Προς υπευθύνους της Πολιτείας, προς κάθε δυνατό άτομο που μπορεί να αγωνιστεί ενάντια στην αδικία, προς νομοθέτες
Κύριοι,
δηλώνω ότι δε θέλω επίδομα φτώχειας!
Δε θέλω έκπτωση λύπης στον λογαριασμό της ΔΕΗ!
Δε θέλω φάρμακα και φαΐ με κουπόνια!
Δε θέλω κάρτα φτώχειας για δωρεάν διαδρομές με τη συγκοινωνία.
Δε θέλω ειδική έκπτωση ανέργου!
Δε θέλω επίδομα ανεργίας!
Θέλω δουλειά! Θέλω όμως να με φτάνει να ζω αξιοπρεπώς εγώ και τα παιδιά μου με τον μισθό που θα παίρνω.
Ολα τα επαγγέλματα να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο!
Χωρίς τη νοσοκόμα, τον αγρότη, τον σιδερά, τον ψαρά, τον κτηνοτρόφο, τον ταξιτζή να μας περιμένει, τον φαρμακοποιό, τον δάσκαλο, την καθαρίστρια, την υπάλληλο στις Υπηρεσίες δεν θα μπορούσες και εσύ που έχεις την καθαρή και προσοδοφόρα δουλειά σου να την ακολουθήσεις. Δεν θα μπορούσες να αφιερώσεις ούτε δύο ωρίτσες ημερησίως στην καριέρα σου, στο επάγγελμά σου, αν δεν υπήρχαν όλα τα άλλα.
Θα έπρεπε να βρεις χρόνο να φυτέψεις κήπο, να φτιάξεις τα παπούτσια σου, να ράψεις τα ρούχα σου, να διαβάσεις τα παιδιά σου, να μαγειρέψεις, να καθαρίσεις τον χώρο σου, να χτίσεις, να επιδιορθώσεις ζημιές και χιλιάδες άλλα Ομως έτσι θα ζούσαμε όλοι σε ένα στάσιμο περιβάλλον, χωρίς υποδομή, παροχές, πολιτισμό.
Πού θα έβρισκες, λοιπόν, χρόνο για πολιτική; Πού θα έβρισκες χρόνο να ασχοληθείς με τα πολιτιστικά, τη δικηγορία ή για να διοικήσεις την επιχείρησή σου δημιουργικά;
Εργάτες χιλιάδων ειδικοτήτων παράγουν όλα τα έργα στον κόσμο! Για βάλτε με το μυαλό σας όλα τα επαγγέλματα που χρειαζόμαστε. Είναι χιλιάδες!
Σε έναν πολύ καλά δεμένο κοινωνικό ιστό, ξεκινάμε όλοι την ίδια στιγμή την εργασία μας, καθένας στο πόστο του.
Κάθε μέρα! Ολο τον χρόνο!
Παράγουμε, δημιουργούμε, κατασκευάζουμε και όλοι μαζί σε έναν κύκλο, δίνουμε και παίρνουμε υπηρεσίες.
Γιατί λοιπόν να υπάρχει αυτή η τεράστια διαφορά αποδοχών; Μιλάω για τους υπαλλήλους κάθε τομέα.
Μήπως θα πρέπει να υπάρξει επανεκτίμηση της προσφοράς;
Κανείς, μα κανείς, δε θα έκανε τη δουλειά που έχει, αν δεν υπήρχαν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι που μας δίνουν φαγητό και ρούχα. Δε θα είχαμε ποιότητα ζωής, αν δεν υπήρχαν οι γιατροί, οι νοσοκόμες, οι ερευνητές και άλλοι.
Το επιχείρημα κάποιων ότι σπούδασαν δεν υφίσταται, διότι και τότε, όλα τα χρόνια των σπουδών, είχαν μια κοινωνία σε ρυθμό παραγωγής, να τους προσφέρει τα πάντα, μέχρι να μπουν και αυτοί στην παραγωγή!
Ας μην πούμε για τις ευκαιρίες σπουδών που δεν είναι ίδιες σε όλους!
Αρα, λοιπόν, δεν μπορείς να σπουδάσεις, να εργαστείς, να διασκεδάσεις, να δημιουργήσεις, αν δεν υπάρχουν όλοι οι άλλοι.
Γι’ αυτό θα πρέπει η Πολιτεία να εξισώσει τους μισθούς όλων των ειδικοτήτων, αφού όλοι έχουν ανάγκη από όλους τους υπολοίπους. Με μοναδική διαφορά, στα επαγγέλματα που πραγματικά είναι επικίνδυνα.
Μαίρη Κουτρούλη – Σκαμνάκη,
ιδιωτ. υπάλληλος – συγγραφέας
