«Δεν υπάρχει ανελκυστήρας, για να φθάσεις στην κορυφή πρέπει να ανέβεις σκαλοπάτια».
Επιγραφή σε σκαλοπάτια στη Χώρα της Νάξου.
Τι σχέση μπορεί να έχουν ο δήμαρχος της Νάξου και των Μικρών Κυκλάδων με τον δημότη Παύλο και ένα κορμοράνο;
Κι οι τρεις τους ζωγραφίζουν μοναδικές εικόνες στην καλοκαιρινή Νάξο.
Τις μικρές ορατές προσπάθειες της Δημοτικής Αρχής και της φιλοζωίας των Αξιωτών αποτύπωσα στις φωτογραφίες που παραθέτω.
Κάθε εικόνα τους, στέλνει ένα μήνυμα άμεσο ή έμμεσο σε ντόπιους και επισκέπτες.
Φαίνεται ότι τα μηνύματα αυτά είναι σεβαστά, αφού στη Χώρα δεν υπάρχουν…
• Γκράφιτι, συνθήματα και πανό,
• Σκουπίδια ή συσκευασίες έκθετες,
• Ηχορρύπανση από μηχανές,
• Αδέσποτα ζώα,
• Επαίτες,
• Μικροπωλητές.
Με αφορμή τα παραπάνω ρώτησα κι έμαθα ότι ο δήμαρχος, φαρμακοποιός το επάγγελμα, έχει καταγωγή την Απείρανθο, εκλέχτηκε για 2η φορά, κι εργάζεται για μεγάλα έργα. Για παράδειγμα φράγματα, δεξαμενές, βιολογικό, επέκταση του λιμανιού…
Το σημερινό σύντομο σημείωμα έχει μαρτυρίες από την καθημερινότητα του νησιού.
Κάθε μέρα του καλοκαιριού
Η καθημερινότητα στο μεγάλο νησί του αρχιπελάγους μας απαιτεί οργάνωση σε ύψιστο βαθμό… Κι αυτό, επειδή πολλές δραστηριότητες γίνονται ταυτόχρονα γύρω από την καρδιά της Χώρας, το λιμάνι.
Φανταστείτε ένα λιμάνι να δέχεται καθημερινά περισσότερα από 30 μεγάλα επιβατηγά πλοία. Οι καπετάνιοι τους συμμετέχουν σ’ ένα ακήρυχτο αγώνα ταχύτητας που κρατά μισό αιώνα, με έπαθλο ποιος θα πλαγιοδετήσει στις 2 θέσεις της προβλήτας. Χώρια τα κότερα, τα ιστιοφόρα, τα ψαράδικα και το πλοίο της άγονης γραμμής το Σκοπελίτη.
Τα λεωφορεία (ΚΤΕΛ, Τουριστικά, Ξενοδοχείων) να κάνουν αμέτρητα δρομολόγια. Πολλές δεκάδες φορτηγά και χιλιάδες από-επιβιβαζόμενοι από νωρίς το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα.
Σ’ αυτό το αέναο πανδαιμόνιο βλέπεις το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ να παραλαμβάνει φιάλες αίμα και ασθενείς, τους ταχυ-μεταφορείς να τρέχουν από σκάφος σε σκάφος και τους μικρο-ξενοδόχους να αγωνιούν για να εντοπίσουν τους πελάτες τους.
Κι εκεί γύρω στα μεσάνυχτα όταν αναχωρεί το τελευταίο σκάφος για Πειραιά αισθάνεσαι τη μοναξιά του Αιγαίου.
Κι όμως, για πολλούς το μεροκάματο δεν έχει τελειώσει. Ελάχιστα λεπτά μετά την αναχώρηση το τελευταίου πλοίου, στο λιμάνι φθάνει το απορριμματοφόρο. Στα στενά της Χώρας 100δες μικρά εμπορικά καταστήματα συνεχίζουν και μετά τα μεσάνυχτα. Πολλά έχουν προσωπικό με διπλές βάρδιες.
Άφησα τελευταία μια παρατήρηση που θα σας εκπλήξει… Αποδείξεις εκδίδουν όλοι μα όλοι οι καταστηματάρχες!
Λεζάντες υπάρχουν για τα μη προφανή των φωτογραφιών.
Συμπερασματικά
Δεν είναι όλα τέλεια στη Νάξο, όμως με εντυπωσίασαν:
• Η χρήση ντόπιων υλικών όπου ήταν δυνατόν.
• Η προώθηση των ντόπιων προϊόντων.
• Η ναυτοσύνη των καπεταναίων και των πληρωμάτων.
• Η αντοχή των γυναικών – λιμενικών που εργάζονται στο λιοπύρι κάθε μέρα.
• Η λειτουργία κινηματογραφικής λέσχης με δωρεάν προβολές.
• Τα 60 πέτρινα και ξύλινα παγκάκια στο λιμάνι.
• Κι ο κορμοράνος της Πορτάρας που δεχόταν ψάρια από το χέρι του Παύλου του Αξιώτη.
