Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Μεταπολίτευση ετών 39 et quelque chose

Κύριε διευθυντά, θα μπορούσε να είναι και τίτλος ελληνικής ταινίας (κατά το ήμισυ) όμως είναι ένα κομμάτι της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας της χώρας μας. Με τον όρο μεταπολίτευση αναφέρεται στην περίοδο μετά την πτώση της δικτατορίας και την αλλαγή του πολιτεύματος με δημοψήφισμα σε προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ουσιαστικά έχουμε αποκατάσταση της δημοκρατίας και ενός νέου πολιτικού συστήματος παρόμοιο με αυτά των δυτικών δημοκρατιών κυρίως της Γαλλίας με τη συμμετοχή πολλών αστικών κομμάτων καθώς και του ΚΚΕ. Ομως σήμερα μετά από σαράντα χρόνια διαδρομής στη διακυβέρνηση της χώρας αυτού του πολιτικού συστήματος δεν υπάρχει κανένας Ελληνας και καμιά Ελληνίδα πλέον που να μην έχει αντιληφθεί την κόπωση, την εξάντληση και τον κορεσμό αυτού του συστήματος. Η πολιτική αφετηρία του οποίου ήταν τα οράματα της μεταπολίτευσης, θα ήταν σκόπιμο να πούμε ότι δεν έγινε τίποτα, όμως το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που όφειλε να είναι ως τέτοιο. Ισως μάλιστα να είναι και αντιστρόφως ανάλογο με κορύφωση την οικονομική κρίση. Σίγουρα έγιναν πράγματα προς τη σωστή κατεύθυνση, αποκαταστάθηκαν οι δημοκρατικές λειτουργίες καθώς και η ελευθερία της έκφρασης, αναπτύχθηκε η περιφέρεια, επέκταση των υποδομών και γενικά μια σχετική βελτίωση της ποιότητας ζωής. Αυτό σίγουρα έγινε. Ομως οι δυνατότητες αυτού του συστήματος ήταν για κάτι πολύ περισσότερο και πιο ουσιώδες, δυστυχώς έμεινε αγκυλωμένο στη μικροπολιτική και στην εσωστρέφεια χάνοντας έτσι τη μια ευκαιρία μετά την άλλη. Σε μια εποχή που η πορεία της παγκόσμιας οικονομίας είχε τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης που δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν. Αυτό το πολιτικό σύστημα είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση (με τις προτάσεις της) δεν κατόρθωσε σε ένα τόσο ευνοϊκό οικονομικό, παγκόσμιο περιβάλλον να καρπωθεί τίποτα απολύτως, δεν κατόρθωσε να φέρει στη χώρα ούτε μια επένδυση μακράς πνοής. Και αυτό ήταν διπλά ατυχές γιατί την ίδια εποχή στη γείτονα χώρα υπήρξαν τεράστιες επενδύσεις αξιοποιώντας έτσι το εργατικό της δυναμικό, πετυχαίνοντας ρυθμούς ανάπτυξης και βελτιώνοντας τους δυναμικούς δείκτες της οικονομίας της σε τέτοιο βαθμό μάλιστα καθιστώντας την περιφερειακή δύναμη.

Και αυτή είναι μια από τις πολλές ολιγωρίες που κατέγραψε το πολιτικό μας σύστημα στο “βιογραφικό” του, είναι σαφές ότι έλειψε ένας στρατηγικός σχεδιασμός, μια διακομματική συνεννόηση, ακόμα και για εθνικά θέματα, πράγμα που το πλήρωσε ακριβά η χώρα με τα Ιμια! Ενας στρατηγικός σχεδιασμός σε εθνικό επίπεδο ήταν απολύτως αναγκαίος, πράγμα που δυστυχώς δεν έγινε, το πολιτικό μας σύστημα δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα την ανάγκη των γεωστρατηγικών συσχετισμών στο διεθνές περιβάλλον και να πάρει τις ανάλογες πρωτοβουλίες για αυτό και δεν έχει να καταδείξει καμιά επιτυχία σε θέματα εξωτερικής πολιτικής πλην της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε., προσωπική επιτυχία του αείμνηστου Γιάννη Κρανιδιώτη καθώς και την αποτροπή της ένταξης της FYROM στους διεθνείς οργανισμούς. Αυτές ήταν όλες και όλες οι επιτυχίες του ΥΠ.ΕΞ., ίσως όμως και να υπήρξαν και άλλες που προφανώς για ευνόητους λόγους δεν πρέπει να γνωρίζουμε. Στο εσωτερικό της χώρας δεν υπήρξε κάτι διαφορετικό. Επικράτησε ένα είδος πολιτικού εγκιβωτισμού πιο απλά κατά το βλέποντας και κάνοντας, όλα είχαν την έλειψη σχεδιασμού και αυτό φάνηκε στην πορεία του χρόνου για πάρα πολλούς τομείς. Οπως σε θέματα υγείας όπου δεν έγινε αντιληπτό έγκαιρα ώστε να αντικατασταθεί με ένα άλλο πιο λειτουργικό και με λιγότερο κόστος. Σε θέματα παιδείας είχαμε κάτι ανάλογο όπου πάνω από το μισό εκπαιδευτικό έργο πήγε στράφι και αυτό γιατί δεν έγινε ο διαχωρισμός ανάλογα του βαθμού των μαθησιακών δυσκολιών που είχε κάθε μαθητής καθώς και την παντελή έλλειψη επαγγελματικού προσανατολισμού. Αυτά κυρίως για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στην τριτοβάθμια πλέον όπου τα πράγματα είναι πλέον πολύ αργά για να διορθωθούν με αποτέλεσμα σήμερα τα πανεπιστήμια να είναι σε μια κατάσταση που κάνουν τάχα μου – τάχα μου ότι δεν ξέρουν. Τέλος στον τομέα της ανάπτυξης και της οικονομίας τα πράγματα ήταν πολύ πιο χειρότερα από πλευράς σχεδιασμού στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, φτιαγμένο και φωτογραφικά σχεδιασμένο για συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα σε βάρος της εθνικής οικονομίας. Και αυτό φάνηκε αμέσως μετά την ένταξή μας στην ΟΝΕ όπου δεν άντεξε τον βηματισμό των σκληρών και άτεγκτων ευρωπαϊκών οικονομιών με αποτέλεσμα από τον πρώτο κιόλας καιρό να φανούν τα πρώτα σημάδια κόπωσης της οικονομίας μας και στη συνέχεια κατάρρευση. Ετσι φτάσαμε στο σήμερα που όλοι γνωρίζουμε μεσούσης της κρίσης με την ελληνική κοινωνία να έχει παρατήσει τα όνειρά της στη μέση και να ζει τον εφιάλτη της καθημερινότητας. Να κάνει το μικρό μεγάλο για να μπορέσει να ελπίζει σ’ ένα καλύτερο αύριο, σίγουρα δεν χάθηκαν όλα και τίποτε δεν τέλειωσε. Αλλωστε η ελληνική ιστορία έχει καταγράψει πολύ πιο χειρότερες στιγμές για τη χώρα μας. Αλλά το θέμα είναι να συγκρινόμεθα κάθε μέρα με το καλύτερο και όχι με το χειρότερο. Εν πάση περιπτώσει το περιεχόμενο καθώς και το αποτέλεσμα της μεταπολίτευσης όπως και του πολιτικού μας συστήματος προς το παρόν μπορούν να εκτιμηθούν μονάχα με αφηρημένα ουσιαστικά. Στρατουδάκης Βαγγέλης


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα