Ενας φίλος μου -οσιομάρτυρας των μνημονίων- έκατσε χθες στο γραφείο του, βάσταγε το κεφάλι του και μπήκε στο TAXISNET να δει τον Εν.Φ.Ι.Α. Περίμενε και περίμενε ν’ “ανοίξει” η σελίδα, να βρει ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο θα έβρισκε αυτό που έψαχνε. Ετρωγε απαλά το νύχι του και θυμόταν τις περιπέτειες τούτο του τόπου.
Τις περιπέτειες του Εν.Φ.Ι.Α. και τις περιπέτειες τούτης της κυβέρνησης.
Κουνήθηκε σα να τον τίναξε ηλεκτρικό ρεύμα στην καρέκλα του. «Να δούμε, ρε παιδιά, πόσο είναι ο Εν.Φ.Ι.Α. που καταργείται».
Και κράταγε με το δεξί του χέρι το κεφάλι του και όλο κουνιόταν νευρικά, ώσπου μπαίνει ένας στο γραφείο του και του λέει: «Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού», ουδέν μονιμότερον του καταργημένου. «Ανοιξε καλό μου TAXISNET να δω τον κάθε περιττό και μάταιο λόγο των πολιτικών».
Τόση ώρα που περίμενε και έψαχνε θα έχτιζε καινούργιο σπίτι… Αλλά δεν ήταν κορόιδο. Θα μπει στο νοίκι τελικά!
