ΚαταλαβαΙνω ότι είναι πολύ δύσκολο για τον κόσμο, να δεχθεί τον δρόμο των παρατεταμένων δοκιμασιών. Η κατανόηση, όμως, εξαντλείται όταν προοδευτικά “τσουλάμε” σε έναν ψευδεπίγραφο παραλογισμό που δεν έχει αρχή, ούτε τέλος.
ΕΙναι εύκολη λεία η Ελλάδα στους “σωτήρες”. Σε κάθε γωνιά του δρόμου κι ένας “ειδικός με ένα ιαματικό νερό…”.
Η χρΟνια δοκιμασία αλλοιώνει τη συλλογική ψυχοσύνθεση. Δημιουργεί κάποια κενά, που κάποιοι θαυματοποιοί μπορούν καλύψουν. Τέτοιους πλασιέ έχουμε κάμποσους στην Ελλάδα.
ερχονται, «χτυπούν την πόρτα σου, αραδιάζουν την πραμάτεια κι άμα τσιμπάς στην προβοκάτσια, ψωνίζεις…». Η παρατεταμένη ανομβρία λύσεων, γεννά “βροχοποιούς”.
ΕΠΩδυνος ο ρόλος και των μετριοπαθών ανθρώπων· πώς να αντισταθούν στον ζουρλομανδύα των λέξεων; Ευεπίφορη η Ελλάδα στο νάζι το τσαχπίνικο της εξαπάτησης. Ευεπίφορη και μόνη…
