Είχα τη τύχη να γνωρίσω µέσω της εργασίας µου ως υπεύθυνος γραφείου Τύπου της Μόνιµης Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Στρασβούργο και της ελληνικής Πρεσβείας µας στο Λουξεµβούργο, πολύτιµους φίλους µε πολύ θετική προσφορά για την εικόνα της χώρα µας στον κόσµο. Ενας απ’αυτούς ήταν και ο κ. Guy Wagner.
Καθηγητής φιλολογίας, συγγραφέας, µεταφραστής, διευθυντής θεάτρου, δηµοσιογράφος. ∆ηµιουργός του καλοκαιρινού ελεύθερου πανεπιστηµίου τεχνών και επαγγελµάτων του Λουξεµβούργου. Μελετητής ευρωπαίων µεγάλων συνθετών, συντάκτης της πρώτης βιογραφίας στα γερµανικά του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και στα ελληνικά ‘’Μίκης Θεοδωράκης: Μια ζωή γιατην Ελλάδα’’. ∆ηµιουργός και διαχειριστής της τρίγλωσσης ιστοσελίδας αφιερωµένης στη ζωή και στο έργο του µεγάλου Ελληνα συνθέτη. Παραγωγός εκποµπής στο δηµόσιο πολιτιστικό ραδιόφωνο της φίλης χώρας και δηµιουργός του πολιτιστικού ένθετου Kulturissimo, της καθηµερινής εφηµερίδας Tageblatt, εβδοµαδιαίου τότε που συνεχίζει ως µηνιαίο η σύζυγός του, µεταξύ άλλων. Ο ανιδιοτελής αυτός φίλος έφευγε από τη ζωή σαν σήµερα 17 του Μάη αφού πάλεψε για 10 χρόνια µε µια βαριά και ανίκητη, όπως αποδείχθηκε, αρρώστεια.
Στο Kulturissimo δεν αναφερόταν µόνο στη ζωή και στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη αλλά και σε όλη την αξιοπρόσεκτη πολιτιστική δηµιουργία της χώρας µας. Κι όταν αυτή η προβολή γίνεται από ξένους ανεξάρτητους δηµοσιογράφους ή φορείς, η επίδρασή της είναι πολύ µεγαλύτερη και αποδεκτή από όταν γίνεται από επίσηµους κρατικούς φορείς. Πιστός και σταθερός πάντα σύντροφός του ήταν η αγγλικής καταγωγής σύζυγός του Ariel Parker-Wagner µεταφράστρια στο ∆ικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που εδρεύει στο Λουξεµβούργο.
Η κυρία Αριέλ Πάρκερ-Βάγκνερ συνεχίζει να τιµά το σύζυγό της και τον Μίκη Θεοδωράκη, λαµβάνοντας την πρωτοβουλία µε την ευκαιρία των 100 χρόνων από τη γέννηση του, σε συνεργασία µε άλλους ελληνικούς ή φιλελληνικούς φορείς του Λουξεµβούργου για τη διοργάνωση µια µεγάλης µουσικής εκδήλωσης στο κέντρο της ευρωπαϊκής πρωτεύουσας στις 11 του ερχόµενου Ιούνη.
Ηταν τέτοια και τόση η εκτίµηση του Μίκη Θεοδωράκη στον Γκυ Βάγνερ που όταν πέθανε έγραψε τα εξής που αξίζει να µοιραστούµε.
«Αγαπητέ µου Φίλε
∆εν µπορώ να πιστέψω ότι µε άφησες για πάντα. Εσύ που µε την αγάπη και τη φιλία σου ήσουν το πιο πολύτιµο στήριγµα µου από τη στιγµή που σε γνώρισα, περίπου 43 χρόνια πριν, µέχρι τη στιγµή που σε χάνω για πάντα.
Είµαι ευγνώµων που πιστέψατε στη µουσική και στη δουλειά µου, συχνά µόνος ενάντια σε όλους τους άλλους, και µε υποστηρίξατε στις πιο δύσκολες στιγµές της ζωής µου. Τόσο πολύ που σε κάποια σηµεία ένιωσα ότι πρέπει να συνεχίσω να προχωράω έστω και για οτιδήποτε άλλο τουλάχιστον για να δικαιολογήσω τον αγώνα σου και να σου δώσω χαρά.
