Υποψιάζομαι ότι δεν τολμούν πια οι Ελληνες να σκεφτούν τη χώρα μετά την κρίση και τα Μνημόνια.
Σα να σταμάτησε ο χρόνος εδώ…
«Και εκείνο το κορίτσι που φοβόταν την πολλή ζέστη και τον ήλιο, κρύφτηκε πιο βαθιά μέσα στο σπίτι του».
Και εκείνος που θα ξεκινήσει να πάει σήμερα για δουλειά, θα αναρωτηθεί «Για ποιο λόγο πάω;».
Και τα παιδιά που πέρασαν χθες στο Πανεπιστήμιο θα αναρωτηθούν: «Ποια τύχη θα ’χω;».
Και οι συνταξιούχοι ψελλίζουν «Μέχρι που θα φτάσουν με τη σύνταξή μου;».
Σα να σταμάτησε ο χρόνος εδώ. Πάντα Ιούλιος με καύσωνα, πάντα Ιούλιος με καύσωνα…
Πρέπει να προχωρήσουμε με θετικό πρόσημο.
Mέχρι πότε;
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Και να σκεφτεί κανείς πως έχουμε την κυβέρνηση που θα έφερνε την ελπίδα. Έφερε, όμως, άλλα 100 δις χρέος σε πέντε μήνες και άλλα δύο μνημόνια. Πήρε και κάθε ελπίδα, ακόμα και αυτή που υπήρχε πριν απ’ αυτούς. Και όλοι τους παρουσιάζουν σαν μια κακή αλλά κανονική κυβέρνηση, λίγο πολύ σαν όλες τις άλλες. Τι να πει κανείς…πρέπει σιγά σιγά να μαθαίνει να ζει με την άγνοια που κυριαρχεί γύρω του.