Θύµωσαν τα ξερόσταχα κι οι θυµωνιές κι αρχίσαν να ανακατεύονται αναµετάξυ τους. ∆εν ήταν µόνες, ολο το χωριό ανάστα ο Κύριος ήταν. Ε, άµα δεν φυσούσε στο χωριό που θα φυσούσε στη πόλη; Στη πόλη έχει απαγορευτικό ο αέρας. ∆εν πάει σχεδόν ποτέ. Σιγά µην κουτουλάει από τοίχο σε τοίχο να µατώνει. Έτσι στριµωγµένους έχουν τους τοίχους οι ανθρώποι, µπάς και χάσουν κανένα πόντο ιδιοκτησίας και µετά τι θα γενούµε! Έτσι λοιπόν ο αγέρας µένει στο χωριό που έχει άπλα. ∆εν ξέρω για τους άλλους ανέµους µα ο δικός µας εδώ πέρα, δεν πατάει στην πόλη.
Η πόλη αναµάζωξε πρόσωπα που δεν του κάνουν κέφι, ούτε του καθαρού αέρα ούτε κανενός. Κανενός σας λέω, ούτε αυτών που διάλεξαν να µένουν στην πόλη. Μένουν συγκεντρωµένοι άνθρωποι, µαγαζιά, δουλειές, αυτοκίνητα, αστυφυλάκοι, δικαστήρια, εισαγγελείς. Όλοι µαζεµένοι κοντά-κοντά είναι, αλλά ούτε γνωρίζονται και ούτε χαιρετιούνται.
Μετά τα βάζουν µε τον Αργύρη, που τον έδιωξε η µοίρα κι’ αυτόν απ’ το χωριό και τον έστειλε στην πόλη. ΤρελλοΑργύρη τον φωνάζουν γιατί τους ελέγχει.
-Τι την θέλετε την πόλη µωρέ; (τους φωνάζει). Καλά δεν ήσασταν στα χωριά σας; ∆ώστε µου µωρέ ένα µέτρο γής, ένα γιατάκι στο χωριό, ίσα να µε χωράει ξαπλωτό κι έφυγα. ∆εν βλέπετε ότι µιζεριάσατε στην πόλη; ∆εν βλέπετε ότι από ανθρώποι γίνατε απάνθρωποι;
Τι τα θές. Όσο και να φωνάζει ο Αργύρης, τόσο µεγαλώνει η πόλη. Ακριβαίνουν τα σίδερα, τα µπετά, το πετρέλαιο που ανάθεµά το, και όλα πάνε στα ύψη. Το πιο δυσάρεστο από όλα είναι τα νέα παιδιά. Γεννιούνται σε ένα τόπο που νοµίζουν πως αυτό είναι το φυσιολογικό. Φασαρία, καυσαέρια, µπετό και κρυµµένος ουρανός. ∆εν είναι έτσι παιδιά µου. Αλλιώς ήταν η ζωή. Και όσο πιο ανθρώπινη ήταν στα χωριά, τόσο πιο υποφερτή ήταν στη πόλη. Τι; Υπήρχε φτώχια; Όχι κάνετε λάθος. Την φτώχια την ανακάλυψε ο πλούτος για να περηφανεύεται πως είναι ανώτερος. Αλλά ανώτερος δεν είναι αυτός που έχει περισσότερα γρόσια. Ανώτερος είναι αυτός που έβαλε κάτω τον εαυτό του και τον νίκησε. Αυτός που αριστεύει στα δύσκολα, τα υψηλά, τα αιώνια.
Σήµερα υπάρχει φτώχια που την φέρνει το κυνήγι του πλούτου. Οι ανθρώποι έχουν πέσει µε τα µούτρα να τον κυνηγάνε και δεν τον φτάνουνε ποτέ. Κι’ αν τον φτάσουν έρχεται ο φορατζής, η τράπεζα και στα παίρνει πίσω. Παρεκτός κι’ αν είσαι µε τον νόµο του πλούτου και σε γνωρίζουν σκιές κρυµµένες, ανώνυµες στους τοίχους της πόλης και σε σώσουν. Μέσον; Ρουσφέτι; Στραβά µάτια; Όπως θέλετε πέστε το, εξ’ άλλου ένα όνοµα έχει. Σαπίλα. ∆ηλαδή έφυγε η κοπριά από τά λάχανα και πήγε στα λεφτά. Αυτός είναι ο υλικός πλούτος.
Τι; Το τραβήξαµε; το πήγαµε πολύ µακριά; Έτσι πάει από µονάχο του. ∆είτε το!
Η µόρφωση έγινε άφαντη!
Η αρετή περίγελως.
Η πίστη και η απιστία ένα ίσωµα.
Η ελευθερία υπο διωγµόν.
Η Ελλάδα κακοτοπιά, γι αυτό και πάει για κατάργηση.
Τελικά ο τρελός µάς έβαλε τα γυαλιά.
Του καλού µας Αργυράκου, άκουσε την επιθυµία του ο κοινοτάρχης και του έδωσε το καλύβι του συγχωρεµένου του πατέρα του στο χωριό να µένει. Έφυγε λοιπόν από την πόλη και πήγε στο χωριό. Εκεί έχει ησυχία, δεν ουρλιάζουν τα πάθη και δεν παραξεφωνίζει το συµφέρον. Οι διαφορές των ανθρώπων παραµένουν ίδιες αλλά πιο ταπεινές. Ο άνθρωπος µπορεί να ξυπνήσει χωρίς ψωµί και να το µπορέσει. Αλλά χωρίς διαφορές δεν µπορεί να ζήσει. Και κάπου ψηλά στον ουρανό, κρεµασµένη µια ελπίδα, περιµένει να την ξεκρεµάσουµε να µας λυτρώσει. Την βλέπουµε καθηµερινά. Την σχεδιάζουν µε το πέταγµά τους τα χελιδόνια, την χρωµατίζουν τα σύννεφα, τα δροσίζει η πρωινή δροσοσταλιά κι όλα µαζί τα αγκαλιάζει ένας καταγάλανος ουρανός και εµείς τα αγνοούµε. Αλλά κάτι µας λέει ο Αργυράκος.
ΑΣ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ
Πάντως µην φανταστείτε κάτι άλλο για εµένα τον Αργύρη. Ακόµη κι αν γύρισα στο χωριό η πόλη σαν ιδέα µου αρέσει! Ναι µου αρέσει και πείτε µε τρελλοΑργύρη. Αυτό που δεν µου αρέσει, είναι η κοινωνία που δηµιούργησαν οι άνθρωποι στην πόλη. Είναι όµορφο να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι µαζί, να βοηθάει ο ένας τον άλλον και να µην αισθάνονται µοναξιά ενώ είναι χιλιάδες. Επίσης µου αρέσουν κάποιοι ανθρώποι που οι ιδέες τους, οι σκέψεις, ο λόγος και η πράξεις τους βρίσκονται σε απόλυτη συµφωνία και οι ίδιοι ζούν σε απόλυτη αρµονία. Μια καλή αρχή είναι να δοκιµάσουµε την Αγάπη και θα δούµε πως έτσι αρχίζει η ζωή. Επίσης είναι χρυσός και κάπως έτσι αρχίζει και ο πλούτος!