Αλλά δεν είναι µόνο η ισχυρή σου διάνοια, η βαθιά µάθηση και η ατσάλινη θέλησή σου, που σε ξεχωρίζουν από τους άλλους ανθρώπους, ήταν πάνω απ’όλα η µοναδική αρχοντιά της ψυχής σου και η ακεραιότητα του χαρακτήρα σου.
Ησουν ένα ασυµβίβαστο άτοµο και ένα άτοµο µε ακεραιότητα: µεγάλες αρετές, σπάνιες στη σκοτεινή µας εποχή. Αρετές που µε φώτισαν και µε καθοδηγησαν στα δύσκολα µονοπάτια της ζωής µου.
Πόσο ευχαριστηµένος, πόσο ευλογηµένος ήµουν, αγαπητέ µου φίλε, που σε γνώρισα και ήµουν κοντά σου και στην πιστή, άξια και πολύτιµη σύντροφό σου την αγαπητή µας Αριέλ
Και τώρα έφυγες και µε άφησες µόνο, χωρίς την πολύτιµη αγάπη σου, την ακλόνητη πίστη σου, που ίσως ήταν µερικά από τα πιο πολύτιµα δώρα που µου έδωσε η ζωή.
Τώρα σε βλέπω και σε αγκαλιάζω, έστω κι από µακριά, για τελευταία φορά. Αλλά πρέπει να ξέρεις
πως στο µακρινό σου ταξίδι, ο αγαπηµένος σου φίλος Μίκης θα είναι πάντα µαζί σου. Η µεγάλη µου αγάπη, η ευγνωµοσύνη µου, ο βαθύς σεβασµός µου, οι σκέψεις µου, οι ευχαριστίες µου, και πάνω απ’ όλα η Μουσική µου, που τόσο αγαπησατε και πιστέψατε θα σε συντροφεύουν για πάντα.
Αντίο αγαπηµένε µου φίλε
Μίκης Θεοδωράκης».
Κι ο Γκυ Βάγκνερ είχε ζητήσει στην κηδεία του να τον αποχαιρετήσουν µε το “Της αγάπη αίµατα” του Μίκη Θεοδωράκη. Ο αείµνηστος και ανιδιοτελής φίλος µας µου είχε αναθέσει να τον επροσωπήσω στο συνέδριο “Μίκης Θεοδωράκης. Ο άνθρωπος, ο δηµιουργός, ο µουσικός, ο πολιτικός , ο Κρητικός, ο Οικουµενικός” που έγινε στα Χανιά το 2005 και να διαβάσω το κείµενό του που κατέληξε µε τη φράση «Η φιλία του Θεοδωράκη είναι ένα από τα πολυτιµότερα δώρα που µου έχει δώσει η ζωή, και το γεγονός ότι µου αφιέρωσε την τελευταία του παρτιτούρα, την µουσική για τη ‘‘Μήδεια’’, αποτελεί απτή απόδειξη αυτής της φιλίας. Η ευγνωµοσύνη µου είναι τόσο απέραντη, όσο και το βάθος αυτής της φιλίας. ‘’
Η χώρα µας των 11 εκατοµµυρίων κατοίκων σε ένα πλανήτη των πάνω από 7 δισεκατοµµύρια δεν θα είναι ποτέ µια χώρα µε µια αχανή έκταση και ένα τεράστιο πληθυσµό. Κερδίζει όµως όταν παραµένει µια τεράστια πνευµατική δύναµη µέσα από τα έργα προσωπικοτήτων όπως ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Νίκος Καζαντζάκης, η Μελίνα Μερκούρη,ο Μίκης Θεοδωράκης και άλλοι που χαίρουν της εκτίµησης και της αναγνώρισης µεγάλων ανδρών των Γραµµάτων και των Τεχνών όπως του Γκυ Βάγκνερ, για την προσφορά της σύγχρονης Ελλάδας στο πανανθρώπινο πολιτιστικό γίγνεσθαι.
Γι’αυτό πρέπει να τους θυµόµαστε και να τους τιµούµε για να διατηρούµε αφ’ενός την αυτοεκτίµηση ως λαός, και αφ’ετέρου να έχοµε την πολύτιµη εκτίµηση και τη στήριξη των άλλων συναθρώπων µας όπου Γης.
