Όταν άκουσα τα νέα για τις σοβαρές κατηγορίες κακοποίησης ανηλίκων στην “κιβωτό”, ομολογώ πως ένιωσα ότι κάτι σπάει μέσα μου. Δεν ξέρω αν οι κατηγορίες ευσταθούν ή αν μπορούν να σταθούν στο δικαστήριο. Απλά είναι τέτοιο το άδειασμα που αισθάνεσαι, γιατί βλέπεις ότι δεν έχει από πού να πιαστεί η κοινωνία. Μην ξεχνάτε ότι ο Αντώνιος είναι πρώτα απ’ όλα παπάς.
Μου φαίνεται -όπως παραδέχονται και οι ειδικοί- ότι είναι μπόλικη η σαπίλα γύρω μας. Περισσότερη απ’ όση αντέχεται. Σκεφθείτε μόνον πόσες πολύκροτες υποθέσεις δεν απασχόλησαν τον τελευταίο χρόνο την επικαιρότητα.
Η ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών για τον πατέρα Αντώνιο ήταν πολύ σκληρή. Αυτό κάτι δείχνει, μα όλοι ξέρουν πόσο μειλίχιος και μετριοπαθής είναι ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος.
Αυτή η υπόθεση με την “κιβωτό”, όμως, δεν πρέπει να συμπαρασύρει ό,τι υγιές έχει απομείνει σε αυτόν τον τόπο για την προστασία των ανήλικων παιδιών.
Η πολιτεία πρέπει αμέσως να αναλάβει δράση και να δώσει με ταχύτητα λύσεις.
Με τα παιδιά, έχουν όλοι τεράστιες ευθύνες. Μην οδηγηθούμε σε έναν ισοπεδωτισμό που θα μας κάνει να αμφισβητούμε τα πάντα.
Αυτό βλάπτει τη συνοχή της κοινωνίας. Όταν μια δομή προστασίας ανηλίκων γιγαντώνεται, πρέπει να υπάρχουν τακτικοί έλεγχοι. Δεν είναι όλα χρήμα.
Νομίζω ότι όλοι τώρα πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας εγκαίρως. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.