Κύριε διευθυντά,
αλήθεια γιατί θα αδειάσουν οι κουμπαράδες των παππούδων και των γονέων;
Μα φυσικά γιατί η τροφοδότηση τους σταμάτησε με την πτώχευση (2010) λόγω περικοπής μεγάλης των συντάξεων και περικοπής εξ ολοκλήρου των δώρων. Ισχύει η λαϊκή παροιμία «Αν από το βαρέλι βγάζεις συνέχεια και δεν βάλεις βρίσκεις τον πάτο». Αυτούς τους κουμπαράδες τους γέμισαν οι γονείς και παππούδες από το 1974 επί όλων των κυβερνήσεων, μέχρι το 2010 που έσκασε η βόμβα της πτώχευσης, την εποχή αυτή που γέμισαν τους κουμπαράδες. Τα χρόνια αυτά πρέπει να τα χαρακτηρίσουμε ΧΡΥΣΑ, όπως επί Περικλή Χρυσός Αιώνας. Σήμερα, υπάρχει έστω και ένας χαμηλόμισθος – μικροεπαγγελματίας ακόμα και μικρομεσαίος εργαζόμενος να βάζει σε κουμπαρά. Από τα 650-700 ευρώ που λαμβάνει και ο μικροεπαγγελματίας που κάθε μέρα μειώνεται το εισόδημά του, αφού την πίτα της αγοράς την πήραν οι πολυεθνικές. Για αυτό και χιλιάδες μικρά καταστήματα κλείνουν και πολλά επαγγέλματα εξαφανίσθηκαν. Πώς λοιπόν, θα γεμίσουν οι κουμπαράδες των σημερινών εργαζομένων και όταν θα γίνουν και αυτοί πατεράδες και παππούδες να βοηθάνε τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους! Οι σημερινοί ειδικά νέοι εργαζόμενοι με το εισόδημα τους δεν καλύπτουν ούτε τα στοιχειώδη: ενοίκιο – ΔΕΗ – ΝΕΡΟ – ΤΗΛΕΦΩΝΟ – ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΑ. Πώς λοιπόν αυτοί οι εργαζόμενοι ζουν σήμερα;
Φυσικά τσοντάρουν οι γονείς και παππούδες σε χρήμα και σε αρκετούς τούς έχουν δώσει και στέγη. Αλίμονο σε αυτούς που δεν έχουν γονείς και παππούδες και δεν διαθέτουν και άλλο εισόδημα! Το χρήμα που κυκλοφορεί στην αγορά σήμερα είναι φυσικά των εργαζομένων και συνταξιούχων. Γρήγορα και σύντομα οι κουμπαράδες αδειάζουν γιατί δεν τροφοδοτούνται.
Οι κάτοχοί των ηλικιωμένοι έχουν ανάγκες περίθαλψης και φροντίδας. Αύξηση του κόστους ζωής λόγω ακρίβειας και το τέλος αυτών των κουμπαράδων να πλησιάζει αφού η βιολογική εξέλιξη δεν μπορεί να ανασταλεί. Οι πολυεθνικές μπορεί να προσφέρουν εργασία, αυτή έστω και την μίζερη.
Τα κέρδη τους φυσικά έχουν το δικαίωμα να τα πηγαίνουν όπου θες, όπου τους συμφέρει. Το χρήμα τους γενικά και των πλουσίων έχει ποδάρια, πηγαίνει σε “παραδείσους”, ξοδεύεται εκεί αλλά και φυλάσσεται. Αν το χρήμα που παράγεται σε μία χώρα δεν φυγαδεύεται τότε η χώρα δεν κινδυνεύει να φθάσει στη πτώχευση. Με την ανακύκλωση του χρήματος υπάρχει συνεχής ρευστότητα. Η πτώχευση της χώρας ήρθε από την ασυδοσία του τραγελαφικού συστήματος, που δημιούργησε και τα κόκκινα δάνεια και εξαγωγή χρημάτων και βοήθεια με δάνεια μετακίνησης πολλών εκατοντάδων αυτόνομων βιοτεχνιών και βιομηχανιών σε όμορες χώρες. Το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου δεν ξεπλένει τις ευθύνες του τραπεζικού συστήματος και των ασκούντων την εξουσία και των ολιγαρκών οικονομικών ομίλων. Με την μεγαλύτερη ευθύνη της τράπεζας της Ελλάδος. Όταν οι λύκοι φάνε τα πρόβατα δεν μπορεί να μην φταίνε οι βοσκοί!
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Δημήτρης Κωνσταντουδάκης
