» Η μοίρα τους παίζει παιχνίδι;
Κυρία Διευθύντρια Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης,
τα παιδιά στα Χανιά του 1ου ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, και άλλων σχολείων σίγουρα, επί 10ετίας μαστίζονται από την παντελή ή μερική κάλυψη εκπαιδευτικών, βοηθητικού προσωπικού, νοσηλεύτριας, ψυχολόγου, εργοθεραπευτή, λογοθεραπευτή και αλλού αναγκαίου προσωπικού από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Αυτό καθίσταται επικίνδυνο για τους μαθητές και για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, που αντί να έχουν τον ουσιαστικό χρόνο για εκπαίδευση, αρμονία στο σχολείο, βρίσκονται στη θέση φύλαξης των παιδιών. Όταν απουσιάζουν ή δεν επαρκούν, το σχολείο κλείνει ή δεν πάνε ορισμένες μέρες οι μαθητές σε αυτό.
Σχολικές εκδρομές, εκπαιδευτικές, περίπατοι, ψυχαγωγία, επισκέψεις σε πάρκα, σε μοναστήρια, σε εργοστάσιο, σε μέρη που αποσκοπούν την κοινωνικοποίηση τους, τη μάθηση τους, καθίσταται μηδαμινή. Η αυτονομία τους σε όλα, μέχρι και την αυτοεξυπηρέτηση της τουαλέτας, παύει να εξελίσσεται.
Δυστυχώς, η κοινωνική μέριμνα απουσιάζει και κάθε χρόνο δεν γίνονται οι απαραίτητες τοποθετήσεις εκπαιδευτικών. Αν δεν γνωρίζουν οι υπηρεσίες της εκπαιδευτικής κοινότητας το τι πρέπει να κάνουν στα σχολικά συγκροτήματα, να βοηθήσουν τους μαθητές, είναι πολύ ψυχοφθόρο για τους γονείς και για τα ίδια τα παιδιά να δεχτούν την απουσία της πραγματικά καθηλωτικής βοήθειας και από το Υπουργείο Παιδείας που τάζει τα πάντα, και ολοήμερα για τα παιδιά, όλα για το δήθεν καλό τους, αφού αυτά που υπόσχεται δεν έχουν μορφή και στήριγμα ουσιαστικό για πολλά παιδιά. Μόνο λόγια – λόγια, χωρίς πράξεις οργάνωσης και ανθρωπιάς. Οι υψηλές υπηρεσίες της εκπαιδευτικής σχολικής κοινότητας δεν υποστηρίζουν, επιλέγουν και αφήνουν πολλά κενά και χάνεται ο χρόνος μόρφωσης, κοινωνικοποίησης και μάθησης στα κοινά.
Στην προκειμένη περίπτωση οι γονείς ζουν σε έναν παραλογισμό. Κάθε χρόνο περιμένουν και μαζί με τους υπεύθυνους του σχολείου που υπάρχουν, αφήνουν βασικές εργασίες ή το σπίτι τους, με άλλα παιδιά, άλλα προβλήματα τους και αγωνίζονται καθαρά για τις αυτονόητες σχολικές ανάγκες των παιδιών τους που πρέπει να κατακτήσουν στο σχολείο τους. Βγαίνουν στα κανάλια απογοητευμένοι, εξαντλημένοι, χωρίς να γίνονται και κατανοητοί στην εκπαιδευτική σχολική κοινότητα.
Αυτοί οι γονείς τρέχουν όλη μέρα κι όλη τη νύχτα, για να αντεπεξέλθουν στα τέκνα τους, τα πάνε σε θεραπείες, μερικοί είναι τυχεροί μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ για 2 με 3 ώρες το απόγευμα. Προσπαθούν να είναι γερά και χαρούμενα, να τους προσφέρουν την ασφάλεια τους, το φαγητό τους, να τα βοηθήσουν να ντυθούν. Επίσης, για την υγεία τους, καθημερινά προσεύχονται, διότι βρίσκουν εμπόδια σε ιατρικά θέματα, επειδή δεν υπάρχουν ιατροί που να αφιερωθούν στο πρόβλημα τους…
Οι γονείς υπόκεινται μεγάλο βάρος από την πολιτεία, όπου δεν υπάρχει στήριγμα στο καθεαυτό τέκνο τους. Πόσο ακόμη θα σύρονται προς υπηρεσίες παντού εκπαίδευσης και να μη βρίσκουν λύσεις; Γιατί τα ειδικά παιδιά δεν έχουν ολοήμερο, εφόσον είναι εγκεκριμένο και δεν υπάρχει στήριξη ολοκληρωμένη ακόμα και σε σχολεία τυπικά, που υπάρχουν και χρειάζονται και εκεί την απαιτούμενη βοήθεια;
Επικαλείστε κανονισμούς του Υπουργείου Παιδείας χωρίς να τρέξετε να παρέμβετε σε αυτούς. Εφόσον τα παιδιά μας υποφέρουν και το σχολικό συγκρότημα υποβαθμίζεται από τάξη, ασφάλεια, οργάνωση και εκμάθηση κοινωνικοποίησης, στόχων και μόρφωσης ουσιαστικής…
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ
Μιλάνε, κι ας μην ακούγονται
Αισθάνονται, κι ας μην καταλαβαίνουν
Θέλουν την προσοχή της πολιτείας, για να πάνε μπροστά
Ηλιος είναι νοητός για όλους
Μέρα πάντα λαμπερή
Αντανακλούν φως ψυχής κι όχι τεχνητής νοημοσύνης
Ζουν με χάδια, με επικοινωνία και κόσμο
Ωσανά Κυρίου ψέλνουν μέρα- νύχτα
Ημερεύουν με τις ανθρώπινες αξίες και σεβασμού
Σωπαίνουν στην περιθωριοποίηση τους
Με ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών μας
Ο Σύλλογος Γονέων 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου
πρόεδρος Σοφία Χαλβαδάκη
αντιπρόεδρος Μαρία Δασκαλάκη
