Ολιστική ακινησία στα Χανιά

Τα Χανιά πορεύονται εν μέσω μιας περίεργης στασιμότητας. Καθείς και ο πικρός καημός του. Υπάρχει ένα “κλίμα” από τους τοπικούς άρχοντες μιας άσκοπης καθημερινότητας και μιας ακοινώνητης συνθλιβής που καλούνται να διαχειριστούν οι πολίτες αυτής της πόλης.
Το πρόβλημα της ολιστικής ακινησίας της πόλης δεν είναι αόριστα “κοινωνικό”, αφηρημένα ηθικό, νομοτελειακά άλυτο. Έχει ονοματεπώνυμο και μία πολιτική δεξαμενή προέλευσης.
Δεν “έσπασαν αυγά”, δεν καινοτόμησαν με τη συμπεριφορά τους, δεν έλυσαν τα μεγάλα προβλήματα των Χανίων.
Άγονται και φέρονται από τους οιωνούς μιας τσαντίλας που προβοκάρει το ίδιο το κοινό μας μέλλον. Διότι η πόλη ανήκει σε όλους, όχι σε μια πρόσκαιρη παρέα εξουσιούχων. Υπάρχει μια ολοκληρωτική απουσία κοινωνικών και αναπτυξιακών στόχων. Αυτό ονομάζεται πολιτικό κενό.
Εκτιμώ και κάτι άλλο· παρότι κινήθηκαν αβλαβώς, υπογείως και κάτω από την άσφαλτο από τη μέγγενη της ανάπλασης του Δημοτικού Κήπου -δύσκολα θα εξέλθουν. Σε λίγες ημέρες -όσο κι αν προσπαθούν να το ξορκίσουν- αναμένεται και η απόφαση για τη Δημοτική Αγορά. Δεν πιστεύω ότι ο χρόνος που κυλά τους επιτρέπει και πάλι να το ρίξουν στην ηδυπάθεια. Μέχρι εδώ.