυστική ιστορία βίας. Τελικά, το κοινό δεν ξέρει ποιόν να εμπιστευτεί. Τον πατέρα, τον ψυχοθεραπευτή ή μήπως κανέναν από τους δύο. Μια κατάσταση που αντικατοπτρίζει την εμπειρία του ίδιου του ήρωα…
Στην ταινία, συναντάμε έναν σκηνοθέτη που φτάνει στην ωριμότητα, χρησιμοποιώντας δογματικά την απλότητα, και επιπλέον την ανάδειξη ενός νέου και σημαντικού ταλέντου στο πρόσωπο του Τζακ Ο’Κόνελ, ο οποίος ερμηνεύει έναν ρόλο, που είμαι βέβαιος πως θα τον ακολουθεί για τα επόμενα χρόνια…
