» Βασιλείας γηίνου, πάλαι ουκ έτυχες
Αγίας Ειρήνης τόν Ναό Χρυσοβαλάντου, δώρα
εισπράττω κάθε Κυριακή, που βρίσκομαι στη χώρα.
Εκεί εκκλησιάζομαι σαν βρίσκω ευκαιρία
αφού υπάγομαι και εγώ, σ’ αυτή την ενορία.
Οσία ανακηρύχθηκε από την εκκλησία,
η Ειρήνη, που γεννήθηκε, εις στην Μικρασία.
Χρυσοβαλάντου το όνομα, πως πήρα απ’ ένα λόφο,
εις την Κωνσταντινούπολη, θεμελιωμένο το’χω.
Σ’ αυτό του λόφου τη μονή, έγινε ηγουμένη
θέλημα ήταν του Θεού, αυτή να περιμένει.
Με πατριάρχη εντολή, επήρε τα ηνία,
στο μοναστήρι και έκτοτε, ζούσε έν αγνοία.
Για νύφη βασιλόπαιδος, έφθασε εις στην πόλη,
μα σαν καλόγρια ήταν γραφτό να την γνωρίσουν όλοι.
Θαύματα έκανε πολλά, στου βίου την πορεία
και ασθενείς θεράπευε στην αυτοκρατορία.
Τα χέρια σήκωνε ψηλά, όταν παρακαλούσε,
για άλλους τον Πανάγαθο και έτσι ξενυχτούσα.
Ακόμα μέχρι σήμερα, ανήμπορους συντρέχει,
που την ζητούν βοήθεια, χάρισμα Θείο έχει.
Βίο τσ’ Οσίας διάβασα σε ένα βιβλιαράκι,
και έγραψα ένα στιχάκι μου,
να φύγει το μεράκι.
Χρυσοβαλάντου το όνομα, πως πήρε γράφω μέσα
Και ηγουμενία της Μονής, γιατί της αναθέσαν.
Η Χαρά της να βοηθά και εμας και όλο τον κόσμο,
στο διαβά της απ’ τη ζωή, μύριζε σαν το δυόσμο.
