Το σύνθημα δόθηκε, οι βάρκες ανοίχτηκαν τραβώντας στα βαθιά το δίχτυ, έπειτα η μια εξ’ αυτών πήρε μαζί της τη μια άκρη του σκοινιού ώστε να “δέσει” η καλάδα. Μικροί και μεγάλοι, άρχισαν να τραβούν τις δύο άκρες των σχοινιών προς την ακτή, όχι βιαστικά- ούτε γρήγορα αλλά με ρυθμό. Στο τέλος η ανταμοιβή για όλους, μια καλή ψαριά…Το παλιό ψάρεμα, του “κωλοβρέχτη” αναβίωσε για άλλη μια φορά το απόγευμα της Κυριακής στην παραλία του Βλητέ της Σούδας.
Άνθρωποι της περιοχής, με πρωτοβουλία του “Πολιτιστικού Συλλόγου” ψάρεψαν όπως παλιά, όπως έμαθαν οι Μικρασιάτες τους κατοίκους της περιοχής.
Την αναβίωση εξηγούσε στον πολύ κόσμο που βρέθηκε στην παραλία ο Hλίας Φραγκιαδάκης πρόεδρος του “Πολιτιστικού Συλλόγου Σούδας”, που τόνισε με αυτόν τον τρόπο «θυμόμαστε όλους τους παλιούς ψαράδες, που με τον “κωλοβρέχτη”, μεγάλωσαν και σπούδασαν τα παιδιά τους».
Στη μνήμη των ψαράδων ρίχτηκε στεφάνι στη θάλασσα και πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση.
«Ο “κωλοβρέχτης” στην περιοχή τη δικιά μας, ήλθε το 1922 από τους πρόσφυγες. Σαν Κρητικοί δεν ξέραμε καθόλου να ψαρεύουμε. Το 1928 μπήκε η πρώτη “καλάδα” στα “Άσπρα” από Μικρασιάτες, μετά το 1945 ξεκίνησαν και οι δικοί μας, οι ντόπιοι να ψαρεύουν με αυτόν τον τρόπο» ανέφερε ο κ. Σταύρος Μυριδάκης, που τόνισε πως οραματιστής της πρώτης εκδήλωσης ήταν ο Φίλιππος Πισσαδάκης.
Περιγράφοντας την καθημερινότητα της καλάδας στη Σούδα ο κ. Μυριδάκης τόνισε πως «ο αγώνας για επιβίωση αδιάκοπος και δύσκολος, ο μόχθος σκληρός και επίπονος. Από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός. Από τα βαθιά μεσάνυχτα στις 3 ή 4 το πρωί…Για να βγει το μεροκάματο, να μοιραστεί το μερτικό, για να βοηθηθεί η οικογένεια. Για ένα καλύτερο αύριο, για μια καλύτερη ζωή.»
