Να ζήσετε ευτυχισμένοι!

Ήτανε λέει σα βγαλμένο μέσα από ένα μυθιστόρημα των Μακεδονομάχων. Ενας Κρητικός, ο Παρασκευάς Περάκης και μια Μακεδονίτισσα η Νάντια Αϊβάτογλου, αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο Παρασκευάς (σαν εκείνο τον Παρασκευά του Ροβινσώνα Κρούσο) ένας Κρητικός που εύκολα πέφτει στη φωτιά για… ένα “άδειο πουκάμισο” και η Νάντια, μια ελαφίνα που σκαρφαλώνει στην βεράντα του σπιτιού της όταν όλοι οι άλλοι της λένε απλά “Μην το κάνεις…”
Και αυτοί οι δυο άνθρωποι -του άνω θρώσκω- είπαν “εντάξει ερωτευτήκαμε, πάμε παρακάτω”.
Όλα είναι δρόμος, Νάντια.
Αυτόν τον δρόμο (αυτή την ανηφοριά) θα τη διαβείς μαζί με τον λεβέντη σου.
Μετά θα ‘λθουν τα παιδιά να τιτιβίζουν στο σπίτι.
Με τις ξόβεργες μπορείς να πιάσεις τα πουλιά, Παρασκευά, όχι το κελάηδισμά τους.
Τα παιδιά, τα παιδιά…
Τούτος ο τόπος έχει ολάκερη ανάγκη από παιδιά.
Έτσι δεν είναι; Να γυρίσετε στα Χανιά, να στήσετε το κονάκι σας, να τρυπήσουν οι τοίχοι από τα γέλια των παιδιών, να γίνουν τα κουμάντα, όπως πρέπει να γίνουν…