Η Κρήτη, µε την πλούσια ιστορία αιώνων, έχει οικοδοµήσει τη στέρεη εθνικοτοπική της ταυτότητα και κουλτούρα µε το αξιακό σύστηµα που της µετάγγισαν ογκόλιθοι της πολιτικής, της διανόησης, του πολιτισµού και των ηρωικών σταθµών: o Eλευθέριος Βενιζέλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Κώστας Μουντάκης, ο Βιτσέντζος Κορνάρος, ο Νίκος Ξυλούρης, ο Παντελής Πρεβελάκης, ο ∆οµίνικος Θεοτοκόπουλος (EL GRECO), ο αείµνηστος φωτισµένος ιεράρχης Ειρηναίος, ιδρυτής της Ακαδηµίας στο Κολυµπάρι και των Εταιρειών Λαϊκής Βάσης (ΑΝΕΚ- ΕΤΑΝΑΠ), το Αρκάδι, η Μάχη της Κρήτης κ.ά.
Και σήµερα, Κρήτη δεν είναι ο «φραπές» και ο «χασάπης», αλλά οι φιλόξενοι κάτοικοί της, ο πολιτισµός τού «κέρασέ τον» στα κρητικά καφενεία, του «κόπιασε να πιούµε ένα κρασί» (το κρασί µπορεί να έχει και αντικριστό και σφακιανή πίτα…), τα µαγευτικά νανουρίσµατα του Λουδοβίκου των Ανωγείων, η µελωδική φωνή του Βασίλη Σκουλά, η εκρηκτική του Χαρούλη, οι γάµοι-λαϊκά πανηγύρια µε το γαµοπίλαφο. Και, βέβαια, το κραταιό πανεπιστήµιό της, τα Ερευνητικά της Κέντρα µε τους κορυφαίους ερευνητές τους, το Ίδρυµα ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ µε τον εµπνευσµένο ∆ιευθυντή του, τον Νίκο Παπαδάκη. Είναι, ακόµα, τα Μουσεία της (αρχαιολογικά, λαογραφικά, ιστορικά), του Νίκου Καζαντζάκη στο Ηράκλειο, Τυπογραφίας του Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη στα Χανιά και Φυσικής Ιστορίας στο Ηράκλειο –τα δύο τελευταία είναι από τα σπουδαιότερα στην Ευρώπη-, το «Πανεπιστήµιο των Ορέων» στα Ανώγεια, του π. Πρύτανη Ιωάννη Παλλήκαρη, οι λογοτέχνες της, ο «Μεθυστής» του Καλπούζου, οι ικανοί δήµαρχοί της που έχουν δηµιουργήσει πεντακάθαρες και πανέµορφες πόλεις (η σύγκριση µε την πόλη που ζω µού προκαλεί κατάθλιψη…), οι χιλιάδες πολιτιστικοί της Σύλλογοι που κρατούν όρθιες σαν τον Ψηλορείτη και ανθεκτικές σαν τις Μαδάρες τις πλούσιες παραδόσεις της.
Εχοντας αγροτική καταγωγή, µεγαλωµένος σε ένα µικρό χωριουδάκι τριών οικογενειών στον ορεινό Μυλοπόταµο, δίπλα στον Ψηλορείτη, από περήφανους και έντιµους αγρότες γονείς -«καθαρό κούτελο» µάς δίδαξαν αυτοί οι ωραίοι άνθρωποι, αγωνιστές της ζωής-, είµαι περήφανος για την καταγωγή µου και τους ανθρώπους του νησιού «µου» , αλλά ντρέποµαι για τους ελάχιστους που το µαγαρίζουν.
