Ο πόλεμος δεν κάνει διακρίσεις, έχει φροντίσει ο άνθρωπος να αναλάβει αυτό το κομμάτι. Η Ευρώπη, που λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά, ανοίγει την πόρτα -που άλλες φορές είχε κλείσει- στους πρόσφυγες της Ουκρανίας. Πολλές φορές οι πρόσφυγες έχουν χαρακτηριστεί ως απειλή ή τους έχει ζητηθεί να γυρίσουν πίσω στη χώρα από την οποία ήρθαν και επικρατεί πολεμική κατάσταση. Η υποδοχή μεταναστών και προσφύγων από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή το 2015, ιδιαίτερα των Σύρων, ήταν αντίθετη με την στάση που βλέπουμε να επικρατεί τώρα.
Υπάρχει άραγε, μέσα στην ετυμολογία της λέξης πρόσφυγας, προσδιορισμός χρώματος, θρησκείας ή πεποιθήσεων; Ακόμα και τώρα που φαινομενικά η Ευρώπη δείχνει το φιλάνθρωπο πρόσωπό της, υπήκοοι των χωρών της Αφρικής και της Νότιας Ασίας, καταγγέλλουν ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με διακρίσεις. Αναφέρουν ότι λόγω του χρώματος τους δεν τους επιτρέπεται να περάσουν τα σύνορα, την ίδια στιγμή που εισέρχονται γυναίκες και παιδιά από την Ουκρανία. Μερικά από τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαβεβαιώνουν πως προσπαθούν να κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να διασφαλίσουν την παροχή βασικών αγαθών και υπηρεσιών υγείας στα άτομα που εισέρχονται εντός των συνόρων της, ξεχνώντας να διευκρινίσουν όμως ποιους θεωρούν πρόσφυγες για αυτό το διάστημα.
Έφτασε όντως η στιγμή που η Ευρώπη αποφασίζει να δείξει το ανθρώπινό της πρόσωπο ή δείχνει για άλλη μία φορά την υποκρισία της ως προς τους πρόσφυγες που έχει αποκλείσει -και συνεχίζει να αποκλείει- από τα σύνορά της;
*Η Κατερίνα Μακράκη είναι τελειόφοιτος Φιλοσοφικής, πρακτικά ασκούμενη στα “Χ.ν.”
