Γράφει η Τώνια Κατζουρού
Οταν ήρθε στο κινητό μου ένα μήνυμα από τον μαέστρο Γιώργο Καλούτση, που έλεγε λιτά και σύντομα «το Σαββατοκύριακο, έλα στο Ωδείο να δεις τη χορωδία μας σε ένα μιούζικαλ του Webber», σκέφτηκα πως θέλω να πάω, διότι οι δουλειές που κάνουν είναι πάντα υπέροχες! Ετσι, βολεύτηκα στην πρώτη σειρά και ετοιμάστηκα να δω την καθιερωμένη διαδικασία παρουσίασης μιας χορωδίας. Αρχισε να παίζει ο θαυμάσιος πιανίστας μας, Νίκος Περράκης και ξαφνικά άρχισαν να πετάγονται από παντού, πάνω στη σκηνή, χαρούμενα παιδάκια γελαστά, ντυμένα με κοστούμια της εποχής της αρχαίας Αιγύπτου και των αρχαίων Ισραηλινών!
Τα παιδάκια τραγουδούσαν με ολόσωστες και ζωηρές φωνές, εκινούντο σε όλη τη σκηνή, σε είδος ήπιας χορογραφίας και… άρχισε η μαγεία! Εκτυλίχτηκε μπροστά στα μάτια μας όλη η ιστορία του Ιωσήφ, γιου του Ιακώβ (ξέρετε, αυτή με το σκάνδαλο με τη γυναίκα του Πετεφρή), δοσμένη σε μουσική του Andrew Lloyd Webber (Jesus Christ superstar, Cats, Το φάντασμα της όπερας κ.ά.) και με μικρές “γέφυρες” στα ελληνικά, σε κείμενα του Γιώργου Καλούτση, για καλύτερη παρουσίαση σε ελληνόφωνο κοινό! Τα καταπληκτικά αυτά παιδιά τραγούδησαν το εγγλέζικο λιμπρέτο, χόρεψαν, ερμήνευσαν ρόλους, επί μιάμιση ώρα σχεδόν, μόνα τους πάνω στη σκηνή, χωρίς μαέστρο και χωρίς παρτιτούρες, χωρίς να γίνει ούτε ένα λάθος! Λες και ήταν θίασος πολλών ετών, ενώ ξέρω ότι η προετοιμασία ήταν ολιγόμηνη και κάτω από δυσκολότατες συνθήκες!!!! Τα κοστούμια και τα σκηνικά τα ανέλαβαν οι γονείς και γενικά όλα έγιναν με το τίποτα, τόσο σπουδαία! Ο κόσμος (κατάμεστο το θέατρο), κράταγε την αναπνοή του!
Οι μελωδίες υπέροχες και οι φωνούλες θεϊκές! Σου μετέδιδαν ευτυχία, που γινόσουν κοινωνός σε όλη αυτή την ομορφιά και έναν λυγμό, που μια μικρή πόλη σαν τα Χανιά, μπορεί να παρουσιάσει μια τέτοια παράσταση! Στο τέλος και μετά από παρατεταμένα χειροκροτήματα, ανέβηκε στη σκηνή ο μαέστρος και με αρκετό θυμό, είπε πως αυτή η υπέροχη χορωδία δεν έχει όνομα, δεν έχει χορηγούς, δεν έχει στέγη, οπότε θα διαλυθεί με το σβήσιμο των φώτων. Είναι τραγικό να θάβονται τέτοια ταλέντα στα Χανιά και αυτό το φαινόμενο δεν είναι τωρινό μόνο. Από δεκαετίες, μικρά θαύματα έχουν χαθεί, ανάμεσα σε προστριβές, γραφειοκρατίες, αντιπαραθέσεις και αντιζηλίες. Είναι ντροπή να έχουμε συμπολίτη έναν τέτοιο μουσικό και να τον διώχνουμε. Ο άνθρωπος αναγκάζεται να εργάζεται στο Ηράκλειο και να μεγαλουργεί εκεί, λείποντας από το σπίτι του τις μισές μέρες της εβδομάδας… Τέλος, μας ζήτησε, να υπογράψουμε φεύγοντας, ένα κείμενο που θα ζητούσε από τον Δήμο την ανάληψη της προστασίας και διατήρησης αυτής της θαυμάσιας χορωδίας, που (ειρήσθω εν παρόδω) θα μπορούσε να σταθεί σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή σκηνή!
Ευτυχώς, την παράσταση παρακολουθούσε και ο δήμαρχος Χανίων κ. Βάμβουκας, ο οποίος, πολύ συγκινημένος, ανέβηκε εκείνη τη στιγμή στη σκηνή και ανήγγειλε ότι, ναι, ο Δήμος αναλαμβάνει τη στέγασή τους και την απαραίτητη βοήθεια! Ο κόσμος χειροκροτούσε ενθουσιασμένος και ο μαέστρος συγκινήθηκε πολύ! Ηταν μια βραδιά που θα μου μείνει αξέχαστη, για την ποιότητα που στάλαξε στην ψυχή μου, για την ομορφιά της τέχνης που υπηρετήθηκε πάνω στη σκηνή και για την αγάπη που ένιωσα πως ενώνει τους ανθρώπους, όταν εργάζονται μαζί για κάτι όμορφο! Ελπίζω, να απαθανατίστηκε όλο αυτό το μικρό θαύμα και να κυκλοφορήσει στην αγορά, προσφέροντας μια μικρή οικονομική ανακούφιση, στην υπέροχη αυτή χορωδία!
