■ Λόγια σε Α’ Ενικό
■ Αφήγηµα εµπνευσµένο από µαρτυρίες εφήβων µε αφορµή την Παγκόσµια Ηµέρα Κατά των Ναρκωτικών
Η χρήση ουσιών δεν ξεκινά ξαφνικά. Κάποιες φορές είναι µια κραυγή από ένα παιδί που κανείς δεν ακούει. Ένα παιδί που φωνάζει σιωπηλά βοήθεια. Ένα παιδί που νιώθει θυµό, µοναξιά, ανάγκη να ξεφύγει µεταξύ άλλων παραγόντων από το αποπνικτικό περιβάλλον της οικογένειας. Μιας οικογένειας που έχει ξεχάσει να επικοινωνεί ουσιαστικά και που ”προς τα έξω” µπορεί να φαίνεται καθόλα αρµονική, χωρίς προβλήµατα και εντάσεις.
Η σηµερινή ηµέρα είναι µια ευκαιρία να αφουγκραστούµε όλοι, ιδίως εµείς οι γονείς και οι ενήλικες που περιβάλλουµε καθηµερινά τα παιδιά µας, αυτή τη ”φωνή” µέσα από το αφήγηµα που ακολουθεί:
ΕΚΛΕΙΣΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ∆ΥΝΑΤΑ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ
Είµαι µεγάλος πια. ∆εν θα µου λέτε εσείς τι να κάνω. Θα πάω όπου θέλω, µε όποιον θέλω.
ΦΕΥΓΩ. ΠΕΡΠΑΤΑΩ ΜΟΝΟΣ ΣΤΟΝ ∆ΡΟΜΟ
ΕΞΑΓΡΙΩΜΕΝΟΣ.
ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΜΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ ΝΙΚΗΣ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ
∆ε µε ακολούθησαν. ∆ε µε γύρισαν πίσω. Φοβήθηκαν. Φοβήθηκαν οι δειλοί. Τους νίκησε ο θυµός µου.
Τώρα αυτό θα κάνω
Κόντρα στα πρέπει τους, στα σωστά, στα ωφέλιµα
ΚΙ ΑΝΑΒΩ ΤΣΙΓΑΡΟ
∆εν µε νοιάζει ποιος µε βλέπει
∆εν µε νοιάζει ποιος µε ξέρει
∆εν µε νοιάζει τίποτα
ΝΙΩΘΩ ΑΣΦΑΛΗΣ… ΤΗΝ ΚΟΥΚΟΥΛΑ ΜΟΥ ΦΟΡΑΩ
Θέλω να ανακουφιστώ, να ”ξεχαστώ”, να νιώσω όµορφα
ΚΑΙ ΑΣ ΤΡΕΜΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ…
Μα όχι! ∆ε θα γυρίσω πίσω. ∆ε θα γυρίσω κοντά τους
ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΠΝΟ ΤΟΥΣ ”ΧΑΝΟΝΤΑΙ”.
Και προχωράω
ΚΙ ΑΣ ΜΟΥ ΨΙΘΥΡΙΖΕΙ ΜΙΑ ΦΩΝΗ…
ΜΗ ΠΛΑΝΙΕΣΑΙ. ∆ΕΝ ΘΑ ”ΖΗΣΕΙΣ ΝΙΚΗΤΗΣ”
Ψέµατα!
Εγώ ζω ”ελεύθερος”. Είµαι δυνατός!
΄Οποτε θέλω ”σταµατάω”.
ΜΑ ΘΕΛΩ;
Όχι…
Να ξεφύγω µόνο θέλω
Από αυτούς
Αυτούς που µε µεγάλωσαν
Αυτούς που όταν ήµουνα µικρός, πολύ αγάπησα
Μα τώρα δεν αντέχω…
ΓΙΑΤΙ;
Γιατί µε έπνιξαν µε τη µατιά τους
Γιατί έλεγαν πως µε αγαπούν
µα είχαν ξεχάσει να αγαπιούνται…
ΟΧΙ ΟΧΙ… ΑΛΗΘΕΙΑ
∆εν µάλωναν µπροστά µου. Ήταν πολιτισµένοι. Σοβαροί. Χαµένοι στη σιωπή.
ΑΧ ΠΟΣΟ ΕΙΡΩΝΙΚΟ
Γονείς µου, σας ευχαριστώ για τα µοναδικά µαθήµατα αγάπης που µου δώσατε…
ΜΑ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΦΥΓΩ
Να φύγω µακριά…
Τραβώντας ”οξυγόνο” από δηλητήρια που εύκολα εγώ τα βρίσκω…
Εγώ ο 15χρονος
ΘΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΤΗΣΕΤΕ;
΄Η θα ορθώσετε ανάστηµα επιτέλους;
ΘΑ ΜΕ ΨΑΞΕΤΕ;
Ή θα µε αφήσετε να χαθώ;
ΦΩΝΑΖΩ
∆εν µε ακούτε;
ΦΩΝΑΖΩ ΣΙΩΠΗΛΑ….
Γονείς µου σας παρακαλώ βοηθήστε µε…
Αντί επιλόγου
Ως άνθρωποι που εργαζόµαστε στη πρόληψη, βλέπουµε καθηµερινά πόσο σηµαντικό είναι ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΑΙ∆ΙΩΝ ΠΡΙΝ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΣΙΩΠΗΛΑ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ.
Η ΠΡΟΛΗΨΗ δεν είναι µία αφηρηµένη έννοια. ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΞΗ ΦΡΟΝΤΙ∆ΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΝ∆ΥΕΤΑΙ ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝ.
Είναι εκείνη η στιγµή που ένας γονιός, ένας εκπαιδευτικός ή ένας επαγγελµατίας, κοιτάζει ένα παιδί στα µάτια και ΗΧΗΡΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡ∆ΙΑ ΤΟΥ ΛΕΕΙ: « Σε βλέπω. Είµαι εδώ». ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ∆ΙΑΦΟΡΑ.
ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΤΗΝ ∆ΩΣΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ, ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙ∆ΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΝ ΟΤΙ ∆ΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑ.
Πληροφορίες για τα προγράµµατα του Κέντρου Πρόληψης στην ιστοσελίδα www.prolipsi.chania.gr και στα τηλέφωνα 2821028166, 2821051214.
•Η Αλεξάνδρα Τερεζάκη είναι υπεύθυνη Κέντρου
Πρόληψης Περιφερειακής Ενότητας Χανίων
σε συνεργασία µε τον Ε.Ο.Π.Α.Ε. Κοινωνιολόγος MSc.