Αλήθεια αγαπητέ Κρητικέ Πρωθυπουργέ, έχετε αποµακρύνει από το κόµµα σας τον «φραπέ» και τον «χασάπη» ή περιµένετε πρώτα να καταµετρήσετε τα αιγοπρόβατα του Όθωνα και τα αγροτεµάχια του Καποδίστρια; Ελπίζω να µην ξαναδούµε τα στελέχη σας αγκαλιά µε τον «φραπέ» και τον «χασάπη» να πίνουν τσικουδιές και να ανταγωνίζονται για «άσπρο πάτο»… Το ίδιο ερώτηµα απευθύνεται και στους ηγέτες των άλλων κοµµάτων, γιατί υποψιάζοµαι ότι και αυτοί, κάποιον «φραπέ» ή κάποιον «χασάπη» και εκτός Κρήτης θα έχουν στις τάξεις τους για να τους φέρει ψηφαλάκια…
Βοηθήστε όλοι να ξεµαγαριστεί το νησί, να ξεµαγαριστεί η Ελλάδα, να ξεπλύνει τη µεγάλη ντροπή και να στηρίξει τους πραγµατικούς έντιµους αγρότες που κρατούν την Ελλάδα όρθια και την προµηθεύουν µε τα προϊόντα του τεράστιου µόχθου τους.
Οµότιµος καθηγητής Πανεπιστηµίου Πατρών
Αξιότιμε κ. καθηγητά, είμαστε η γενιά που είχε την τύχη να μεγαλώσει στην Κρήτη “με το καθαρό κούτελο” όπως λέτε. Μας πήρε από το χέρι μια κοινωνία που μόλις είχε υπερασπιστεί τις αξίες και την αξιοπρέπεια της δίνοντας τον υπέρ πάντων αγώνα , ενάντια στην στην φασιστική βαρβαρότητα όλων των αποχρώσεων (μην λησμονούμε και αυτούς που ήλθαν να ισοπεδώσουν ότι είχαν αφήσει όρθιο τα πάντσερ του Γκουντέριαν). Μια κοινωνία που μετά την καταστροφή ανασκουμπώθηκε και έστιψε την πέτρα για να ανοικοδομήσει και να “σουλουπώσει” τον τόπο. Πως άρχισε η διάβρωση τόσο εργατικών και υπερήφανων ανθρώπων ; Η απάντηση είναι απλή, πάσης χρήσεως και παντός καιρού. “Follow the money” που λένε και στο χωριό μου που είναι ψηλότερα από το δικό σας στα Λευκά ‘Όρη. ΄Οταν η χώρα μας απέκτησε την δυνατότητα να χειριστεί τεράστια κεφάλαια (πακέτα Ντελόρ, πακέτα Σαντέρ,Μ.Ο.Π., δώσε και μένα μπάρμπα επιδοτήσεις και ευνοϊκές χρηματοδοτήσεις) δημιούργησε ένα κακό προηγούμενο. Αν εξαιρέσει κανείς τον αξιόλογο πολιτικό αείμνηστο Θ.Πάγκαλο , ο οποίος τόλμησε να κάνει την απαραίτητη αυτοκριτική για την σχέση πολιτικού συστήματος και πολιτών, οι άλλοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα θεραπεύσουν το καρκίνωμα με ασπιρίνες. Δυστυχώς εδώ έχουμε επαλήθευση της μακαρίτησας της γιαγιάς μου που συχνά έλεγε : “Σαν μάθει ο σκύλος στα πετσιά, όλα πετσιά γυρεύει “. Μένει να δούμε αν κάποιος έχει τα απαραίτητα άντερα να το διορθώσει. Εν τω μεταξύ και εμείς ως πολίτες του υπερήφανου τούτου τόπου, τιμώντας τους μεγάλους που γέννησε η ιδιαιτέρα μας πατρίδα ,και που αναφέρονται στο προοίμιο του σημειώματος σας ,οφείλουμε να δούμε το πρόβλημα στις σωστές του διαστάσεις ,οι οποίες υπερβαίνουν τις κομματικές καντρίλιες και θίγουν άμεσα τους συντελεστές ισχύος της χώρας μας , με ότι αυτό συνεπάγεται ( ιδιαιτέρως στους καιρούς και στο περιβάλλον που ζούμε)………………Με εκτίμηση