Ινδιάνικα χωριά και πόλεις της ισπανικής αποικιοκρατίας, Μάγια, Αζτέκοι και κονκισταδόρες. Αντιθέσεις τρομερές και γοητευτικές μαζί, σε ένα συναρπαστικό οδοιπορικό γεμάτο χρώμα και ιστορία.
Το Μεξικό συχνά το θεωρούμε Λατινική Αμερική. Δεν είναι. Ακριβώς ανάμεσα στη Βόρεια και τη Νότια Αμερική, στο ποδαράκι που τις συνδέει, είναι μια τεράστια χώρα με τρομερές αντιθέσεις. Χιλιόμετρα με κακτοδάση, αλλά και τροπική ζούγκλα. Ηφαίστεια νεφοσκεπή, αλλά και λευκές παραλίες. Σύγχρονες μεγαλουπόλεις με ουρανοξύστες, αλλά και άψογα διατηρημένες αποικιακές πόλεις και ινδιάνικα χωριά. Αυστηρός καθολικισμός και ξέφρενος παγανισμός. Παντού όμως άνθρωποι γλυκείς, ευγενείς, χρώμα και μουσική. Οι πόλεις σφύζουν από ζωντάνια. Κόσμος πηγαινοέρχεται ασταμάτητα, πίνει στα καφέ και τρώει στα εστιατόρια, από τα πιο ταπεινά μέχρι τα πιο ακριβά. Παντού μια τεράστια αγορά: όλοι πουλούν κάτι. Σε προσεγγίζουν πολύ ευγενικά και το ίδιο ευγενικά απομακρύνονται αν επιλέξεις να μην ψωνίσεις. Υπάρχει διάχυτη η χαρά της ζωής, μια διάθεση για γιορτή. Να είναι το κλίμα άραγε ή η ανάμειξη των φυλών; Οι mestizos είναι η πλειοψηφία του πληθυσμού (μιγάδες), ενώ ένα 20% περίπου είναι αμιγώς ιθαγενείς, κυρίως Μάγια. Ναι, οι Μάγια υπάρχουν, δεν εξαφανίστηκαν στη μαύρη τρύπα της Ιστορίας. Και συναντήσαμε πολλούς στα νότια της χώρας, ανθρώπους περήφανους, με μια ιδιαίτερη, τραχιά αξιοπρέπεια.
Πηγή: taxidia-kathimerini
