Μεθύσι…

Θα μου το θυμηθείτε, τώρα στην Αμερική θ’ αρχίσει ο επιτάφιος θρήνος των χαμένων που θα εξακολουθήσει και την επόμενη και την μεθεπόμενη.
Eτσι είναι η πολιτική… Μετά την ήττα αρχίζει το blame game (το παιχνίδι ευθυνών).
Οταν τελειώνει η “λαγαρή” προεκλογική περίοδος, σα να ξυνπά η εκάστοτε κοινωνία από έναν γλυκό λήθαργο. Το 2015 είχαν, επί παραδείγματι, ρωτήσει τον κ. Δημ. Μητρόπουλο του ΣΥΡΙΖΑ τότε -μετά τη νίκη- «και τώρα τι γίνεται;».
«Μπλεξαμε», απάντησε. Εκείνο το “λαγαρό” το προεκλογικό, που σας έλεγα… Μετά επιστρέφει ψυχρά η πραγματικότητα.
Αισθάνεσαι ότι βγαίνεις στην επιφάνεια μετά από πενήντα ημέρες που ήσουν είκοσι μέτρα κάτω από τη γη. Θυμάστε το Brexit; Πρώτα ψήφισαν οι συμπαθείς Βρετανοί και μετά αναλογίστηκαν τι ψήφισαν.
«Μας τέλειωσαν οι διαθέσιμοι…» που έλεγε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.
Δεν τα γράφω αυτά για ν’ αξιολογήσω τον κ. Τραμπ, τον κ. Ολάντ, τον κ. Τσίπρα. Για τον Τράμπ ισχύει πια αυτό που λέγανε. «Κι απ’ όλα τα μυρωδικά, καλλιά μυρίζει ο Φούρνος».
Θα κριθεί όταν κυβερνήσει…
Μια φορά είχαν ρωτήσει έναν Ελληνα πολιτικό για ένα εκλογικό αποτέλεσμα και απάντησε «Μέθυσε η χώρα με σαμπάνια και τσίπουρο…».