«…Σε όλη σας τη ζωή θα κοιµάστε. Με καταδικάζετε σε θάνατο εµένα που κατάφερα να σας ξυπνώ από τον ύπνο του σκοταδιού. Θα κοιµάστε µέχρι που να σας λυπηθεί ο ΄Θεός και να στείλει σε εσάς Εκείνον που θα σας ξυπνήσει πραγµατικά».
(Πλάτωνος, Απολογία του Σωκράτη 31Α )
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν πράγµατα τα οποία πριν λίγα χρόνια ήταν αδύνατον έστω και να διασχίσουν το µυαλό τους. Αυτό είναι το θείο σχέδιο, το οποίο µας οδηγεί στην αφύπνιση και στην µετάβαση, µας οδηγεί σε µια άλλη καλύτερη και δικαιότερη κατανόηση του κόσµου µας. Αυτή η διαφορετική κατανόηση τώρα πια είναι γεγονός αφού υπάρχει ήδη στην συνείδηση αρκετών ανθρώπων. Με µια συνείδηση και µε ένα µυαλό καλυµµένο από το πέπλο της άγνοιας και της χειραγώγησης, η κατανόηση πολλών πραγµάτων ώς τώρα ήταν ανέφικτη. Η εποχή του Υδροχόου, που είναι η εποχή του φωτός, ήρθε να ευνοήσει και να εδραιώσει αυτήν την κατανόηση. Η αφύπνιση για την οποία συχνά γίνεται λόγος, δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την επέκταση της συνείδησης µας. Όλα όσα µπορούµε να ανακαλύψουµε, να νοιώσουµε, να καταλάβουµε σήµερα ήταν αδιανόητα µέχρι πρόσφατα. Κάθε µέρα που περνά, εάν παρατηρήσουµε, θα δούµε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι µπαίνουν στη διαδικασία αυτής της διαφορετικής «κατανόησης». Και ενώ οι άνθρωποι ξοδεύουν άσκοπα το χρόνο τους, τίποτα από ότι βρίσκεται και κινείται γύρω µας δεν χάνει χρόνο. Όλα συµβαίνουν στην ώρα τους και για όλα υπάρχει ένας λόγος. Η µάθηση σε αυτό το σχολείο που λέγεται ζωή, έχει, όπως όλα τα σχολεία, τις τάξεις του και για αυτό ακριβώς το λόγο οφείλουµε να είµαστε επιµελείς. Εάν αποτύχουµε σε µια τάξη, η επόµενη θα µας φανεί πολύ πιο δύσκολη και η προσπάθεια που χρειάζεται να κάνουµε θα πρέπει να είναι πολύ µεγαλύτερη. Έτσι, καθένας µας, µετά από την αποφοίτηση του από το σχολείο της ζωής, θα είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και δεν υπάρχει κάτι πιο σωστό και δίκαιο από αυτό. Ας επικεντρωθούµε λοιπόν µόνο στο καλό και µε την πρόθεση του καλού. ∆εν χρειάζεται αυτή τη στιγµή να κάνουµε τίποτα παραπάνω από το να είµαστε άνθρωποι, να συµπεριφερόµαστε σαν άνθρωποι, να νοιαζόµαστε σαν άνθρωποι. Σε δύσκολες καταστάσεις δεν βοηθά τίποτα από όλα όσα έχουµε συνηθίσει να κάνουµε, δηλαδή η κριτική, η αγανάκτηση, η άρνηση, ο θυµός. Εάν όµως µπορούµε να στείλουµε φως και αγάπη, τότε µε µαγικό τρόπο θα δούµε ότι οι καταστάσεις µπορούν να αλλάξουν. Αν ξέραµε τις δυνατότητες που έχουµε µέσα µας, εάν µπορούσαµε να δούµε το µέγεθος της βοήθειας που λαµβάνουµε από το Θεό σε κάθε µας βήµα, θα µπορούσαµε να καταλάβουµε πόσο µεγάλη σηµασία έχει να επιλέξουµε µόνο το καλό και να µην τα παρατήσουµε αυτή τη στιγµή της δυσκολίας. Αντίθετα, να βάλουµε τα δυνατά µας και να κοιτάξουµε στο τέρµα του δρόµου που κυµατίζει η σηµαία της ελευθερίας µας. Το άθροισµα των εµπειριών και περισσότερο των προσπαθειών µας θα µας τοποθετήσει εκεί που πρέπει να είµαστε, στο φως ή στη σκιά. ∆εν εξαρτόµαστε από κανέναν και από τίποτα. Εξαρτόµαστε µόνο από αυτό που υπάρχει µέσα µας.
