Στα πολλά σπήλαια των Χανίων που από το 1955 επισκεφθήκαμε, μας υποδείχθηκαν και αρκετά με την ονομασία “Σκυλότρυπα” που όμως αποφεύγαμε για κάθοδο σε αυτά λόγω του μακάβριου προορισμού που των είχαν δώσει οι ντόπιοι.
Είναι μικρά βάραθρα λίγο ή περισσότερο έξω από οικισμούς, όπου οι άνθρωποι έριχναν, και ρίχνουν δυστυχώς ακόμη τα σκυλιά που είχαν γεράσει, αρρωστήσει ή τα είχαν βαρεθεί.
Μου έχουν αφηγηθεί το δράμα των μερικές φορές να ουρλιάζουν τραυματισμένα από τη πτώση μέχρι να τελειώσουν.
Μια από αυτές είναι και στα ορεινά των Λουσακίων όπου έχει ριφθεί και άνθρωπος πολύ παλαιότερα και άλλη στα ανατολικά υψώματα του Φουρνέ. Εκεί, κατά τον μακαριστό Άγιο Εφημέριο Βρυσών Κυδωνίας Κυδωνάκη, είχαν ρίξει οι Τούρκοι το λείψανο του εξ Αλικιανού Αγίου Διβόλη και μας είχε οδηγήσει ως αυτό. Έχει βάθος λίγα μέτρα αλλά δεν ήταν δυνατή η έρευνα λόγω ύπαρξης πεταμένων πυρομαχικών παλαιών μεν, αλλά ίσως επικίνδυνων.
Δεν νομίζω να υπάρχει δυνατότητα σε φιλοζωικό σύλλογο να ασχοληθεί με το θέμα αυτό πέρα από την προσπάθεια να πείσουν να υπάρχει… ανθρωπιά προς τα ζώα.