Νάιλον ντέφια, ψόφια κέφια

Ήταν ένα τραγουδάκι που έλεγε σε μια στροφή «μας βαράνε ντέφια ή μήπως δεν σ’ αρέσει;»
Αν ρωτήσετε αρκετούς Eλληνες θα σας απαντήσουν στην κρητική διάλεκτο ότι μας λαλούν…
Αντιλαμβάνομαι το βάρος της τροπής των γεγονότων. Οι Ελληνες είχαν μάθει αλλιώς και αλλιώς τους προέκυψαν τα πράγματα.
Εκεί στις αναμεσάδες, ανάμεσα στους ανθρώπους και τα “πράγματα” βρισκόμαστε τώρα. Η αναμεσάδα αυτή, κυοφορεί μιαν αλλαγή, αδήριτη ιστορική ανάγκη, μετά από πολύ χρόνο, νωχελικής ενατένισης της πραγματικότητας.
Ποιοι μας βαρούν τα ντέφια; Εδώ υπάρχει μια εύκολη και μια δύσκολη απάντηση. Η εύκολη απάντηση, βγαίνει εύκολα, αλλά πάντα διαψεύδεται. Η δύσκολη απάντηση ευθύνης, ξεστομίζεται με κόπο, αλλά σε βάθος χρόνου δικαιώνεται.
Ολοι ψάχνουν, εν τέλει, τη δική τους “Ιφιγένεια”. Η πιο βολική “Ιφιγένεια” είναι αυτή που μεταθέτει το βάρος αλλού. Ανθ’ ημών Γουλιμής.
Περάστε, ψεκάστε, τελειώσατε. Πάντα, όμως, κάτι μένει…