Oχτώβρης και φθινόπωρο ήτονε όπως πάντα
πως επόριε άλλωστε να ’ν’ άλλος το σαράντα;
Τση φύσης ούλα ζωντανά χειμώνα περιμένουν
βουνά, λαγκάδια, ρεμαθιές έρημα απομένουν.
Κιανείς δεν είχε στο μυαλό ουτ’ υποψιαζότανε
οι πονηροί γειτόνοι μας ύπουλα πως σκεφτότανε.
Με τελεσίγραφο λιτό έλεγαν τι ζητούσαν
πως πριν φανεί ήλιου το φως τη χώρα κατακτούσαν.
Απάντηση όμως ο λαός σύσσωμος έχει δώσει
με μια φωνή, με μια ψυχή απάντησε το «ΟΧΙ».
Άρματα παίρνει και ορμά τ’ άδικο να παλέψει
πίσω δεν έμεινε κιανείς με φόβο να κιοτέψει.
Με σύμμαχο την Παναγιά και το Χριστό αντάμα
ύπουλ’ εχθρό κυνήγησαν στην Πίνδο στο Μοράβα.
Με σθένος τον ενίκησαν μέσα στην Αλβανία
εκεί ’ταν που εφάνηκε Ελλήνων η ανδρεία.
Ούλοι ενιώσανε καλά για μια φορά ακόμα
πόσο Ελλήνων η ψυχή μετρά κι όχι το «κόμμα».
Μαδαρίτης
