Στα Χανιά το ζητούμενο ήταν καταρχήν ο ντόρος.
Όλοι θυμάστε πόσο ντόρο έκανε η δημοτική Αρχή μετά την εκλογή στις τελευταίες εκλογές. Τα δύο πρώτα lock down δεν τους είχαν επιτρέψει να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, αλλά «ο βήχας και το ταλέντο δεν κρύβονται».
Ντόρος λοιπόν παντού. Όπως λέγανε πιο παλιά «Ντου από παντού».
Γι’ αυτούς, βλέπετε, η μιζέρια πίστευαν ότι ήθελε παρέα. Και επειδή μας είχαν κόψει τις βόλτες, μας έκανε παρέα το ταλέντο τους στον ντόρο.
Το ταλέντο για να πιάσει τόπο στα Χανιά πρέπει να είναι σπαραξικάρδιο.
Θέλει και το δικό του μελό το δικό τους ταλέντο.
Μετά από δύο χρόνια άρχισαν τις ατραξιόν… χωρίς συνταγματολόγους.
Έτσι, φθάσαμε σήμερα στο σημείο αυτή η παράσταση πια να κόβει λίγα εισιτήρια.
Αυτό που ζητώ είναι άλλη μια ατραξιόν, πιο πολλή ατραξιόν – να γίνει όλη μου η ζωή ατραξιόν.