Ο Ε. Αμπού και η διάβαση του Ρουβίκωνα

Το βιβλίο του Γάλλου, τότε, αρχαιολόγου που επεσκέφθη την Ελλάδα τη διετία του 1852-1853 και το οποίο εξέδωσε στο Παρίσι το 1854, με τον τίτλο “Η Σύγχρονη Ελλάς” και κυκλοφορεί τώρα με τον τίτλο “Η Ελλάδα του Οθωνα”, είναι γραμμένο με οξυδέρκεια και φωτίζει τις διαχρονικές κακοδαιμονίες που μαστίζουν τους Ελληνες και τα κακώς κείμενα της χώρας που την ταλανίζουν μέχρι τις μέρες μας. Ετσι ο Αμπού αναφερόμενος στον θετικό ρόλο που διαδραμάτισε η ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας από τον δαιμόνιο και ικανότατο Ηπειρώτη Γεώργιο Σταύρου στα οικονομικά δρώμενα της εποχής και στην ανάπτυξη της χώρας, παρατηρεί ότι η εμπιστοσύνη των Ελλήνων προς την Τράπεζα είχε ως έρεισμα το πρόσωπο και τις ικανότητες του ιδρυτή της.
Ως προς το δημόσιο η ανυποληψία και η δυσπιστία των Ελλήνων προς αυτό ήταν απόλυτη. Ετσι γράφει ο Αμπού:
«- Αν ο κ. Σταύρου πέθαινε αύριο, μου έλεγε ένας Ελληνας δεν θα εμπιστευόμουνα στον διάδοχό του ούτε δέκα δραχμές.
– Αν όμως το κράτος έπαιρνε στα χέρια του τη διοίκηση της Τράπεζας;
– …Τότε δεν θα την εμπιστευόμουνα ούτε για δέκα λεπτά».
Και συνεχίζει:
«Οι Ελληνες πρέπει να είναι έμποροι ως τα κατάβαθα της ψυχής τους για να μην έχουν αηδιάσει απ’ το εμπόριο, ύστερα από τις αθλιότητες του κράτους τους και το θέαμα της χώρας τους. Οταν ρίχνουν μια ματιά στον παγκόσμιο χάρτη, μπορούν να πουν: παντού όπου εκτείνονται οι θάλασσες, το ελληνικό εμπόριο διεισδύει μαζί τους. Σ’ όλα τα λιμάνια που βλέπω, από τον Αρχάγγελο ως την Καλκούτα, βρίσκονται Ελληνες έμποροι που είναι πλούσιοι ή γίνονται πλούσιοι. Η Κωνσταντινούπολη, η Οδησσός, η Τεργέστη, η Μασσαλία βλέπουν να προκόβει το ελληνικό εμπόριο.
Οι αδελφοί Ράλλη, άνοιξαν στο Λονδίνο ένα από τα τρία ή τέσσερα μεγάλα εμπορικά σπίτια της οικουμένης και αυτή η οικογένεια Ελλήνων είναι μοναχή της, πιο πλούσια από ολόκληρο το βασίλειό μας. Δεν βρίσκω παρά μια μόνο χώρα όπου είναι αδύνατο στους Ελληνες να κάνουν περιουσία: Είναι η Ελλάδα. Γιατί;».
Το ερώτημα του Ε. Αμπού εξακολουθεί -τηρουμένων των αναλογιών- να ισχύει και για την εποχή μας.
– Γιατί στην Ελλάδα των ημερών μας έχει συρρικνωθεί δραματικά η παραγωγή ιδιωτικού πλούτου;
– Γιατί η ανταγωνιστικότητα της χώρας έχει καταρρεύσει;
Μήπως, λοιπόν, φταίει η απίστευτη διόγκωση του δημόσιου τομέα και η τεράστια επέκταση των δημοσίων δαπανών, τα οποία εμποδίζουν την οικονομική δραστηριότητα και την ανάπτυξη της χώρας;
Και μήπως έφτασε η ώρα ο νεαρός πρωθυπουργός της χώρας να διαβεί αποφασιστικά τον Ρουβίκωνα των ψευδαισθήσεων, στις όχθες του οποίου φαίνεται να έχει καθηλωθεί μέχρι σήμερα;