Μη σταµατήσουµε να µιλάµε για τη στέγη

Νοµάδες… στον τόπο τους όλο και περισσότεροι Χανιώτες, µε µια πόλη να έχει αφεθεί στον “αυτόµατο πιλότο”, αναφορικά µε τη διαχείριση του οξυµένου στεγαστικού προβλήµατος.
Την πραγµατικότητα αυτή, που αρνείται να κοιτάξει κατάµατα η δηµοτική Αρχή Χανίων (δηλώνοντας πρόσφατα «αναρµόδια»), αποτύπωσε η έρευνα για τη στεγαστική κρίση που παρουσιάστηκε στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ.
Κι είναι µια κρίση που δεν διαµορφώνεται από τον «νόµο της αγοράς» αλλά από συγκεκριµένες επιλογές. Ένας στρατηγικός σχεδιασµός που περιλαµβάνει έργα, αναπλάσεις, χωροθετήσεις, ακόµα και πολιτιστικά δρώµενα, προσανατολισµένα όλα στην ικανοποίηση των αναγκών της τουριστικής βιοµηχανίας, αγνοώντας όµως παράλληλα τις ανάγκες των µονίµων κατοίκων, των εργαζοµένων και των φοιτητών αυτής της πόλης.
Μετά την παλιά πόλη, το κέντρο των Χανίων γίνεται κι αυτό αφιλόξενο για τους κατοίκους, µε τις γειτονιές και τα τοπόσηµα να χάνουν την ταυτότητα και τη φυσιογνωµία τους. Χώροι όπως το πάρκο Ειρήνης και Φιλίας, συνειδητά απαξιώνονται µέσω της εγκατάλειψης, µέχρι οι πολίτες να… χωνέψουν ότι δεν υπάρχει γι’ αυτούς κάτι φιλόξενο σε αυτό τον τόπο.
Μια έρευνα λοιπόν ενός εργατικού σωµατείου, που θα έπρεπε ο ίδιος ο ∆ήµος Χανίων να έχει εκπονήσει, έρχεται πλέον να χτυπήσει την… πόρτα του ∆ηµαρχείου αλλά και κάθε δική µας πόρτα.
Γιατί αν αυτή τη συζήτηση δεν την κρατήσουµε εµείς οι Χανιώτες “ζωντανή”, µην περιµένουµε τίποτε να αλλάξει.