Αντήχησε η Καµπιανή Μαδάρα από τις χαρούµενες φωνές επιδοκιµασίας και θαυµασµού των παιδιών και εφήβων του Παραρτήµατος Παιδιών και Νέων Χανίων, κάθε φορά που αντίκριζαν ή ζούσαν κάτι πρωτόγνωρο για αυτά.
Εκεί βρεθήκαµε την περασµένη Κυριακή, πρωτοµηνιά του Ιούνη, µε τα παιδιά και τους συνοδούς τους, εργαζόµενους στη ∆οµή, οι άνθρωποι του Εθελοντικού Κοινωνικού Σωµατείου « Στήριξις». Καλεσµένοι στα ριζίτικα ληµέρια της ποιµενικής ζωής της Κρήτης από το δραστήριο Παραδοσιακό Πολιτιστικό Σύλλογο Κάµπων. Και έπεφταν βροχή οι ερωτήσεις και οι απορίες µε τα παιδιά να µένουν έκθαµβα και να αποκαµαρώνουν σε όλη τη διάρκεια της διαδροµής τις αετίσιες βουνοκορφές, τις βραχώδεις γκριζοπράσινες φαλακρές πλαγιές, τα χαώδη βάραθρα και τα διάσπαρτα στην απεραντοσύνη της µαδάρας δέντρα µε τα παράξενα σχήµατα που υπέκυψαν µε τον καιρό στα θελήµατα των αγέρηδων.
Προορισµός µας το νιόχτιστο πέτρινο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία στο όβγορο του παλιού κτηνοτροφικού συνοικισµού «Αµπέλια», σε υψόµετρο 1230 µέτρων. Μπαλκόνι της ακτογραµµής του κρητικού πελάγους τούτο το όβγορο µε τη θέα να σου κόβει την ανάσα από το Κολυµπάρι µέχρι το Ρέθυµνο. Θαύµαζαν…και τι δεν θαύµαζαν τα παιδιά από ψηλά, µέχρι εκεί που φτάνει το µάτι σου, µε τα ζεστά λόγια τα βγαλµένα σαν από παραµύθι από τα χείλη της σκηνοθέτιδας Κατερίνας Μπικάκη, που ήταν µαζί µας να ενεργοποιούν τη φαντασία τους.
Λες και αναστήθηκαν οι χιονάδες που κατέβαζαν το χιόνι µε τα µουλάρια τους από το βάραθρο Μηλέ στην πολιτεία, τότε που δεν υπήρχαν ψυγεία. Λες και ζωντάνεψαν µε µιας τα παρακείµενα µιτάτα των Ποντικήδων και των Κατσουλέδων µε τους παλιούς τους ιδιοκτήτες να µας υποδέχονται γενναιόδωρα. Ξεναγοί µας αυτή τη φορά ο Μανόλης Ποντικάκης και ο Αντώνης Γαρµπιδάκης, αυθεντικοί άνθρωποι της ποιµενικής ζωής, που µε τη µαδαρίτικη µορφή τους καθήλωσαν τα παιδιά. Μια ξενάγηση αξέχαστη για όλους µας από ανθρώπους που µε τον καιρό έχουν γίνει ένα µε τις βουνοκορυφές.
Πρώτη στάση στην επιστροφή το «καζίνο του Κοκολογιάννη», ο ερειπωµένος κούµος τον οποίο οι κτηνοτρόφοι ονόµαζαν χιουµοριστικά «καζίνο», όπου πάντοτε οι βοσκοί έβρισκαν ένα ποτήρι κρασί να πιουν. Εµείς βρήκαµε εδώ να µας περιµένουν η γραβιέρα και το παξιµαδάκι, ως µαδαρίτικο φίλεµα των παιδιών, µιας και ο καθαρός αέρας άνοιξε την όρεξη µας.
∆εύτερη στάση η επισκέψιµη φάρµα προβάτων του Νίκου Ποντικάκη στην καταπράσινη ιστορική γειτονιά του «Γέρου Πρίνου». Ένα σύννεφο από λευκές πεταλούδες και το ζωηρό γάβγισµα του πιστού ποιµενικού φύλακα της, µας υποδέχτηκαν εδώ, όπου τα παιδιά βίωσαν τη µοναδική εµπειρία να τυροκοµήσουν το πεντανόστιµο τυροζούλι µε τη βοήθεια του Νίκου και να γευτούν στη συνέχεια τη νοστιµιά του.
Και κάπως έτσι φτάσαµε στο χωριό των Κάµπων από το οποίο ξεκινήσαµε. Ως επιστέγασµα της καµπιανής φιλοξενίας µας περίµενε η στρωµένη πατροπαράδοτη τάβλα, στολισµένη µε πλούσια εδέσµατα, κατασκευασµένα µε αγνά υλικά και µε περίσσια αγάπη από τους ανθρώπους του Πολιτιστικού συλλόγου.
Μια αυθεντική εµπειρία που έφερνε συχνά στη θύµηση των συνοδών των παιδιών τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, µια εµπειρία που αξίζει να ζήσει το κάθε παιδί στον αέρα της ελευθερίας της Μαδάρας, έφθασε στο τέλος της.
Όµως, αυτή η αίσθηση της µοναδικής φιλοξενίας των ανθρώπων του ηρωικού χωριού που βίωσε στο πετσί του το βαθύ πόνο της ορφάνιας σε όλες τις ιστορικές περιόδους, κατά τους αγώνες του Έθνους µας, θα µας συνοδεύει, ως γλυκιά ανάµνηση, χαραγµένη στην καρδιά µας.
*Η Μαρία Μαράκη είναι φιλόλογος – πρόεδρος του Εθελοντικού Κοινωνικού Σωµατείου ‘‘ΣΤΗΡΙΞΙΣ’’
