Κάποτε είχαμε εκατομμυριούχους, τώρα πάνε κι αυτοί και γλίτωσε ο ηρωικός Ελληνικός λαός από την καταφρόνια και την εξαθλίωση. Την πληροφορία αυτή μου την έδωσε συμπαθεστάτη κυρία, συνταξιούχος πλέον του ηρωικού Δημοσίου τομέως. Και όχι μόνον αυτό, με επληροφόρησε συγκεκριμένα και για το πού πήγαν τα λεφτά των αδιστάκτων αυτών εκμεταλλευτών των υπολοίπων αξιοθρήνητων Ελλήνων που τώρα πλέον ζούν φτωχικά με συντάξεις όχι κάτω των χιλίων πεντακοσίων ευρώ. Που πήγαν ξέρετε? Ε, πήρα την έγκυρη πληροφορία πως πήγαν στις Ελβετικές Τράπεζες, οι οποίες βεβαίως δεν θέλουν το καλό των Ελλήνων. Προσέξτε τώρα, βλέπετε τα μισά καταστήματα κλειστά ενώ τα άλλα μισά παλεύουν με τον χάροντα στα μαρμαρένια αλώνια. Αυτοί λοιπόν που κλείσανε τα καταστήματά τους μάζεψαν όσα περισσότερα εκατομμύρια μπορούσαν και τώρα απολαμβάνουν τα προϊόντα των εκδορών που έκαναν στους πελάτες τους. Βέβαια η συγκεκριμένη κυρία διόρισε προσφάτως τον αγαπητόν υιόν της σε Δημόσια υπηρεσία της Βορείου Ελλάδος και δεν το καθοδήγησε σωστά να ανοίξει ένα οποιοδήποτε κουτσομάγαζο και να αποθησαυρίσει έναν μεγάλον αριθμό εκατομμυρίων ευρώ ή ακόμη και χρυσών λιρών Αγγλίας. Δεν κατάλαβα το πλήρες νόημα των εμβριθών σκέψεών της. Πιθανόν δεν θα ανεχόταν τα αισχρά υπερκέρδη του αγαπημένου της παιδιού, ας αισχροκερδίσουν οι βδεληροί μικρέμποροι καπιταλιστές που απομυζούν αδίστακτα τους Έλληνες πολίτες και τους εξαθλιώνουν. Για μια τιμή ζούμε στην κοινωνία. Καλλίτερα φτωχός και τίμιος παρά εκατομμυριούχος και λωποδύτης. Εμ τι, παίζουμε? Αυτό είναι κανόνας για την πεντακάθαρη με azax αριστερά. Νυν υπέρ πάντων ο αγών κατά των μικρών και πονηρών εκατομμυριούχων καταστηματαρχών. Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσο πονηροί εκατομμυριούχοι είναι οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων με ενδύματα, σιδηρικά και πάστες σεράνο. Δύο ευρώ αγοράζουν μία μπλούζα και την πουλάνε πέντε χιλιάδες ευρώ. Όλοι εμείς που έχουμε νοημοσύνη μύγας σπεύδουμε και την αγοράζουμε πριν εξαντληθεί το απόθεμα και μείνουμε χωρίς μπλούζα μέσα στα κρύα του χειμώνα. Απλή λογική, απλή πολιτική οικονομία. Τέτοιο μυαλό, κι ακόμη περισσότερο οξυδερκές. Σχέτο καλοτροχισμένο χασαπομάχαιρο.
Έχουμε και λέμε, νοικιάστε για το παιδί σας ένα κατάστημα κι ας μην είναι σε καλό σημείο, αγοράστε και λίγα εμπορεύματα από τους γύφτους και ανοίξτε έναν Τραπεζικό λογαριασμό στην Γενεύη. Το πράγμα έληξε, αρχίστε να εμβάζετε από την επομένη κιόλας τα εκατομμύρια και σε δύο, τρία το πολύ χρόνια αγοράστε με τα κέρδη σας μια βίλλα δίπλα στην λίμνη Le man και αράξτε εκεί για πάντα. Άντε, πηγαίνετε και καμιά βόλτα μέχρι την Ζυρίχη. Άμα έχετε όρεξη, αλλιώς παραμείνετε κοντά στην γαλλόφωνη περιοχή, εμείς δεν σας πιέζουμε. Όπου γης και τραπεζικός λογαριασμός.
Βέβαια τώρα, αν δεν σας μυρίζουν καλά τα εκατομμύρια όπως η ψημένη πλάτη του αρνιού, βάλτε το παιδί σας στο Δημόσιο. Πιο ξεκούραστη, έως υπνηλίας θέση θα απολαύσει, ένα σοβαρό εφάπαξ θα εισπράξει όπως και μία σοβαρότερη σύνταξη θα ξεκοκαλίσει και τελικά στον καρδιολόγο δεν θα πάει ποτέ. Ζυγίστε τα πράγματα και αποφασίστε, γερή σύνταξη ή τα εκατομμύρια του mini market της γειτονιάς θα προτιμήσετε. Αποφασίστε πριν χάσετε τα εκατομμύρια μέσα από τα χέρια σας!
